Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Η ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ


Με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ιωάννου στις 29 Αυγούστου,πολιούχου του Κρανιδίου, που εορτάζεται κάθε χρόνο πανηγυρικά και με μεγάλη ευλάβεια απο τους Κρανιδιώτες καταθέτω κι εγω ευλαβικά μια ιστορική αναφορά απο το βιβλίο ΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ του Μακαριστού Παντελεήμονος Καρανικόλα Μητροπολίτου Κορίνθου.



Η ΕΙΚΟΝΑ TOΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
H εξαίρετη και μεγαλόπρεπη εικόνα του Ι Προδρόμου Ιω­άννη και Βαπτιστή όπως αναφέρεται στα κείμενα, είναι έργο σπουδαίου αγιογράφου του 11ου αιώνα. Ίσως κάποτε διαβαστεί αν υπάρχει και κάποιο όνομα κάτω από την ασημένια πλάκα πού την σκεπάζει. Ακόμη από ειδικούς μπορεί με σχεδόν απόλυτη ακρίβεια να χρονολογική, οποτεδήποτε. Μερικοί λένε ότι είναι του 16ου αιώνα.
Έκτος από τα κείμενα πού διάσωσε ο Άγγελος Μπούζος κυκλοφόρησε τυπωμένο αργότερα, χωρίς χρονολογία, ένα, ας το πούμε. συναξάρι, της εικόνος πού το διάβαζαν στην αγρυπνία με­ταξύ 28 και 29 Αυγούστου στη γιορτή, γιατί, επί πλέον, τα κείμε­να προτρέπουν να γίνεται Εσπερινός, Αγρυπνία και Λιτάνευση της εικόνας, στις όποιες να παίρνουν μέρος όλοι οι παπάδες του Κρανιδίου και φυσικά να γίνεται και ή Θεία Λειτουργία, όλα αυ­τά στις 28 βράδυ και 29 πρωί, κάθε Αύγουστο μήνα, την ήμερα τής Απότομης του Προδρόμου. Το συναξάρι αυτό το υπογράφουν ο Εφημέριος Μιχαήλ Τσαμαδός Οικονόμος και Δαμιανός Μονοχάρτζης, ηγούμενος της Ζωοδόχου Πηγής Κορωνίδας, με χρο­νολογία 30 Αυγούστου 1764.
Ή εικόνα βρισκόταν στ' Άνάπλι. Την είχε κρυμμένη κάτω από ένα κρεβάτι σοφά ή μιντέρι, όπως τα λένε οι Τούρκοι, ή Τουρκάλα Χανιφέ Χανούμ Ελισάχ. Ή Οθωμανίδα αυτή ελαφρών ηθών γυναίκα, από τα Παρασάμια τής Συρίας, ήταν απόγονος μιας οικογένειας πού εξομώτησε παλαιότερα, γιατί ο Κιαμήλ Μπέης τής Κορίνθου το είχε προσδιορίσει αυτό, παρατηρώντας ότι ή οικογένεια Ελισάχ δεν ήταν γνήσια Οθωμανική φαμίλια αλλά Χριστιανική πού εξισλαμίστηκε. Η Χανιφέ Χανούμ, έμενε στ' Ανάπλι στο σπίτι της, πού ή τοποθεσία του περιγράφεται από το σχετικό κείμενο με τα πάρα κάτω: «προς δυσμάς έχει (το σπίτι) το Τζαμί το όποιο μεταβλήθηκε σε φραγκική Εκκλησία" και εις την γωνίαν του Τζαμιού προς το "Ιτσ - Καλέ είναι ή γωνιά του σπιτιού, δηλαδή, νοτιοανατολικά». Ό Λεωνίδας Μονοχάρτζης είχε φίλη την Χανιφέ Χανούμ. Είναι γνωστό από τα κείμενα και από την αιχμαλωσία του Δαμαλών Σωφρονίου ότι οι Μονοχάρτζηδες την εποχή πολύ προ του 1821 ήσαν φιλότουρκοι. Στις συναναστρο­φές τους με τους Τούρκους γνώρισε ασφαλώς και την Χανιφέ Χανούμ, το γένος Ελισάχ. Ό Λεωνίδας ήταν και σωματοφύλα­κας του Ρώσου Προξένου. Τη νύχτα λοιπόν στις 26 Αυγούστου 1764 επισκέφθηκε τη φίλη του Χανιφέ, ήταν φαίνεται και πιω­μένος ή μπορεί να ήπιαν μαζί με την Χανούμισσα. Ονειρεύτηκε
Όμως εκεί που κοιμότανε σ' ένα μιντέρι, στο σπίτι της Χανιφέ, ότι ένας μαύρος σκύλος έβγαινε από κάτω από το μιντέρι με διά­θεση να ξεσκίσει τον Λεωνίδα. Ξύπνησε τρομαγμένος και ζήτησε να δει κάτω από το σοφά απ' όπου έβγαινε ο μαύρος και άγριος σκύλος. Άναψε ένα κερί και έψαξε και ανακάλυψε με σηκωμέ­νες τις τρίχες του, από τον τρόμο και την έκπληξη, την μαύρη επιβλητική καi έτοιμη σαν να του μιλήσει, εικόνα τού Τ. Προδρό­μου. Για μια στιγμή σκέφθηκε να σκοτώσει την ερωμένη του, άλλά πιο ήρεμα ύστερα θυμήθηκε την σακολέβα του Κρανιδιώτη και φίλου του Καπετάν Χριστόδουλου Μετούση, πού είχε έρθει στ' Ά-νάπλι. Πήγε λοιπόν και του διηγήθηκε τα συμβάντα του ονεί­ρου του και την ανακάλυψη της εικόνας και με τούς ναύτες της Κρανιδιώτικης σακολέβας, Νικόλα Δ. Γκοΰστο ή Κουκούδη, Δη­μήτρη Μάρκου και Πέτρο Θώδα, πήρε την εικόνα, την έβαλε στη σακολέβα ή οποία έφυγε αμέσως για το Κρανίδι. Στις 30 Αυγού­στου παραδόθηκε η "Αγια εικόνα στον ξάδερφο του Λεωνίδα και ηγούμενο του Μοναστηρίου Κορωνίδας (Κοιλάδα) Δαμιανό Μονοχάρτζη πού την παράδωσε στην ιδιόκτητη Εκκλησία των Μο-νοχαρτζαίων, τον Πρόδρομο, όπου έγινε την ίδια νύχτα ολονυ­χτία και δοξολογία με συμμετοχή των τότε κατοίκων του Κρανιδίου.
Φαίνεται όμως ότι για την σχεδόν αρπαγή τής εικόνας α­πό το σπίτι της Χανιφέ Χανούμ, ακολούθησε φασαρία, στην οποία επενέβη δ Ρώσος Πρόξενος με τις πλάτες τής Αυτοκράτειρας της Ρωρίας Αικατερίνης Β' (άκμασε το 1762—1796) και η υπόθε­ση οδηγήθηκε στο δικαστήριο, στο οποΐο έλαβε μέρος υπέρ του Λ. Μονοχάρτζη και σαν αντιπρόσωπος τής αυτοκράτειρας Αικα­τερίνης ο περίφηρος διδάσκαλος του Γένους, Σλαβινίου και Χερσώνος Ευγένιος Βούλγαρης (1716—1806).
Κατά τα Ορλωφικά με τις σφαγές και καταστροφές των Τούρκων κατά των Ραγιάδων Ελλήνων στα 1769—1770, τότε πού εκπατρίστηκε και ο Κορίνθου Άγιος Μακάριος δ Νοταράς, η εικόνα του Τ. Προδρόμου από το Κρανίδι μεταφέρθηκε στις Σπέτσες, όπου οι Σπετσιώτες την επαργύρωσαν από ευλάβεια. Η εικόνα στις Σπέτσες φυλάχτηκε ένα με ενάμισο χρόνο στο Μονα­στήρι του Αγ. Νικόλα, στο οποΐο ήταν ηγούμενος ο Αγάπιος Τεπαρηνιώτης.Έκανε μάλιστα η εικόνα και το θαΰμα κατά το ο­ποΐο όταν οι αραπάδες, όπως φαίνεται κατά τις σφαγές επί Όρλωφ θέλησαν νά περάσουν για να καταστρέψουν τις Σπέτσες, ο άνεμος δεν τούς βοήθησε κι έτσι σώθηκε το νησί, το οποΐο φυσι­κά θα αντιστεκότανε. Ο Νικόλας Μονοχάρτζης και ο Λευτέρης Μονοχάρτζης έγραψαν γράμμα για την κατοχή της εικόνας από
την οικογένεια Μονοχάρτζη, και τo έστειλαν στiς Σπέτσες πρoς τoν ηγούμενο τοy Μοναστηρίου "Αγ. Νικολάου δια μέσου του Σπετσιώτη Δ. Σωτηρίου.
Ή εικόνα του Τ. Προδρόμου ασημωμένη και συνοδεία με διάφορα δώρα και με 800 γρόσια από δωρεές, εστάλθηκε στο Πόρ­το Χέλι στις 21 Ιούλη 1772 με γράμμα των Δημογερόντων Σπε­τσών πού το υπόγραψε ο Δημογέροντας Ανάστασης Ι. Κυρίκου.
Οι Μονοχάρτζηδες φοβήθηκαν μήπως η εικόνα άρπαχτεί και μεταφερθεί στην Ύδρα στον Προφήτη Ηλία, απ' τις Σπέ­τσες, γι αυτό έγραψαν προκαταβολικά στους Σπετσιώτες για την ιδιοκτησία τους πάνω στην εικόνα. Ή εικόνα είναι θαυματουργή, είναι ο Προστάτης και Πολιούχος του Κρανιδίου και προστάτεψε το Κρανίδι απ' τη χολέρα.
Οι κάτοχοι της, από την αρχή διατύπωσαν την ανάγκη να γίνεται Εσπερινός, Λιτανεία, Όλονυχτία και Λειτουργία στις 28 και 29 Αυγούστου, με όλο τον κλήρο.
Στην Επανάσταση του 1821 οι Μονοχάρτζηδες έβγαλαν το ασήμι με το όποιο την είχαν ασημώσει οι Σπετσιώτες και το πα­ρέδωσαν για τις ανάγκες του αγώνα.
Σήμερα ή εικόνα είναι ασημωμένη. Φαίνεται ότι αργότερα την ξανασήμωσαν.



Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Στον τόπο όπου υψώνεται σήμερα ή Καθεδρική Εκκλησία του Τίμιου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστή, βρισκόταν μέχρι το 1852 ένα μικρό Εκκλησάκι. Ίσως να ήταν ένα παμπάλαιο Βυζαντινού τύπου χαριτωμένο Εκκλησάκι, το Εκκλησάκι αυτό. 'Αλλά ή ευσέβεια των καπεταναίων με επικεφαλής τούς Μονοχαρτζαίους θέλησε να κτιστεί μια μεγαλόπρεπη Εκκλησία, αυτή πού υπάρχει σήμερα σε βυζαντινό ρυθμό και με τρούλο.
Ή θαυματουργή εικόνα του Βαπτιστή, για την οποία γρά­φουμε σε άλλο κεφάλαιο και ή σωτηρία από τη χολέρα στα 1854, έκαναν ώστε να εξακολούθηση τότε σε γρήγορο ρυθμό ή κατα­σκευή τής Εκκλησίας μετά τη θεμελίωση.
Ό Καπετάν Κώστας Μονοχάρτζης σε συνεννόηση με την Ε­πιτροπή για την ανέγερση του Πρόδρομου πήγε στη Σμύρνη και έφερε από εκεί στο Κρανίδι, τον Ιταλό Αρχιτέκτονα Ιάκωβο Σεμπαστίνο στις 18 του Απρίλη του 1852. Την Επιτροπή τής
ανέγερσης της Εκκλησιάς του Τ. Προδρόμου αποτελούσαν oι Κρανιδιώτες Εμποροπλοίαρχοι, Κώστας Μονοχάρτζης, Νικόλας Κασούνης, Λάμπρος I. Μπίας, Ανάστασης Νικολέττας, Α. Μερεμέτης και Γιάννης Παπαφραγκίσκος.
Στο παλιό Εκκλησάκι του Προδρόμου υπήρχαν δυο αφιε­ρωμένα Μανουάλια πέτρινα και ένας Δεσποτικός θρόνος το ίδιο λίθινος. ° Ακόμη υπήρχε και ένα παλιό Ευαγγέλιο αφιέρωμα του Μοναστηρίου του Αυγού. Στη δυτική πλευρά του Εκκλησακίου υπήρχε αναθηματική τετράγωνη πλάκα με τα ονόματα των κατό­χων και ιδιοκτητών του Εκκλησιδίου εκείνου του Προδρόμου, Μονοχάρτζηδων, αλλά, σκόπιμα, όπως φαίνεται, από το γνωστό φθόνο πού δέρνει τούς ανθρώπους, καταστράφηκε, όταν γκρεμίστη­κε το παλιό Εκκλησάκι για να χτιστεί ο νέος Ναός στα 1852. Την ιδιοκτησία του Εκκλησιδίου οι εκπρόσωποι τής οικογένειας Μονοχάρτζη την μετεβίβασαν σ' όλη την Κοινότητα, στις 11 του Ιούλη του 1800. Εξαίρουν μόνο την εικόνα του Προδρόμου, για­τί υπήρχε δεσμευτική κατάρα να μη φύγει ποτέ ή παμπάλαια ει­κόνα του Τ. Προδρόμου από την κατοχή τής οικογένειας Μονοχάρτζη. Το ντοκουμέντο τής 11 Ιούλη 1800 υπογράφουν ή χή­ρα Μονοχάρτζη, οι Νικόλας Λ. Μονοχάρτζης, Γιάννης Δ. Μονο­χάρτζης, Γιώργης Σ. Μονοχάρτζης, Παναγιώτης Κ. Μονοχάρ­τζης, δ Ιερέας Κυριάκος I. Χατζηδαμιανοΰ. Το ντοκουμέντο τής αφιέρωσης του Εκκλησιακίου βεβαιώνεται με την σφραγίδα και την υπογραφή του Οθωμανού Τοπάρχη Κεχαγιά Μουράτ Κουσέμ. Ήταν μεγάλο λάθος το γκρέμισμα τής μικρής Εκκλησιάς του Τ. Προδρόμου, ιδιοκτησίας των Μονοχάρτζηδων, γιατί ή και­νούργια Μητροπολιτική Εκκλησία, μπορούσε να κτισθεί όπως κτί­στηκε μεγάλη, επιβλητική και ωραία, παράλευρα, κάπου εκεί κοντά. Μήπως δεν θα υπήρχε την εποχή αυτή άφθονος τόπος;
Τα κόκαλα των πεθαμένων τής οικογένειας Mονοχάρτζη τα έχουν από τότε τοποθετήσει σε λάκκο κάτω από τη σημερινή Εκ­κλησιά του Προδρόμου. Το παλιό Εκκλησάκι του Προδρόμου το κατείχαν οι Μονοχάρτζηδες από το 1668. Ίσως τότε να έκτίστηκε. Όπως είναι γνωστό ή οικογένεια του πρώτου Μονοχάρτζη ή Κατράλη ήλθε από τον Κωνσταντίνο Αλγερίου, στα 1650. Στα 1759 καταστράφηκε άγνωστο για ποιους λόγους, ίσως από πει­ρατές ένα Μοναστήρι στην Ισπανία και ή καμπάνα του Τ. Προ­δρόμου του Κρανιδίου είναι ή καμπάνα του Μοναστηρίου αυτού.
Το κείμενο (3 βΙ) αναφέρει ότι ή καμπάνα ονομαζόταν Μαγιορκέζα. Η καμπάνα υπάρχει ακόμα άθικτη στο καμπαναριό με καθαρά Ρωμαιοκαθολικά σύμβολα. Την είδαμε με μια συντρο­φιά στις 3—1—1976. Εμείς νομίζουμε ότι κάποιο Μοναστήρι στο
νησί Μαγιόρκα των Βαλεαρίδων της Ισπανίας έπεσε θύμα των κουρσάρων και κατεστράφη, όπως καταστρέφονταν την εποχή αύ­τη, από τούς πειρατές, όχι μόνο Μοναστήρια, όπως ή Νταού Πεν­τέλη, άλλα και χωριά και πόλεις, σ' όλη την λεκάνη τής Μεσο­γείου. Έτσι κάποτε κάποιος καπετάνιος Μονοχάρτζης την αγόρα­σε -στην Μαγιόρκα και την έφερε στην πατρίδα του το Κρανίδι.
Ή ολοκαίνουργια Εκκλησιά του Τ. Προδρόμου φαίνεται ότι τελείωσε εντελώς, μέσα και έξω, στα 1873, ή στα 1873 έγι­ναν τα εγκαίνια.
Το Συμφωνητικό τής ανοικοδόμησης τής Έκκλησίας τοΰ Τ. Προδρόμου το υπογράφουν ο Ιάκωβος Σεβαστϊνο Αρχιτέκτων, Ιταλός, τον οποίο τα κείμενα τον ονομάζουν και Λεβαντίνο, και ο καπετάν Κώστας Μονοχάρτζης, στο Ελληνικό Προξενείο τής Σμύρνης το Μάη του 1849. Μετά την υπογραφή υπάρχει έκκλη­ση του Κ. Μονοχάρτζη στους Κρανιδιώτες να βοηθήσουν όλοι στην ανοικοδόμηση τής Εκκλησιάς. Κατά το Συμφωνητικό ο Ι. Σεβαστίνο αναλαμβάνει να κτίσει την Εκκλησιά σύμφωνα με το σχέδιο του, με πέτρα, άμμο, ασβέστη και τα αναγκαία σίδερα, για να εκτελεστεί ή οικοδομή με ακρίβεια και στερεότητα, την δε αυλή τής Εκκλησιάς να την στρώσει με ντόπιες πλάκες. Ό Αρχιτέ­κτων οφείλει να τελείώσει την Εκκλησιά σε τέσσερα ή πέντε χρό­νια από τις αρχές του 1849. Ή προκαταβολή πού δόθηκε ήταν 40 Οθωμανικές, ασφαλώς δέ χρυσές, λίρες. Δόθηκαν ακόμη και τα έξοδα του ταξιδίοΰ του. Τα υπόλοιπα χρήματα θα δίνονταν σύμφωνα με το συμφωνητικό μετά την επιστέγαση τής Εκκλη­σιάς από την Κοινότητα Κρανιδίου.
Επάνω από την Δυτική Πύλη τής Εκκλησιάς υπάρχει ακό­μη σήμερα ή πάρα κάτω ανάγλυφη επιγραφή: «Ό Ναός ούτος ώκοδομήθη εκ βάθρων το 1852 επί Επιτρόπων, Ιερέως Λουκά Β. Νόνη, Λουκά Δ. Λουκά, Κωνσταντίνου Ζέρβα, Κώστα Στρίγκου, Χρ. Βενεκά, το δε τέμπλεο τούτου κατά το 1867 υπό του τέκτονος Φρατζέσκου Λυρίτη, Τηνίου». Στο Προσκυνητάρι τής ει­κόνας του Τ. Προδρόμου υπάρχει ή ακόλουθη επιγραφή: «Εικό­να την δε του θείου Προδρόμου, εν μαρμαρίνω πλαισίω έστήσατο τεχνίτης του 'Ιερού Ναού τούτου Φρα (γκισκος σ.ι !.) Λυρίτης».

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΙΑΚΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟ 2010

Την πρόθεση μου να είμαι υποψήφιος για το δημαρχιακό λειτούργημα στις δημοτικές εκλογές το 2010, θεώρησα υποχρέωση μου να σας γνωστοποιήσω έγκαιρα αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες του ιστολογίου μας, σήμερα που δημοσιοποιείται και σχετική , πρόσφατη συνέντευξή μου στην εφημερίδα "Παρατηρητής" Στη συνέντευξη την οποία παραθέτω εξηγώ τους λόγους για τους οποίους πιστεύω ότι μπορώ μαζί με όσους το επιθυμούν και μπορούν φυσικά ,να είμαστε χρήσιμοι στο τόπο μας. Ο τόπος μας, μας χρειάζεται όλους. Πάνω από κόμματα και κάθε λογής προκαταλήψεις, πάνω από την εξυπηρέτηση προσωπικών και άλλων ιδιοτελών συμφερόντων, χωρίς ματαιοδοξίες και φανφαρονισμούς , χωρίς αλαζονικές συμπεριφορές . Μας χρειάζεται όλους με διαφορετικές ιδέες αλλά με κοινά οράματα για την πρόοδο αλλά και την προστασία του , με πίστη σε ιδανικά και αξίες πανανθρώπινες ,εθνικές αλλά και τοπικές που ανέδειξε η ζωή και ο αγώνας των προγόνων μας. Μας χρειάζεται με εντιμότητα με ευθύτητα και με αγωνιστικότητα

Υπενθυμίζοντας τους λόγους της δημιουργίας αυτού του ιστολογίου, πιστεύω ότι το διαδίκτυο μας δίνει την δυνατότητα μαζί και με άλλες διαδικασίες δημιουργικού διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων, να συνδιαμορφώσουμε θέσεις για πολλά από τα ζητήματα που μας απασχολούν .


Πέμπτη, 19 Φεβρουάριος 2009

Για ποιο λόγο δημιουργήθηκε αυτό το blog
Με την ενθάρρυνση φίλων που μου υποσχέθηκαν «τεχνική βοήθεια», σκέφθηκα ν’ ανοίξω ένα δίαυλο επικοινωνίας με τους συμπατριώτες μου, και όχι μόνον, μέσα από τον μαγικό κόσμο της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, η εξέλιξη της οποίας τα τελευταία χρόνια προσφέρει ένα σπουδαίο εργαλείο και διαμορφώνει νέους όρους προωθημένης και σύγχρονης πολιτικής προσέγγισης σε θέματα εφαρμογής άμεσης Δημοκρατίας υπεύθυνη και γραπτή μετά λόγου γνώσεως ενημέρωση, η ανταλλαγή απόψεων, θέσεων και προτάσεων για ζητήματα που αφορούν στην ποιότητα ζωής όλων μας, στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, στον πολιτισμό και στην ιστορία του τόπου μας, μπορούν να διευκολυνθούν τα μέγιστα μέσα από μια εύκολη, γρήγορη αλλά και υπεύθυνη δυνατότητα επικοινωνίας, σαν αυτή που προσφέρει σήμερα η σύγχρονη τεχνολογία που έχει μπει καλά στη ζωή μας. Στα οκτώ χρόνια της θητείας μας στον διευρυμένο Καποδιστριακό Δήμο Κρανιδίου πιστεύω ότι δημιουργήσαμε ένα σημαντικό κεφάλαιο έργων, υποδομών, πρωτοβουλιών και θεσμικών ρυθμίσεων και παρεμβάσεων από το οποίο όλοι μπορούμε να αντλούμε πόρους και να σχεδιάζουμε το μέλλον του τόπου μας, με νέες δυναμικές ιδέες και προτάσεις. Τέλος, ζητώ την επιείκειά σας σε τεχνικά κυρίως ζητήματα της παρουσίασης του νέου blog μέχρι να αποκτήσω κι εγώ τη σχετική εμπειρία.

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Καμιζής στις Πέμπτη, Φεβρουάριος 19, 2009 3 σχόλια



ΕΡ. Δήμαρχε, γιατρέ, κύριε Καμιζή πώς να σας πω, παρότι δεν απουσιάζετε από τα πολιτικά δρώμενα και του Δήμου Κρανιδίου αλλά και της Αργολίδας και από τον τοπικό τύπο εννοώ, έχετε πολύ καιρό να μας δώσετε μία συνέντευξη. Δεν νομίζετε ότι ήρθε η ώρα και μάλιστα ενόψει πολιτικών εξελίξεων;
AΠ. Πολύ ευχαρίστως. Από την εφημερίδα σας πάντως δε λείπω και ας με παρεξηγούν για αυτό καμιά φορά κάποιοι συνάδελφοί σας.
ΕΡ. Να αρχίσουμε λοιπόν από τα πιο επίκαιρα θέματα που αυτόν τον καιρό ενόψει μάλιστα και των βουλευτικών εκλογών. Γίνεται πολύς λόγος για την συγκρότηση των ψηφοδελτίων των κομμάτων. Το όνομά σας ακούγεται σε ολόκληρη την Αργολίδα μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να συγκροτήσει ένα αξιόπιστο και ισχυρό ψηφοδέλτιο στον Νομό και αυτό έχει μεγάλη και ευρύτερη αποδοχή. Σας έχει γίνει κάποια πρόταση, έχετε στις προθέσεις σας κάτι τέτοιο;
ΑΠ. Ναι, είναι γεγονός ότι προ μηνών μάλιστα μου έγινε μία σχετική βολιδοσκόπηση θα έλεγα από τον Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ και κάποιους παλιούς φίλους στην Αθήνα. Τους ευχαριστώ όλους θερμά για την εκτίμησή τους και την τιμή που μου έκαναν, όμως εγώ έχω επιλέξει εδώ και πολλά χρόνια τον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και συγκεκριμένα την ιδιαίτερη πατρίδα μου σαν πεδίο της πολιτικής δραστηριοποίησής μου. Στα οκτώ χρόνια που ήμουν Δήμαρχος είδα πολλά όνειρά μου για την πατρίδα μου να γίνονται πραγματικότητα, πήρα αρκετές συγκινήσεις και ενδυνάμωσα την πεποίθησή μου ότι ιδιαίτερα στον σημερινό κόσμο και στην κρατούσα γενική πολιτική συγκυρία, αξίζει κανείς να προσφέρει και να δραστηριοποιείται πολιτικά στα πράγματα του τόπου του και των συνανθρώπων του, ακόμη όταν παίρνει και πίκρες. Τα αποτελέσματα είναι πιο ορατά, πιο χειροπιαστά, έχουν αμεσότητα, όση αμεσότητα έχει και η καλημέρα και το επιδοκιμαστικό βλέμμα του συμπατριώτη σου. Και κάτι άλλο κ. Μουσταϊρα εγώ δεν υπήρξα ποτέ ούτε επαγγελματίας ούτε γυρολόγος της πολιτικής- σήμερα εδώ αύριο εκεί και όπου «μας κάτσει» δηλαδή όπως δηλώνει αυτή η έκφραση. Είμαι σταθερά προσηλωμένος στις αρχές και στις αξίες που με γαλούχησαν σαν άνθρωπο και με τις οποίες θέλω να υπηρετήσω τον τόπο μου. Θα είμαι υποψήφιος για το δημαρχιακό λειτούργημα στις Δημοτικές εκλογές του 2010.
ΕΡ. Αν θυμάμαι καλά αυτό το είχατε προαναγγείλει και δημόσια πριν από αρκετό καιρό δύο χρόνια κοντά, σε μία σύντομη συνέντευξη που μου είχατε δώσει στο ραδιόφωνο που εργαζόμουν τότε. Να θεωρήσω την προηγούμενη απάντησή σας ότι είναι και η επίσημη αναγγελία της απόφασής σας;
ΑΠ. Ναι γιατί όχι; Έχω σκοπό όμως στο προσεχές διάστημα να το ανακοινώσω και να το αναγγείλω στους συμπατριώτες μου και με άλλους τρόπους. Θα λαμβάνετε γνώση και εσείς και όλοι οι φίλοι δημοσιογράφοι που αποδεδειγμένα όμως δεν έχουν καμιά προσωπική προκατάληψη μαζί μου.
ΕΡ. Υπάρχουν κάποιοι που σας κατηγορούν ότι απουσιάσατε από τα έδρανα της αντιπολίτευσης σε αυτή την τρέχουσα Δημαρχιακή θητεία. Πώς τώρα θέλετε να είστε ξανά υποψήφιος Δήμαρχος;
ΑΠ. Κοιτάξτε, το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω, απουσίασα από τα έδρανα της αντιπολίτευσης αναγκαστικά και σύμφωνα με τον Νόμο 3463 του 2006 ( νόμος Παυλόπουλου ) σύμφωνα με τον οποίο υπήρχε ασυμβίβαστο κατά την προηγούμενη Δημοτική θητεία να είναι κάποιος Δήμαρχος ή Δημοτικός Σύμβουλος και συγχρόνως να είναι δημόσιος υπάλληλος, προϊστάμενος οργανικής μονάδας όπως ήμουν και είμαι ακόμη εγώ διοικητικά και επιστημονικά υπεύθυνος του Κέντρου Υγείας Κρανιδίου. Ο Νόμος αυτός βέβαια είναι κατά τη γνώμη μου πολύ άδικος και δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα, ήμουν όμως εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να τον σεβαστώ αφού έτσι και αλλιώς ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας Πελοποννήσου όπως είχε κατά νόμο υποχρέωση θα έπαυε αυτοδίκαια την ιδιότητά μου ως Δημοτικού Συμβούλου, έστω και ως επικεφαλής της Αντιπολιτεύσεως.
ΕΡ. Γιατί τότε δεν παραιτηθήκατε από τη θέση του Προϊσταμένου του Κέντρου Υγείας οπότε δε θα είχατε το ασυμβίβαστο για να παραμείνετε ως Δημοτικός Σύμβουλος ;
ΑΠ. Κοιτάξτε νομίζω ότι δεν χρειαζόταν κανείς να είναι μάγος για να προβλέψει τη απαξιωτική πολιτική συμπεριφορά του σημερινού Δημάρχου, αλλά και την ίδια την απαξιωτική λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου. Να μην επανέλθω στα ήδη γνωστά, έχουν μιλήσει και άλλοι για αυτή τη λειτουργία.. Επέλεξα τη θέση του Προϊσταμένου του Κέντρου Υγείας Κρανιδίου γιατί πίστευα ότι από αυτή τη θέση θα προσέφερα περισσότερα πράγματα στην τοπική μας κοινωνία παρά από τη θέση μου σε ένα καθόλα απαξιωμένο, με αποκλειστική ευθύνη της παρούσας δημοτικής παράταξης, Δημοτικό Συμβούλιο. Εσείς κ. Μουσταϊρα ως δημοσιογράφος που μάλιστα ασχολείστε ιδιαίτερα με τα ζητήματα της Ερμιονίδας πολύ καλά γνωρίζετε ότι μπορεί να λείπω από τα έδρανα της Αντιπολίτευσης, αλλά από την Αντιπολίτευση στην κοινωνία δεν έχω λείψει ποτέ. Για αυτό το λόγο πιστεύω ότι έχω και πολιτικό δικαίωμα και πολιτική υποχρέωση μπροστά στην σημερινή κατάσταση των δημοτικών πραγμάτων να είμαι και πάλι υποψήφιος Δήμαρχος.
ΕΡ. Πώς θα γίνει τότε να υποβάλλετε υποψηφιότητα για τη θέση του Δημάρχου έχοντας αυτό το κώλυμα ;
ΑΠ. Έχετε δίκιο, ο ίδιος νόμος προβλέπει ότι δε μπορούν να εκλεγούν ή να είναι Δήμαρχοι δημόσιοι υπάλληλοι στους Δήμους, στα διοικητικά όρια των οποίων άσκησαν καθήκοντα προϊσταμένου ένα έτος πριν από τη διενέργεια των δημοτικών εκλογών. Αυτό δεν ίσχυε ποτέ σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ισχύει από τις εκλογές του 2010 και εμπρός. Κατά συνέπεια για να είμαι υποψήφιος Δήμαρχος στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2010 θα πρέπει μέχρι τον Νοέμβριο του 2009 να έχω παραιτηθεί από τη θέση του διοικητικά και επιστημονικά υπεύθυνου του Κέντρου Υγείας Κρανιδίου. Έχω λοιπόν πάρει τις αποφάσεις μου και πρόκειται σύντομα να υποβάλλω την παραίτησή μου μέσα στα προβλεπόμενα όρια από τη θέση αυτή . Για να μην υπάρξει καμία σύγχυση και παραπληροφόρηση, διευκρινίζω ότι θα παραμείνω ιατρός στο Κέντρο Υγείας στη θέση στην οποία έχω διοριστεί και στο βαθμό μου, συνεχίζοντας να προσφέρω τις ιατρικές μου υπηρεσίες αφού αυτό δεν αποτελεί νομικό κώλυμα, ούτε ασυμβίβαστο στην συνέχεια αν εκλεγώ Δήμαρχος.
ΕΡ. Πράγματι αυτό είναι μία σοβαρή απόφαση και μία σοβαρή είδηση αφού απ’ότι γνωρίζω έχετε υπηρετήσει σε διοικητικές θέσεις του Συστήματος Υγείας για πάρα πολλά χρόνια. Είστε ψυχολογικά έτοιμος να το κάνετε ;
ΑΠ. Απολύτως, όπως σας είπα έχω πάρει τις αποφάσεις μου γιατί θέλω να υπηρετήσω τον άλλο υψηλό σκοπό της ζωής μου, να συνεχίσω να είμαι χρήσιμος στα κοινά πράγματα του τόπου μου.
ΕΡ. Ποιά είναι η φιλοδοξία σας σε σχέση με αυτό το τελευταίο που είπατε ;
ΑΠ. Η φιλοδοξία μου είναι να κλείσω τον κύκλο της πολιτικής μου δραστηριότητας, πρώτα ο Θεός βέβαια, με μία ακόμη δημιουργική τετραετία προσφοράς στο Δήμο Κρανιδίου- την επόμενη και τελευταία θα μπορούσα να πω αν βέβαια οι συμπατριώτες μου μου το επιτρέψουν. Αυτή η φιλοδοξία δεν έχει προέλθει ούτε έχει υπαγορευθεί μόνο από την ανάγκη που αισθάνομαι να συνεχίσω να προσφέρω, αλλά και από τις συνεχείς προτροπές και παραινέσεις πάρα πολλών φίλων ακόμη και πολιτικών αντιπάλων στις προηγούμενες εκλογές. Ελπίζω με αυτό που λέω να μη βρουν το μπελά τους τα εξιλαστήρια θύματα της παρούσας Δημοτικής Αρχής, δεν εννοώ αυτούς. Εννοώ απλούς ανθρώπους που έδωσαν τη ψήφο τους και τώρα έχουν μετανιώσει.
ΕΡ. Και μία τελευταία ερώτηση αφού έχουμε ένα χρόνο μπροστά μας και έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα και για επιμέρους θέματα ποιό είναι το νέο όραμά σας ;
ΑΠ. Πρώτα από όλα επιθυμώ να συγκροτήσω ένα ψηφοδέλτιο άξιων συνεργατών χωρίς αποκλεισμούς, με αναλογική εκπροσώπηση σε σχέση με τον πληθυσμό των τοπικών διαμερισμάτων, με ανθρώπους που έχουν θέληση για δουλειά, που μπορούν να έχουν διαφορετικές πολιτικές ιδέες και να πιστεύουν σε οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα, αλλά να μπορούν να λειτουργήσουν υπερκομματικά σε θέσεις ευθύνης, με γνώμονα και μόνο τα συμφέροντα του τόπου και όχι τα δικά τους. Όπως έγινε και στο παρελθόν κανένας μου συνεργάτης δεν είχε ούτε θα έχει σχέση οικονομικής εξάρτησης από μένα, ούτε ασφαλώς και εγώ από κανένα γιατί πιστεύω ότι μόνο ελεύθεροι άνθρωποι από προσωπικά συμφέροντα και επαγγελματικές διαπλοκές μεταξύ τους μπορούν να κάνουν καλό στον τόπο. Μόνο μία τέτοια δημοτική ομάδα που θα πλειοψηφήσει στις εκλογές, πιστεύω ότι μπορεί να οδηγήσει τον τόπο και την κοινωνία μας σε σπουδαίες και μεγάλες κατακτήσεις σαν αυτές που την παρελθούσα δημιουργική οκταετία πετύχαμε. Η σημερινή διοίκηση του Δήμου σε πολλούς τομείς γύρισε τα πράγματα πολλά χρόνια πίσω, όπως παραδείγματος χάρη στην ύδρευση, όπου με μεγάλη προσπάθεια και επιμονή καταφέραμε να δώσουμε πόσιμο νερό στους δημότες μας επί σειρά ετών μέχρι που παραδώσαμε το Δήμο και σήμερα η ποιότητα του νερού που παρέχεται στους δημότες είναι πολύ χειρότερη ακόμη και από αυτήν που εμείς παραλάβαμε. Στην καλύτερη περίπτωση η σημερινή Δημοτική Αρχή θα ολοκληρώσει κάποια δικά μας μόνο έργα που τα βρήκε σχεδόν έτοιμα και καθυστέρησε την εξέλιξή τους για να τα παρουσιάσει για δικά της. Το όραμά μας λοιπόν είναι να επαναφέρουμε το Δήμο σε τροχιά δημιουργίας και προόδου και να αποκαταστήσουμε την συνοχή της κοινωνίας μας χωρίς ρεβανσισμούς και χωρίς καμία μισαλλόδοξη διάθεση
.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ

Αγαπητέ κ. Κατσαϊτη, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, γνωρίζω άλλωστε ότι είναι ειλικρινή. Ούτε εσύ, ούτε εγώ έχουμε ανάγκη από φιλοφρονήσεις. Αν το ενδιαφέρον για τα πράγματα του τόπου μας έχει ανοιχτεί σήμερα στο διαδίκτυο σαν περιεχόμενο ενός ειλικρινούς και έντιμου διαλόγου, αυτό κυρίως οφείλεται σε σένα.

Όταν οι διαφωνίες ακόμη και οι αντιθέσεις εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούν την επίλυση των προβλημάτων, γιατί στο τέλος οδηγούν σε δημιουργική σύνθεση και πράξη.
Κατανοώ τις ενστάσεις σου και τις επιφυλάξεις σου για την κατασκευή του φράγματος της Τζερτζελιάς, γιατί πέρασα και εγώ από τους ίδιους προβληματισμούς για το αν και κατά πόσο μία τέτοια μεγάλη κατασκευή που θα συγκεντρώσει εκατομμύρια κυβικά νερού θα επηρεάσει αρνητικά τη χλωρίδα και την πανίδα της ευρύτερης περιοχής. Ειδικοί επιστήμονες και μελετητές μας διαβεβαίωσαν ότι αυτό δε θα συμβεί γιατί με την κατασκευή του φράγματος θα επιτρέπεται σε ένα μεγάλο όγκο των νερών του χειμάρρου Σέλλα ή Μπεντενίου, όπως πολύ σωστά υπενθύμισες, να συνεχίζουν τη απρόσκοπη ροή τους στο υπόλοιπο της κοίτης του χειμάρρου.
Σχετικά με τα μικρά φράγματα που προτείνεις για το Καταφύκι έχεις απόλυτο δίκιο, πράγματι έπρεπε να τα είχαμε κατασκευάσει ήδη.

Τώρα σχετικά με τη δημιουργία γηπέδου γκολφ στο Δήμο μας, αυτό υπήρξε δική μας θέση και πρόταση αρκετά χρόνια πριν να εγκατασταθεί εδώ η εταιρεία που έχει αγοράσει εκτάσεις στην περιοχή της Κοιλάδας, με σκοπό την ανάπτυξη γκολφ και των σχετικών άλλων παραρτημάτων του. Η πρότασή μας για δημιουργία γκολφ στα πλαίσια της τουριστικής ανάπτυξης του Δήμου περιλαμβάνεται στο δεκαετές πρόγραμμα μας για την συνόλη ανάπτυξη του Δήμου με όρους βιωσιμότητας και σεβασμού στο περιβάλλον. Αυτό πιστεύαμε τότε και εγώ εξακολουθώ να το πιστεύω ότι θα ήταν ένα ανάχωμα, ένα εμπόδιο στην πλήρη οικοπεδοποίηση και τσιμεντοποίηση της περιοχής μας, αφού το γκολφ εξασφαλίζει αρκετό πράσινο και συγχρόνως αποτελεί ένα πόλο έλξης επισκεπτών με υψηλό εισόδημα. Η περιοχή άλλωστε που προτείναμε εμείς για την ανάπτυξη γκολφ δεν είναι η σήμερα προοριζόμενη, μετά από τις αγορές που έγιναν, αλλά η περιοχή του κτήματος της ΔΕΠΟΣ στο Πορτοχέλι. Η θέση μας αυτή συγκροτήθηκε και διατυπώθηκε και σαν επιχείρημα απέναντι στις δύο απόπειρες που έκανε η ΔΕΠΟΣ να πουλήσει αυτή την έκταση σε ιδιώτες προκειμένου να τη μετατρέψουν σε οικόπεδα και απέναντι στην προσπάθεια του Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ να έχει αυτό το κτήμα την ίδια κατάληξη μέσω των ΠΕΡΠΟ. Με αυτή την πρότασή μας, αλλά και άλλα επιχειρήματα πολιτικά και νομικά εμποδίσαμε τα σχέδια για την πώληση και οικοπεδοποίηση της περιοχής, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της θητείας μας. Μετά την αποχώρησή μας όμως, όπως έχω πληροφορηθεί, έχει εγκριθεί η μελέτη ΠΕΡΠΟ που προβλέπει για το κτήμα της ΔΕΠΟΣ μάλιστα επαχθέστατους περιβαλλοντικά όρους για την οικιστική της ανάπτυξη σε όφελος βέβαια αυτών που θα "βάλουν στο χέρι" αυτή την έκταση αν δεν την έχουν βάλει ακόμη. Η σημερινή Δημοτική Αρχή στο θέμα αυτό έχει τηρήσει "σιγή ιχθύος", αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα πολύ μεγάλο και τεχνικά τουλάχιστον κ. Κατσαϊτη και αγαπητοί αναγνώστες συγχωρέστε με, αλλά δεν έχω τη δυνατότητα να ανοίξω όλα τα θέματα μαζί στο διαδίκτυο.

Σχετικά με την αφαλάτωση - θέση μου και πρότασή μας ήταν και είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να γίνει και όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα θα ήταν αν είχε γίνει και αν είχαν προστατευτεί οι εναπομείναντες υπόγειοι υδροφορείς από την υπεράντληση. Αυτό όμως πρέπει να γίνει με περίσκεψη και σύμφωνα με τους καλύτερους περιβαλλοντικούς όρους που είναι απαραίτητοι. Αυτό είναι θέμα ειδικών επιστημόνων και μελετητών. Σε πολιτικό επίπεδο για να αποφασίσουμε καλά θα ήταν να έχουμε στη διάθεσή μας διαφορετικές και εναλλακτικές επιλογές και προτάσεις. Όσο περνάει ο καιρός και εξαντλούνται και εφαρμυρώνονται οι υδροφορείς μας, τόσο δυσκολότερη γίνεται η αποκατάσταση του υδατικού ισοζυγίου. Από τη άλλη πλευρά θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε κατάματα την αλήθεια που είναι το εμπειρικό και επιστημονικό συμπέρασμα, ότι πρέπει να μπει ένα φρένο στην ανάπτυξη χωρίς όρους και όρια. Δε μπορεί αυτό να συνεχιστεί άλλο χωρίς να υπολογίζει κανείς τους φυσικούς πόρους και τα φυσικά διαθέσιμα σε αυτόν τον όμορφο τόπο που ζούμε. Όσοι συνεχίζουν να έχουν αυτή την αντίληψη της ανάπτυξης χωρίς φραγμό και όρια, στο βωμό της πρόσκαιρης και εφήμερης οικονομικής απολαβής και ωφέλειας, είναι κακοποιοί και καταστροφείς αυτού του τόπου.


ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΝΕΡΟΥ συνέχεια...

ΚΕΝΤΡIΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΗΜΩΝ & ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ THE ΕΛΛΑΔΑΣ


ΠΡΑΚΤΙΚΟ

Συνεδρίασης; του Διοικητικού Συμβουλίου της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε. της 16ης Δεκεμβρίου 2002

Στην Αθήνα σήμερα, 16 Δεκεμβρίου 2002, ημέρα Δευτέρα και ώρα 16:00, συνήλθε σε τακτική συνεδρίαση το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΕΔΚΕ, ύστερα από πρόσκληση του Προέδρου της κ, Παρασκευά Κουκουλόπουλου, Δημάρχου Κοζάνης και υπό την προεδρία του κ°" . Γεωργίου Τζανακάκη, Δημάρχου Χανίων. Κατά τη συνεδρίαση παρέστησαν οι Δήμαρχοι: Αλεξανδρίδης Παναγιώτης Εύοσμου, Αμοιρίδης Ιωάννης Κατερίνης, Γιαννόπουλος Γεώργιος Ρόδου, Δεκαβάλλας Ιωάννης Ερμούπολης, Δοξαστάκης Ζαχαρίας Χερσονήσου, Έξαρχος Κωνσταντίνος Παλαμά, Κουκουλόπουλος Παρασκευάς Κοζάνης, Παλαιολόγος Χρήστος Λββαδέων, Σπάθης Γεώργιος Τρικκαίων, Σπυρίδων Σπυρίδων Πόρου, Τζανακάκης Γεώργιος Χανίων, Τζανακούλης Κων/νος Λάρισας, Χατζηεφραιμίδης Πρόδρομος Κόνιτσας, Φόρτες Γεράσιμος Αργοστολίου.
και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι: Αμανατίδης Αναστάσιος Κιλκίς, Βιρβιδάκης Κυριάκος Χανίων, Γαζή Παναγιώτα Αμφισσας, Κανταρτζής Αθανάσιος Καρδίτσας, Κλωνής Κων/νος Ξυλοκάστρου, Κοίμησης Απόστολος Αμφύλοχίας, Λαζαρίδης Θρασύβουλος Θεσσαλονίκης, Λούμπος Κώστας Κέρκυρας, Μπουρίκας Γεώργιος Ερμιόνης, Τσιώλη Δήμητρα Τρίπολης, Ψωμιάδης Αντρέας Αγρινίου, όπως επίσης και ο Σωτηρίου Ιωάννης Πρόεδρος Κοινότητας Αντίκυρας Βοιωτίας.
Απόντες οι Δήμαρχοι: Αβραμόπουλος Δημήτριος Αθηνών, Δανιηλίδης Συμεών, Παπαγεωργόπουλος Βασίλειος Θεσσαλονίκης, Τζανίκος Παναγιώτης Αμαρουσίου. Τζίμας Μαργαρίτης Δράμας.

Γ'ενομένης συζητήσεως, πάρθηκε η παρακάτω απόφαση:


Απόφαση 269η ( >

Θέμα ; Αίτημα του Δημάρχου Κρανιδίου για τη θετική γνώμη του Δ.Σ. της ΚΕΔΚΕ. σχετικά με το πρόβλημα της ύδρευσης του Δήμου. (Αριθ.Πρωτ. 3759)
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΕΔΚΕ, αφού άκουσε το αίτημα του Δημάρχου Κρανιδίου κ. Δημ. Καμίζή, για θετική γνώμη σχετικά με την επιχορήγηση του Δήμου Κρανιδίου από το ειδικό σχετικό κονδύλι για τα νησιά, ώστε να αντιμετωπίσει τις ανάγκες μεταφοράς πόσιμου νερού με πλοίο, ύστερα από διαλογική συζήτηση

Αποφασίζει Ομόφιονα
Θεωρεί δίκαιο το αίτημα του Δημάρχου Κρανιβίου, κ. Δημ. Καμιζή και εισηγείται θετικά προς το ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α ώστε μέσω του οριζοντίων πολιτικών, να χρηματοδοτηθεί η συγκεκριμένη δραστηριότητα για την αντιμετώπιση των αναγκών του σε πόσιμο νερό.

Από την απόφαση απείχε το μέλος του Δ.Σ. κ. Παν. Αλεξανδρινής, Δήμαρχος Εύοσμου.




ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο ΠρόΒδρος
Παρασκευάς Κουκουλόπουλος Δήμαρχος Κοζ<χνης
Ο Α' Αντιπρόεδρος Γεώργιος Τζανακάκης Δήμαρχος Χανίων


Ο Γενικός Γραμματέας Απόστολος Κοίμησης Δημ. Σύμβουλος Αμφιλοχίας

Τα μέλη

ΔΗΜΑΡΧΟΙ : Αλεξανδρίδης Παναγιώτης Εύοσμου. Αμοιρίδης Ιωάννης Κατερίνης, Γιαννόπουλος Γεώργιος Ρόδου, Δεκαβάλλας Ιωάννης Ερμούπολης, Δοξαστάκης Ζαχαρίας Χερσονήσου, Έξαρχος Κωνσταντίνος Παλαμά, Κουκουλόπουλος Παρασκευάς Κοζάνης, Παλαιολόγος Χρήστος Λεβαδέων, Σπαθής Γεώργιος, Τρικκαίων, Σπυρίδων Σπυρίδων Πόρου, Τζανακάκης Γεώργιος Χανίων, Τζανακοϋλης' Κων/νος" Αάρισας, Χατζηεφραιμίδης Πρόδρομος Κόνιτσας, Φόρτος Γεράσιμος Αργοστολίου.
Στέλιος ΠανναράκηςΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ: Αμανατίδης Αναστάσιος Κιλκίς, Βιρβιδάκης Κυριάκος Χανίων, Γαζή Παναγιώτα Άμφισσας, Κανταρτζής Αθανάσιος Καρδίτσας, Κλωνής Κων/νος Ξυλοκάστρου, Κοίμησης Απόστολος Αμφιλοχίας, Ααζαρίδης Θρασύβουλος Θεσσαλονίκης, Λούμπος Κώστας Κέρκυρας, Μπουρίκας Γεώργιος Ερμιόνης, ΐσιώλη Δήμητρα Τρίπολης, Τωμιάδης Αντρέας Αγρινίου, όπως επίσης και ο Σωτηρίου Ιωάννης Πρόεδρος Κο<νότητας Αντίκυρας Βοιωτίας.

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

ΝΕΡΟ: ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ








Τόσο η προσωπική εμπειρία όσων ζούμε σ' αυτόν τον ευλογημένο κατά τα άλλα τόπο, όσο και η πείρα των προγόνων μας όπως αυτή μεταφέρθηκε σ' εμάς με τα έργα της ζωής και του πολιτισμού τους, επενδύθηκαν σε γνώση και συνείδηση δική μας ότι γεννηθήκαμε, και κατοικούμε δηλαδή σε έναν τόπο που το νερό ήταν είναι και θα είναι ένα αγαθό της φύσης που βρίσκεται διαχρονικά και μόνιμα σε έλλειψη.
Στο ίδιο συμπέρασμα, ανάλογο με αυτό της ανθρώπινης εμπειρίας, έχουν καταλήξει όσες επιστημονικές γεωλογικές έρευνες και μελέτες έγιναν μέχρι σήμερα στην επαρχία της Ερμιονίδας είτε από αρμόδιους οργανισμούς (Ι.Γ.Μ.Ε), είτε από μεμονωμένους ειδικούς επιστήμονες και γεωλόγους.
Διάφοροι μύθοι για υπόγειες δήθεν λεκάνες και υπόγειους ποταμούς που διατρέχουν την γη της Ερμιονίδας και δεν έχουν ακόμα εντοπιστεί βρίσκονται στη σφαίρα της μυθοπλασίας και της μυθολογίας.




Η όποια πολιτική διαχείρισης του νερού θα πρέπει να λαμβάνει υπ' όψιν και την εμπειρία και τα επιστημονικά δεδομένα όπως αυτά πρακύπτουν από έγκυρες επιστημονικές έρευνες και μελέτες. Αυτονόητο είναι ότι αυτή η χάραξη της πολιτικής διαχείρησης του νερού θα πρέπει να υπακούει και να υπαγορεύεται από το κάθε φορά ισχύον θεσμικό πλαίσιο τόσο σε εθνικό και τοπικό επίπεδο όσο και στο κοινοτικό μετά την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή ένωση
Δυστυχώς στην Ελλάδα σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα και σήμερα οι νόμοι που έχουν θεσπιστεί και εφαρμόζονται είναι αναχρονιστικοί, δεν λαμβάνουν υπόψη τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα και από την άλλη πλευρά καταστρατηγούνται πολύ εύκολα.




Η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού ουδέποτε μέχρι σήμερα είχε ή έχει σημαντικές αρμοδιότητες και λόγο στην χάραξη αυτής της πολιτικής. Μέχρι το 2005 η αρμοδιότητα φια την χάραξη αυτής της πολιτικής ανήκε στις Νομαρχιακές αυτοδιοιηκήσεις (Υ.Ε.Β)και έκτοτε και μέχρι σήμερα ανήκει στις περιφέρειες. Για παράδειγμα η χορήγηση άδειας και οι όροι για την ανώρυξη μιας γεώτρησης ή η άδεια χρήσης νερού για την περιοχή του Δήμου Κρανιδίου είναι αρμοδιότητα της Περιφέρειας Πελοποννήσου



.
Στο σημερινό Δήμο Κρανιδίου αλλά και σε ολόκληρη την έκταση της επαρχίας Ερμιονίδας πέρα από το γεγονός ότι αυτός ο πολύτιμος φυσικός πόρος, το νερό βρίσκονταν και βρίσκεται πάντα σε έλλειψη, τη χαριστική βολή ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της μεγάλης και άναρχης τουριστικής ανάπτυξης, έδωσε η ανεπάρκεια του θεσμικού πλαισίου αλλά και εκεί που προόριζε κάποιες προστατευτικές ρυθμίσεις η πλήρης και προκλητική παραβίασή του. Παράδειγμα: ενώ την άδεια ανώρυξης και λειτουργίας μιας γεώτρησης την συνοδεύει σαφής και συγκεκριμένος όρος ότι ανεξάρτητα από το είδος της χρήσης του νερού θα πρέπει να τοποθετείται υδρόμετρο προκειμένου να ελέγχεται η ετήσια άντληση ποσότητας νερού σε κυβικά μέχρι την επιτρεπομένη που ορίζεται στην άδεια σε καμμία γεώτρηση δεν υπάρχει υδρόμετρο ούτε και γίνεται κανένας έλεγχος της αντλουμένης ποσότητας!!! Υδρόμετρα έχουν τοποθετηθεί από τους ιδιοκτήτες των γεωτρήσεων στις περιπτώσεις όπου πωλούν το νερό σε τρίτους προκειμένου να υπολογιστεί βάση της τιμής ανά κυβικό που έχει συμφωνηθεί το χρηματικό ποσό που θα εισπράξουν. Δηλαδή με άλλα λόγια το νερό αντί να χρησιμοποιείται ως κοινωνικό αγαθό με μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος και της κοινωνίας χρησιμοποιείται αυθαίρετα και παράνομα ως εμπορευματικό αγαθό προς όφελος του ιδιοκτήτη της γεώτρησης. Στη χώρα μας συμβαίνει το εξής παράδοξο: εάν στο οικόπεδο ή στο κτήμα του ιδιοκτήτή του βρεθεί ,έστω και λίγα μόνο εκατοστά κάτω από την επιφάνεια της γης, ένα πήλινο αγγείο αρχαίας εποχής ή ένα κεραμιδάκι από αυτό , δεν του ανήκει και είναι υποχρεωμένος να το παραδώσει στην αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία. Εάν ο ίδιος ιδιοκτήτης στο ίδιο οικόπεδο ή κτήμά του βρεί σε βάθος 200 ή 300 μέτρων νεράκι του Θεού και της φύσης ακόμα και αρχαίο νερό ,του ανήκει είναι δικό του το εμπορεύεται και το κάνει ό,τι θέλει!!!
Κάτω από αυτές τις άλογες , παράλογες , παράνομες συνθήκες ήταν μοιραίο και φυσικό επόμενο να φτάσουμε στον τόπο μας εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Σοβαρή έλλειψη πόσιμου νερού, εξίσου σοβαρή έλλειψη νερού κατάλληλου για άρδευση, υφαλμύρωση σχεδόν όλων των υδροφορέων και εναλάτωση των εδαφών συνθήκες για τις οποίες ο καθηγητής του τμήματος γεωλογίας και φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών κος Γ. Καλλέργης μας προειδοποίησε από το 1999 ότι για την ευρύτερη περιοχή του Δήμου Κρανιδίου υπάρχει άμεσος κίνδυνος ερημοποίησής της .




Για την διαχείρηση του νερού που προορίζεται για οικιακή χρήση και για την οποία η τοπική αυτοδιοίκηση έχει αρμοδιότητα,αυτά που ο δήμος πρέπει να εξασφαλίζει είναι τα εξής:
-Επαρκή ποσότητα
-Καλή ποιότητα από πλευράς χημικής και μικροβιακής σύστασης
-Κατάλληλο δίκτυο διανομής που να πληρεί του προβλεπόμενους κανόνες υγιεινής
-Προσιτή τιμή και τιμολογιακή πολιτική που θα περιορίζει την σπατάλη
Διαρκής πρόβλεψη για την ικανοποίηση τών αναγκών στο μέλλον
Αυτονόητο είναι ότι θα πρέπει για όλα τα παραπάνω να υπάρχει ξεχωριστή οργανωτική δομή στα πλαίσια της λειτουργίας του Δήμου ( Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης) που να μεριμνά και να φροντίζει για αυτά τα τόσο σοβαρά ζητήματα που αφορούν την ποιότητα της ζωής των πολιτών και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.




ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1999-2006
Η συγκεκριμένη πολιτική που ακολουθήσαμε από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε τη Διοίκηση του Δήμου ασφαλώς υπαγορεύτηκε αφενός από την υπάρχουσα τότε κατάσταση και αφετέρου από όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις αναπτυξιακές ανάγκες του Δήμου .




1. Εξασφάλιση επαρκούς ποσότητας




Η εξασφάλιση επαρκούς ποσότητας νερού και μάλιστα με χαρακτηριστικά και ιδιότητες πόσιμου νερού υπήρξε πάντοτε και θα είναι ένα διαρκές ζητούμενο για το Δήμο Κρανιδίου που βρίσκεται σε μία ιστορικά λείψυδρη περιοχή, πράγμα που είναι τεκμηριωμένο εμπειρικά και επιστημονικά. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα ζητήσαμε επιστημονική βοήθεια από έγκυρους επιστήμονες και οργανισμούς. Όλες οι γνωμοδοτήσεις και οι συστάσεις με δεδομένο πλέον ότι το υδατικό ισοζύγιο στην ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας έχει πλήρως διαταραχθεί συνέκλιναν προς την κατεύθυνση των ενεργειών εκείνων που θα συνέβαλαν στην αποκατάστασή του ή έστω στην μερική αποκατάστασή του. Μάλιστα ο καθηγητής της υδρογεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών κος Γ. Καλλέργης, στον οποίον απευθυνθήκαμε, με έγγραφό του στις 6-9-1999 προς το Δήμαρχο Κρανιδίου, προβλέποντας άμεσο κίνδυνο για την ερημοποίηση της περιοχής συνέστησε ως πρώτο μέτρο την άμεση αναστολή της χορήγησης αδειών ανόρυξης νέων γεωτρήσεων. Αυτό και άλλα μέτρα για την προστασία των υδροφορέων εισηγηθήκαμε προς τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας ως καθ΄ύλην αρμόδια τότε για τη διαχείρηση του νερού σε επίπεδο νομού (ΥΕΒ), αλλά δυστυχώς αντί των προτάσεών μας επικράτησαν μικροπολιτικές λογικές με αποτέλεσμα να μη γίνουν δεκτά τα περισσότερα από τα όσα προτείναμε. Το θέμα βέβαια της διαχείρησης του νερού δεν αφορούσε ούτε αφορά μόνον στις γεωτρήσεις αν και η υπεράντληση μέσω των γεωτρήσεων έχει οδηγήσει σήμερα τον τόπο μας σε αυτή την τραγική κατάσταση από πλευράς επάρκειας πόσιμου νερού.




Από πολύ νωρίς διατυπώσαμε και δημοσιοποιήσαμε τις θέσεις μας ότι για να εξασφαλίζεται κάθε φορά επαρκής ποσότητα πόσιμου νερού θα πρέπει να συνδράμουν να συνεργαστούν και να συλειτουργήσουν πολλοί τρόποι για τη διόρθωση και στήριξη του υδατικού ισοζυγίου. Με άλλα λόγια η πολιτική την οποία χαράξαμε και εφαρμόσαμε προέβλεπε τη συνδυασμένη αξιοποίηση υδατικών πόρων μαζί με συγκεκριμένα μέτρα προστασίας αυτών των πόρων. Αυτή η συνδυασμένη αξιοποίηση μαζί με τα μέτρα εφαρμόσθηκε σε έξι σημεία - στόχους . Συγκεκριμένα:




α) ανόρυξη γεωτρησεων με βαση υδρογεωλογικές μελέτες καθώς και ενοικείαση γεωτρήσεων ιδιωτών για λογαριασμό του δήμου. Ανορύξαμε 11 νέες γεωτρήσεις και ενοικειάσαμε άλλες 8.




β) μεταφορά πόσιμου νερού με υδροφόρο πλοίο ώστε να περιοριστεί η υπεράντληση και να ενισχυθεί έμμεσα ο εμπλουτισμός. Το έργο της μεταφοράς νερού με πλοίο από τις πηγές Λέρνης σε κατάλληλες υποδομές, που δημιουργήσαμε στο Δήμο μας εγκανιάστηκε και συνεχίστηκε για 2,5 περίπου χρόνια και μάλιστα με επιχορήγηση του Υπουργείου Εσωτερικών προς τη ΔΕΥΑΚ. Τα αποτελέσματα υπήρξαν θετικά και άμεσα αλλά δυστυχώς η επιχορήγηση διεκόπη με ευθύνη της κεντρικής διοίκησης




γ) η προώθηση της διαδικασίας αφαλάτωσης θαλασσινού νερού μέσα από το νέο θεσμικό πλαίσιο των συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) με εφαρμογή όλων των επιστημονικών προϋποθέσεων και όρων για την προστασία του περιβάλλοντος. Η υποβληθείσα πρότασή μας στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας έγινε καταρχήν δεκτή, αλλά στη συνέχεια δεν υποστηρίχθηκε από τη σημερινή Δημοτική Αρχη




δ) αξιοποίηση όλων των χειμαρικών απορροών με την κατασκευή λιμνοδεξαμενής στη θέση Τζερτζελιά Διδύμων. Η πρόταση προς την περιφέρεια Πελοποννήσου έγινε από το Δήμο Κρανιδίου και η μελέτη έχει ολοκληρωθεί εδώ και τρία χρόνια. Ουδεμία παρέμβαση υπήρξε στη συνέχεια για την υλοποίση του έργου από τη σημερινή Δημοτική Αρχή




ε) τιμολογιακή πολιτική η οποία εξασφάλισε προσιτή τιμή για τους καταναλωτές και περιορισμό της άσκοπης σπατάλης




στ) η καλλιέργεια συνείδησης σε όλους τους Δημότες για τον απόλυτο σεβασμό και της τελευταίας σταγόνας πόσιμου νερού και αυτή την προσπάθειά μας τη σηματοδοτήσαμε και έμπρακτα ακόμα και με την εξυγίανση και επαναφορά τους στη χρήση των δύο παλαιών πηγαδιών Μυλίνδρας και Πύργου. Ακόμα και στη επισκευή και αποκατάσταση του παλαιού Δημαρχείου Κρανιδίου αποικαταστήσαμε πλήρως σε λειτουργία, το παιλαιό σύστημα που υπήρχε σε όλα τα σπίτια του Κρανιδίου της συλλογής ομβρίων υδάτων και της αποθήκευσής τους σε δεξαμενές (στέρνες) Αυτό το κάναμε όχι απλά και μόνον για αισθητικούς και ιστορικούς λόγους αλλά για αν σημειώσουμε και με αυτό τον τρόπο την ανάγκη που είχε έχει και θα έχει πάντοτε ο τόπος μας στην εξασφάλιση πόσιμου νερού .



Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΦΡΑΓΧΘΙ



Μετά τις τελευταίες αναφορές στο σπήλαιο Φράγχθι θεώρησα σκόπιμο να αναφερθώ πιο ολοκληρωμένα και όσο μου επιτρέπεται περιληπτικά στο τι έχει γίνει μέχρι σήμερα για την ανάδειξη και αξιοποίηση αυτού του παγκοσμίου αρχαιολογικού και ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος μνημείου που βρίσκεται στο Δήμο μας και κυρίως κατά την περίοδο 1999-2006 που ήμουν Δήμαρχος.

Από την πρώτη στιγμή που η παράταξή μας ανέλαβε τη διοίκηση του Δήμου, τηρώντας τις τότε προεκλογικές μας δεσμεύσεις, δείξαμε ιδιαίτερο και έμπρακτο ενδιαφέρον στην ανάδειξη και αξιοποίηση των αρχαιολογικών μνημείων της περιοχής μας, μεταξύ των οποίων ίσως και το σπουδαιότερο, είναι το σπήλαιο Φράγχθι. Για την Αρχαία πόλη των Αλιέων έχουμε αναφερθεί σε άλλη θέση στο ιστολόγιό μας.

Για πολλές δεκαετίες βέβαια και τα αρχαιολογικά μνημεία του τόπου μας ακολούθησαν και αυτά την κοινή μοίρα όλων των πραγμάτων στην Ερμιονίδα, την αδιαφορία δηλαδή και της τοπικής και της Νομαρχιακής και της κρατικής διοίκησης. Οι αρχαιότητες στην Αργολίδα έφταναν μέχρι εκεί που έφταναν και οι διαγραμμίσεις στους δρόμους - μέχρι το Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Είχε αγνοηθεί και αποσιωποιηθεί εντελώς, ακόμη και από τις καθ'ύλην αρμόδιες υπηρεσίες, ο αρχαιολογικός πλούτος της επαρχίας μας.

Συγκεκριμένα λοιπόν για το σπήλαιο Φράγχθι το πρώτο πράγμα που θεωρήσαμε σκόπιμο και αυτονόητο να πράξουμε, ήταν να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στην ενημέρωση των δημοτών μας για αυτήν την τόσο μακρινή χρονικά προγονική κληρονομιά, την οποία οι περισσότεροι αγνοούσαμε ή και για την οποία, ακόμα σαν απόηχος της ανασκαφικής δραστηριότητας που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα των Η.Π.Α., κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους κατοίκους κυρίως της Κοιλάδας διάφοροι μύθοι - όπως παραδείγματος χάρη ότι εκεί στο σπήλαιο κατοικούσαν δήθεν κάποτε οι Κύκλωπες. Θεωρήσαμε λοιπόν σκόπιμο να πάρουμε πρωτοβουλίες ώστε να ενημερωθούν όλοι οι δημότες μας για την πραγματική αλήθεια, που ήρθε στο φως μετά από τις επιστημονικές έρευνες, έστω και 25 χρόνια αργότερα από τότε που έγιναν. Η πρώτη ενέργειά μας ήταν να αποκτήσουμε επίσημη επαφή σα Δήμος με τους υπεύθυνους της ανασκαφής στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα των Η.Π.Α. και για αυτό το λόγο αποστείλαμε σχετική επιστολή για την οποία λάβαμε απάντηση στις 21 Σεπτεμβρίου 1999 από την καθηγήτρια Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου κ Karen D. Vitelli, η οποία άλλωστε συμμετείχε και η ίδια στις ανασκαφές. Την ίδια προσπάθεια κάναμε και προς τις Ελληνικές Αρχαιολογικές Υπηρεσίες που είχαν σχετικές αρμοδιότητες και κάποια γνώση για το θέμα. Αμέσως μετά την επαφή αυτή καλέσαμε επίσημα την καθηγήτρια κ. Vitelli να επισκεφτεί την Κοιλάδα και να δώσει διάλεξη προσιτή και κατανοητή σε μη ειδικούς επιστήμονες ασφαλώς, στους απλούς ανθρώπους δηλαδή δημότες του Δήμου μας για να μάθουμε όλοι από πρώτο χέρι ό,τι είναι σχετικό με το σπήλαιο Φράγχθι.
Πράγματι, η καθηγήτρια κ. Karen Vitelli ανταποκρίθηκε με χαρά στην πρόσκλησή μας και στις 4 Οκτωβρίου 2000 έδωσε μία πολύ σπουδαία διάλεξη στην Ελληνική γλώσσα αλλά και στην Αγγλική με μετάφραση όπου υπήρχε ανάγκη, στην συγκέντρωση που είχαμε οργανώσει στο Δημοτικό Σχολείο της Κοιλάδας, όπου οι συμμετέχοντες απλοί άνθρωποι, χωρίς ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις έμειναν κατάπληκτοι από τα όσα άκουσαν και είδαν σε προβολές διαφανειών σε σχέση με το σπήλαιο Φράγχθι. Ήταν η πρώτη φορά που ο λαός της περιοχής μας ενημερώθηκε υπεύθυνα για αυτόν τον αρχαιολογικό θησαυρό που ανήκει στον τόπο μας.






Την επόμενη μέρα ακριβώς πάρα πολλοί μαθητές Δημοτικών Σχολείων και του Γυμνασίου Κρανιδίου κυρίως, είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν το σπήλαιο Φράγχθι μαζί με την κ. Vitelli, η οποία τους ξενάγησε στον αρχαιολογικό χώρο.




Το 2001 φιλοξενήσαμε στην Κοιλάδα την κ. Άννα Στρούλια - Αρχαιολόγο από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, συνεργάτιδα της κ. Karen Vitelli, η οποία επί τόπου συγκέντρωσε στοιχεία για την εκπόνηση της διατριβής της που είχε θέμα την σημερινή σχέση των κατοίκων της Κοιλάδας με το σπήλαιο Φράγχθι. Με την κ. Στρούλια που παρέμεινε στην Κοιλάδα για αυτό τον σκοπό ένα μήνα περίπου, επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ναυπλίου και με συνεργάτες μας, όπου μας δόθηκε η άδεια και η ευκαιρία να δούμε με τα μάτια μας ένα μεγάλο όγκο αρχαιολογικών ευρημάτων που φυλάσσονταν και φυλάσσεται ακόμη στις αποθήκες του, χωρίς ποτέ να έχει εκτεθεί στη θέα των επισκεπτών του Μουσείου. Εκεί επιβεβαιώσαμε την πεποίθησή μας ότι είμαστε κληρονόμοι ενός λαμπρού πολιτισμού που μας ανήκει και έχουμε χρέος και καθήκον να τον αναδείξουμε. Εκεί δημιουργήθηκε η πρώτη σκέψη και ιδέα για τη δημιουργία ενός Μουσείου - Εκθετηρίου στην Κοιλάδα. που θα στεγάσει ένα μέρος από αυτόν τον θησαυρό.

Η αρχική ιδέα και σκέψη μας αυτή έλαβε σάρκα και οστά με την αποκατάσταση του παλαιού Δημοτικού Σχολείου της Κοιλάδας του οποίου αρχικά με δωρεές και στην συνέχεια με την ένταξή του στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ε.Π.Τ.Α της Περιφέρειας Πελοποννήσου και στο Πρόγραμμα "ΘΗΣΕΑΣ", ξεκίνησαν οι εργασίες και έφτασαν λίγο πριν από την ολοκλήρωσή τους στο τέλος του 2006 όταν παραδώσαμε τη διοίκηση του Δήμου μετά το αποτέλεσμα των Δημοτικών Εκλογών.

Παράλληλα, σε συνεργασία με την Εφορεία Σπηλαιολογίας με την οποία είχαμε έρθει ήδη σε επαφή, συντάξαμε μελέτη για την ανάδειξη και αξιοποίηση του σπηλαίου η οποία έχει αποσταλεί στο Υπουργείο Πολιτισμού για να χρηματοδοτηθεί αυτό το έργο.
Τον Νοέμβριο του 2003 σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα και την καθηγήτριά του Dr. Karen Vitelli πραγματοποιήσαμε στην Κοιλάδα σεμινάριο Πειραματικής Κεραμικής με την παρουσία της ίδιας της καθηγήτριας και την συμμετοχή παιδιών Δημοτικών Σχολείων και Γυμνασίου. αλλά και άλλων αρχαιολόγων. Αυτό το σεμινάριο Πειραματικής Κεραμικής έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μερικά έργα που προέκυψαν από τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο τοποθετήθηκαν στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κρανιδίου και ελπίζω ότι είναι ακόμη εκεί τοποθετημένα.
Αργότερα με τη βοήθεια του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα και της Αρχαιολόγου κ. Στρούλια δημιουργήσαμε ενημερωτική - πληροφοριακή έκθεση σε σταντ, την οποία τοποθετήσαμε με καλαίσθητη κατασκευή στην παραλία της Κοιλάδας ώστε να είναι προσιτή στην άμεση θέα, να ενημερώνει και να προετοιμάζει τους επισκέπτες του σπηλαίου Φράγχθι.
Στις παραπάνω δράσεις μας είχαμε αμέριστη τεχνική βοήθεια και συμπαράσταση από την ειδική συνεργάτιδα του Δημάρχου κ. Μαρία Λιώση - καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας και αρχαιόφιλο, την οποία με την ευκαιρία αυτή και δημόσια άλλη μία φορά ευχαριστώ.
Το ενδιαφέρον μας αυτό όπως έμπρακτα αποτυπώθηκε με τις παραπάνω πρωτοβουλίες και ενέργειές μας μεταξύ και πολλών άλλων που η περιληπτική τοποθέτηση του θέματος δεν μας αφήνει περιθώρια περιγραφής τους, αφήσαμε σαν παρακαταθήκη στην σημερινή Δημοτική Αρχή, η οποία δυστυχώς δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί κατ' ουδένα τρόπο στις ελπίδες μας ότι αυτή η σπουδαία δουλειά που πραγματοποιήσαμε θα είχε συνέχεια και ολοκλήρωση.

- Καμία εξέλιξη δεν έχει υπάρξει στο θέμα της χρηματοδότησης και της υλοποίησης της μελέτης αποκατάστασης του σπηλαίου ώστε αυτό να γίνει επισκέψιμο.
- Το κτίριο του παλαιού Δημοτικού Σχολείου που σύμφωνα με το σχέδιό μας επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί ως Μουσείο -Εκθετήριο των ευρημάτων του σπηλαίου παραμένει σχεδόν όπως το αφήσαμε ανολοκλήρωτο. Ελπίζουμε τουλάχιστον προεκλογικά κάτι να γίνει προς την κατεύθυνση αυτή, όπως και με τα υπόλοιπα έργα μας, στην προσπάθεια της σημερινής δημοτικής αρχής να τα οικειοποιηθεί και να τα παρουσιάσει για δικά της. Έστω ας γίνει και έτσι.
- Η μόνιμη ενημερωτική - πληροφοριακή έκθεση που είχαμε τοποθετήσει στην παραλία της Κοιλάδας αφέθηκε στην τύχη της και στη φθορά του χρόνου, χωρίς καμία μέριμνα της Δημοτικής Αρχής να την συντηρεί και να την ανανεώνει.
- Ευτυχώς τουλάχιστον και μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία του Γυμνασίου Κρανιδίου κυρίως κάποιοι άνθρωποι επιμένουν και κάτι θυμίζουν. Τους συγχαρήκαμε σε άλλη θέση του ιστολογίου μας.






Date: Tue, Zl Sep 1999 07:09:47 -0500 (EST) From: vitellik <vitellik@indiana.edu> To: mailto:marialiosi@usa.netCc: mailto:vitellik@falstaff.ucs.Indiana.eduSubject: your letter




Dear Mr. Kamizhs,

I was very happy indeed to get your letter, as I have been trying to establish contact with your predecessor in Kiladha for some years. My congratulations on your new position and sincere wishes for a very successful and productive term. Please also accept my apologies for the slow response: your letter arrived right at the beginning of a new university year, which is always extremely busy, and at the same time my husband went into the hospital for emergency surgery, so life has been a bit difficult. He is doing well, but faces more surgery in the next weeks.
I am a bit concerned that you have found only four volumes of our Franchthi publications: I sent all nine (9) volumes (for which I had to raise nearly $500, since we no longer receive free copies ourselves!).Thus I hope you have found the other volumes by now.
More than that, I have been working with several of my colleagues to come up with ideas for preserving and developing the Cave site in ways that might make it more attractive and safe for tourism. We also have some ideas that we would like to discuss with you and other people in the general community--ideas that we think could be interesting and economically and culturally advantageous to your area. Our first concern is for the safety of visitors and for preserving the archaeological information in the site. To this end we submitted a proposal for filling in the deep and dangerous trenches inside the cave to the Archaeological Service. We still await their decision. Nothing is likely to happen before next summer. AT any rate, I plan to come to Greece, and to Kranidi, next summer and hope that I can meet with you, and eventually others, to talk about our ideas and hear any that you might have.
The Franchthi Cave is an extremely important site that has produced an enormous amount of very significant information about our early ancestors. We are anxious to share that information with you, with the wonderful people of the larger Kiladha-Kranidi-Portoheli community with whom we worked so happily for many years--and with all the others who might wish to visit and learn more about the area, both ancient and modern.Because it is such an early prehistoric site (ca. 25, 000-3000 BC!), it did not yield up statues and gold and other elegant objects of the sort that draw crowds to museums. But the stories it allowed us to learn from all the small bits and pieces are far more valuable and fascinating. We hope to find interesting ways for your citizens to learn them, take pride in them, and share them with visitors. I look forward very much to meeeting with you, and thank you sincerely for making the effort to write to me.

Sincerely,
Karen ("KD) D. Vitelli Director, Franchthi Project
Professor, Anthropology and Archaeology Indiana University Archaeology Annex 701 E. 8th St. Bloomington, IN 47408 USA












Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΗΜΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ: ΑΛΛΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ!


Αυτά εν ολίγοις μεταξύ άλλων καταγγέλουν οι 5 σύμβουλοι της μείζονος αντιπολίτευσης σε ανακοίνωσή τους που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Παρατηρητής" σχετικά με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κρανιδίου για τη δεματοποίηση των απορριμάτων και την αποθήκευσή τους στο Σταυρό Διδύμων. Ο αντιδημοκρατικός και αδιαφανής τρόπος λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, με την ευθύνη βέβαια της πλειοψηφίας και του ίδιου του Δημάρχου, δεν έχει κανένα προηγούμενο στην ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης στον τόπο μας ούτε αφορά μόνον αυτό το θέμα. Σε όλα τα θέματα που συζητούνται ,λίγο πολύ το ίδιο συμβαίνει από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του σημερινού Δημοτικού Συμβουλίου . Θυμάμαι , και με τη βοήθεια της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας της, τα λόγια της επί διετία προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Κας Αγγελικής Αλεβίζου, η οποία υπήρξε και πρωτεργάτης της εκλογικής επικράτησης του Κου Σφυρή και της παράταξής του, που στη συγκέντρωση στο ξενοδοχείο ΑΚS στο Πορτο-Χέλι είχε πει: "Εξωθεσμικοί παράγοντες και φίλοι καθορίζουν την πολιτική του Δήμου. Το Δημοτικό Συμβούλιο καθημερινά υποβαθμίζεται., δεν ενημερώνεται, οι αποφάσεις του εκτελούνται και δεν εκτελούνται. Ο δημόσιος διάλογος δεν γίνεται στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά με επιστολές και ανακοινώσεις μέσω του τύπου. Πλήρης είναι η απαξίωση και περιφρόνηση θεσμών και προσώπων, με το δημότη να βρίσκεται σε τελευταίο πλάνο, να αγνοείται και να υποβαθμίζεται ακόμη και η προσφορά του."
Μάταια , η τότε πρόεδρος του ΔΣ Κα Αλεβίζου, αλλά και οι δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης, ο καθένας με το δικό του μερίδιο ευθύνης, προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα ως έχουν χρέος να περισώσουν το κύρος θεσμών και προσώπων και να επιβάλλουν στοιχειωδώς δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες. Η κατάσταση αυτή, οδεύοντας μάλιστα και προς το τέλος αυτής της άτυχης παρένθεσης για τα δημοτικά πράγματα του τόπου μας, διαρκώς χειροτερεύει. Είναι άλλωστε γνωστό ότι τα αυταρχικά και αντιδημοκρατικά καθεστώτα όταν οδηγούνται προς το τέλος τους γίνονται ακόμα πιο αυταρχικά και αντιδημοκρατικά.Και βέβαια τη λύση σε αυτές τις περιπτώσεις δίνει μόνο ο λαός.

Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ:ΨΑΞΤΕ ΓΙΑ ΠΑΛΙΑ ΕΓΓΡΑΦΑ





Επαναδημοσιοποιώ την επιστολή του σεβαστού Καθηγητή Αποστόλου Γκάτσου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Παρατηρητής" όχι μόνο για τα όσα σημαντικά αναφέρει στην επιστολή του σχετικά με το πώς χτίζεται η ιστορία ενός τόπου, αλλά και για να τον ευχαριστήσω θερμά για την αναφορά του στο πρόσωπο μου την οποία επειδή ακριβώς προέρχεται από αυτόν τον σεμνό , σπουδαίο και μεγάλο δάσκαλο, την θεωρώ πολύ τιμητική για μένα.
Σ' ένα στίχο του ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης γράφει: "στο βυθό της μουσικής συνταξιδεύουμε"!! Παραφράζοντας κάπως αυτό το στίχο θα μπορούσα να πω για τον κύριο Απόστολο Γκάτσο ο οποίος έμπρακτα έχει αποδείξει σε όλη του τη ζωή πώς έχει υπάρξει και υπάρχει ακόμα, ένας μεγάλος εραστής αυτής της πανάρχαιας γης της Ερμιονίδας, ότι στο βυθό αυτής της αγάπης για τον τόπος μας συνταξιδεύουμε.
Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα καλά του λόγια. Ό,τι κάνω το κάνω απλά και μόνο για να προσφέρω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι δηλώνοντας όπως άλλωστε το έχω κάνει και στο παρελθόν ότι ούτε ειδικός είμαι ούτε και φιλοδοξώ ασφαλώς να γράψω την ιστορία του τόπου μας. Αυτό πιστεύω ότι μας καλεί να κάνουμε ο κύριος Γκάτσος , όλους εμάς τους μη ειδικούς , όταν μας παρακινεί να ψάξουμε για παλιά έγγραφα που θα ανασυνθέσουν και θα συμπληρώσουν την ιστορία της πατρίδας μας. Δυστυχώς όμως πάρα πολλές πηγές φαίνεται ότι καταστράφηκαν και χάθηκαν είτε από αγνωσία είτε το χειρότερο από έλλειψη ενδιαφέροντος και ευθύνης από εκείνους που μπορούσαν να το κάνουν και δεν το έκαναν τουλάχιστον έγκαιρα. Έχει λεχθεί και γραφεί ίσως, ότι το αρχείο της προσωρινής κυβέρνησης στο Κρανίδι υπό τον Γ. Κουντουριώτη τέλη 1823 - αρχές 1824 καταστράφηκε στους ύστερους χρόνους επειδή κάποια καλή κατά τα άλλα νοικοκυρά χρησιμοποίησε τα περισσότερα από αυτά τα έγγραφα για προσάναμμα όταν άναβε τον φούρνο του σπιτιού της !!!



Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Εκδήλωση στην Κοιλάδα με θέμα: Μέθοδοι αλιείας στην Ερμιονίδα απο την προϊστορική εποχή μέχρι σήμερα



Απο γειτονικά ιστολόγια:




προϊστορική εποχή μέχρι σήμερα»
Αυγούστου 9, 2009 in Πολιτισμός Leave a comment
http://stamdamd.blogspot.com/2009/08/blog-post_08.html
« Μέθοδοι αλιείας στην Ερμιονίδα από την προϊστορική εποχή μέχρι σήμερα».Την Παρασκευή το βράδυ 7 Αυγούστου σε ένα ιδανικό χώρο για το θέμα στην παραλία της Κοιλάδας Δ.Δ. Δήμου Κρανιδίου γνωστό ψαροχώρι της Ερμιονίδας σήμερα, αλλά και σύμφωνα με την αρχαιολογική έρευνα από την προϊστορική εποχή από τους πρώτους κατοίκους στο αρχαίο σπήλαιο Φράγχθι βόρεια από τον σημερινό οικισμό, η περιβαλλοντική ομάδα μαθητών Γυμνασίου Κρανιδίου με τις δασκάλες τους – καθηγήτριες κ. Μπασιμακοπούλου Αικατερίνη και Μπουγιούρα Σοφία , παρουσίασαν την εργασία περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με θέμα: «Μέθοδοι αλιείας στην Ερμιονίδα από την προϊστορική εποχή».Στο χώρο της εκδήλωσης υπήρχε έκθεση ασπρόμαυρης φωτογραφίας με πρόσωπα και δραστηριότητες των κατοίκων της περιοχής, ενώ παιδιά του Δημοτικού σχολείου και του τοπικού πολιτιστικού κέντρου έκθεταν και πουλούσαν αντί συμβολικής τιμής πανέμορφα μικρά χειροτεχνήματα δημιουργημένα με τα χεράκια τους…..Έναρξη της εκδήλωσης.Την έναρξη της εκδήλωσης έκανε με ένα μικρόπρόλογο πρόεδρος του Δ.Σ. Δήμου Κρανιδίου κ. Τόδορης... Στην συνέχεια στο κύριο θέμα αναφέρθηκε η κα. Αικ. Μπασιμακοπούλου λέγοντας: « Οι εκπαιδευτική ομάδα μαθητών και εκπαιδευτικών, επιλέγει ένα θέμα από το φυσικό και το ανθρωπογενές περιβάλλον, μελετά συγκεντρώνει τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με το θέμα, επισκέπτεται, συζητά, παίρνει συνεντεύξεις, ερευνά τα προβλήματα που απειλούν τη φυσική ισορροπία των οικοσυστημάτων και τέλος όταν ολοκληρώσει την εργασία της, την παρουσιάζει στην τοπική και στην εκπαιδευτική κοινωνία. Μέσα σ’ αυτό τον προγραμματισμό εντάσσεται και η σημερινή παρουσίαση της εργασία της περιβαλλοντικής ομάδας».. Συνεχίζοντας την αναφορά της πάνω στο θέμα η κ. Μπασιμακοπούλου είπε εκτός των άλλων: «Επιλέξαμε αυτό το θέμα διότι γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε, ζούμε δίπλα στη θάλασσα και γι’ αυτό έχοντας ως παράδοση τους μακρινούς μας προγόνους τους κατοίκους του Φράγχθι δουλέψαμε το θέμα αυτό. Αφού λοιπόν από αυτή τη μακρινή εποχή συνεχίζεται η παράδοση η συγχωριανοί μας εξελίχτηκαν σε τολμηρούς θαλασσοπόρους . Σιγά –σιγά πήραν την ευκαμψία, το εύπλαστο, την μαλακότητα της θάλασσας. Θα λέγαμε τους λάξεψε το υγρό στοιχείο και τους λύανε η αρμύρα του πελάγου. Όπως μας είπαν οι ίδιοι, πήγαιναν από μικρά παιδιά ταξίδια στα νησιά και αλλού για διάφορα ψαρέματα. Κάποιοι ηλικιωμένοι μας μίλησαν για τα ταξίδια στην Μπαρμπαριά, (βόρεια Αφρική) για να ψαρέψουν σφουγγάρια. […] Ακούσαμε πολλά, μάθαμε πολλά, τα περισσότερα εκτυπώθηκαν σε ένα εγχειρίδιο και παρακαλούμε όσους γνωρίζουν να μας ενημερώσουν για τις παραλήψεις μας, γιατί σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε την εργασία μας με ένα πρόβλημα σχετικά με την αλιεία, που είναι η υπεραλίευση των θαλασσών της Επαρχίας Ερμιονίδας».. Στη συνέχεια οι μαθητές της περιβαλλοντικής ομάδας διαβάσανε αποσπάσματα από την εργασία τους, ενώ ανάλογα με τις αναφορές που γινόντουσαν προβάλλονταν στην οθόνη εικόνες σλάιντς...Τον επίλογο της παρουσίασης έκανε η εκπαιδευτικός κ. Σοφία Μπουγιούρα..Προς το τέλος της εκδήλωσης ο πρόεδρος του Ναυταθλητικου Ομίλου Κοιλάδας έκανε ένα μικρό χαιρετισμό και αναφέρθηκε για λίγο στο ιστιοπλοϊκό άθλημα ενώ η εκδήλωση έκλεισε με ένα μικρό χαιρετισμό του Γυμνασιάρχη κ. Ιωάννη Αποστόλου...Με το πέρας της εκδήλωσης το εγχειρίδιο με την εργασία των παιδιών μοιράστηκε σε όλους τους παρευρισκόμενους...ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Σχολια δικο μου.
1. Μπραβο στις δασκαλες και στα παιδια!
Και φυσικα ενα μεγαλο μπραβο στην κ Μπασιμακοπουλου πουπαρακολουθει και εργαζεται για το σπηλαιο Φραγχθι τοσα χρονια τωρα.
Τετοια θελουμε. Προθυμα θα αναδημοσιευσω το εγχειριδιο τους αν το θελουν.
2. Ντροπη για αλλη μια φορα στους υπευθυνους του Δημου.
Ξερουν αυτοι τον λογο. Διχαζουν αντι να ενωνουν, χρησιμοποιουν και εκμεταλευονται πολιτικα τις προσπαθειες των πολιτων με βαση τα συγκυριακα τους συμφεροντα.
Κανουν εχθρους.
Οταν δηλαδη ο Δημος λεει παρακαλουμε οσους θελουν να βοηθησουν εννοει αν μας αρεσει η φατσα τους;
Δεν ξερει ο κ Υπευθυνος του Δημου πως εδω και εναμισυ χρονο δημοσιευω φωτο, βιντεο, προτασεις , για το Φραγχθι, fraghti δεν εχουμε μιλησει μπροστα στην Δημοτικη βιβλιοθηκη για το θεμα αυτο , δεν ξερει πως ενας δημοτης του Δημου Κρανιδιου θελει να ασχοληθει (και να βοηθησει οπως του ζητησουν) με το θεμα; Xρειαζεται κανενα πιστοποιητικο δημοτικων φρονηματων εφ ολης της υλης για να συμμετασχω σε μια επιμερους δουλειά του Δημου;
Και καλα εγω ειμαι ο κακος .Πριν απο την συγκεκριμενη εκδηλωση δεν ενδιαφερθηκαν αλλοι για το Φραγχθι; Η δουλεια της προηγουμενης δημοτικης αρχης δεν μετραει; Δεν επρεπε να προσκληθουν οι ανθρωποι που εκαναν οτι εκαναν στο παρελθον για να φανει η συνεχεια στις δρασεις γυρω απο την σπηλια; Για τον κ Καμιζη μιλαω που δεν προσκληθηκε στην εκδηλωση!
Κριμα!
Και κατι τελευταιο.
Η σιωπη σε μια δημοσια τοποθετηση κριτικη σε καποιον υπευθυνο απο εναν η περισσοτερους πολιτες , δεν σημαινει και αποφυγη της απαντησης.
Το αντιθετο.Η σιωπη οταν καποιος δημοσια σου απευθυνει μια κριτικη θεση σημαινει η αποδοχη της θεσης του αλλου η αδυναμια απαντησης.
Θα επανερχομαι ξανα και ξανα να βαζω τα ερωτηματα μου και απαντηση θα παρω τελικα να ειστε σιγουροι.
Βεβαια μπορει αυτος που δεν απαντα, να πιστευει πως η περιφρονηση-απαξιωση , ειναι η καλυτερη απαντηση και αυτο ισχυει αν η τοποθετηση ειναι υβριστικη συκοφαντικη και κακοπιστη.Δεν ανοιγεις διαλογο με καθε τρελλαμενο!
Ειναι αυτη η περιπτωση μου; Ειναι τα επιχειρηματα μου ασυναρτητα, συκοφαντικα και εμπαθη;
Για πολυ καιρο θετω ευγενικα τα ερωτηματα και τις προτασεις μου (με πολιτικη θεση και διαθεση να υπερβουμε τις τυχον διαφορες μας ) η σιωπη δεν εντασεται στην παραπανω κατηγορια κ υπευθυνε.
Aληθεια νιωθει κανεις υπευθυνος για την ιστοσελιδα του Δημου Κρανιδιου;
Ξοδευτηκαν λεφτα και κοπος για να στηθει.
Εβγαλε χορταρι καλοκαιριατικο και μεσα σε πολιτιστικες εκδηλώσεις.
Και αν δεν μπορειτε να την δουλεψετε τουλαχιστον αξιοποιηστε τα ιστολογια της περιοχης
ΟΛΑ τα ιστολογια της περιοχης και περισσοτερο αυτα με την μεγαλύτερη επισκεψιμοτητα.
Αν σας ενδιαφερει δηλαδη η δημοσιοποιηση οσων γινονται στην επαρχια μας.
Η μηπως δεν σας ενδιαφερει;






Συγχαρητήρια στο Γυμνάσιο Κρανιδίου, μπράβο στις καθηγήτριες και τους μαθητές που συνεχίζουν στα πλαίσια της περιβαλλοντικής τους εκπαίδευσης να επιλέγουν θέματα σχετικά με την παράδοση , την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας!


Υπενθυμίζω οτι και στο παρελθόν μια άλλη ομάδα παιδιών του γυμνασίου ,με τις ιδιες καθηγήτριες είχε εργασθεί σε ένα θέμα σχετικό με το σπήλαιο Φράγχθι ,το 2001- 2002. Τότε μάλιστα με την συμμετοχή και συνδρομή του δήμου Κρανιδίου τυπώσαμε και εκδώσαμε την εργασία των παιδιών σε ένα καλαίσθητο φυλλάδιο με τίτλο:





ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΣΠΗΛΑΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ:
ΤΟ ΦΡΑΓΧΘΙ



ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ Σχολικό έτος 2001-2002

Περιβαλλοντική ομάδα Αγρίμη Ελευθερία, Αγρίμη Μαρία, Αδαμόπουλος Τάσος, Αντωνοπούλου Σοφία, Γαλανόπουλος Τάκης, Γεωρ-γοπούλου Νατάσα, Γκάτσος Λευτέρης, ΓκιώνηςΠαναγιώτης, Ελένη Αρχοντιά, Καλούδη Βασιλική, Καμιζή Καλλιρρόη, Μαγκλάρα Μαρία, Μπασιμακοπούλου Ελένη, Νταουλιάρη Αγγελική, Πίκουλα Ηρώ, Τούσσα
Κατερίνα, Τουτουντζή Αθανασία, Φασιλή Ελένη


Υπεύθυνες Καθηγήτριες Μπασιμακοπούλου Καίτη Μπουγιούρα Σοφία



ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


Μέρος Πρώτο:
Γνωριμία μ' ένα από τα αρχαιότερα σπήλαια του κόσμου, το Φράγχθι. Εισαγωγή: Η αξία της παράδοσης
Α. Πρόλογοι
1. Επιστολή Tns kos Vitelli, καθηγήτριας του πανεπιστημίου της Ινδιάνα των Η.Π.Α.
2. Πρόλογο5 του κ.Άδωνι Κύρου
3. πρόλογος του Δημάρχου Κρανιδίου κ. Δημήτρη Καμιζή
4. Β. Το προϊστορικό Σπήλαιο Φράγχθι

1. Ιστορία Tns ανακάλυψης του Σπηλαίου και των ανασκαφών
2. Μορφολογία εδάφους
3. θέση και Ιστορία Σπηλαίου
4. Κατοίκηση Σπηλαίου
5. Γεωργία-Κτηνοτροφία-Κυνήγι-Αλιεία
6. Ανταλλαγές και σχέσεις
7. 7.0 δρόμος του οψιδιανού

8. Ειδώλια
9. Εργαλεία

10.Κεραμική
11.Κοσμήματα
12.Υφαντική-Καλαθοπλεκτική
13. Ταφές και ταφικά έθιμα
Γ. Το Σπήλαιο Φράγχθι και η αρχή του παραγωγικού σταδίου στην Αργολίδα

Μέρος Δεύτερο:
Δραστηριότητες Tns Περιβαλλοντικής ομάδας
-Επίσκεψη στο σπήλαιο με την κ. Vitelli και το δήμαρχο κ. Δημήτρη Καμιζή.
-Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου.
-Οροθέτηση δρόμου από την Κοιλάδα ('Αγιος Δημήτριος) στο Φράγχθι.
- Kαθαρισμός του Σπηλαίου.
-Έργα ζωγραφικής των παιδιών τns ομάδας.

Μέρος Τρίτο:
Σχόλια και εντυπώσεις των παιδιών τns 0μάδας


Με την ευκαιρία αυτής της αναφοράς μου δημοσιεύω και μια σχετική εξαιρετική εργασία της Μαρίας Λιώση καθηγήτριας Αγγλικής Φιλολογίας και της Αννας Στρούλια Δρ Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Indiana των Η.Π.Α.:

ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ ΨΑΡΕΜΑ ΣΤΟ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟ ΦΡΑΓΧΘΙ



Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, η αρχαιολογία είναι σε μεγάλο βαθμό η επιστήμη των σκουπιδιών. Η δουλειά των αρχαιολόγων κατά το μεγαλύτερο μέρος της συνίσταται στην σχολαστική και επίπονη ανασκαφή, ανάλυση; μελέτη και δημοσίευση των καταλοίπων της ανθρώπινης δραστηριότητας του παρελθόντος, των υλικών δηλαδή που οι αρχαίοι άφησαν πίσω τους. Οι άθικτοι τάφοι με τις χρυσές μάσκες και τα ολόκληρα διακοσμημένα αγγεία είναι είδος σπάνιο. Η αρχαιολογική σκαπάνη συνήθως δε φέρνει στο φως τίποτα άλλο από υπολείμματα γευμάτων που έλαβαν χώρα χιλιάδες χρόνια πριν, μικρά κομμάτια σπασμένων πήλινων αποθηκευτικών, μαγειρικών ή άλλων σκευών, λίθινων ή οστέινων εργαλείων, κοσμημάτων ή ειδωλίων, γκρεμισμένες κατασκευές και κτίρια. Κι όμως αυτά τα απορρίμματα κρύβουν μέσα τους ένα θησαυρό πληροφοριών για τη ζωή των ανθρώπων που τα παρήγαγαν που μόνο η ανασκαφή και μελέτη με επιστημονικές προδιαγραφές από ειδικούς (και όχι αρχαιοκάπηλους!) μπορεί να αποκωδικοποιήσει. Σήμερα θα αναφερθούμε σε ένα μέρος αυτών των...σκουπιδιών: τα κόκαλα των ψαριών που ανακαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές στο σπήλαιο Φράγχθι.

Μια από τις σημαντικότερες καινοτομίες των ανασκαφών που διεξήχθησαν στη σπηλιά από το 1967 έως το 1976 υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Τόμας Τζάκομπσεν είναι η εφαρμογή της τεχνικής του συστηματικού κοσκινίσματος. Όλο το χώμα που βγήκε από τις ανασκαφικές τομές πέρασε από τα ξερά κόσκινα, ενώ ένα δείγμα πέρασε από το νεροκόσκινο που εξασφαλίζει τη συλλογή και των πιο μικρών ευρημάτων. Αρκετοί κάτοικοι της περιοχής θα θυμούνται τα ξερά κόσκινα και το νεροκόσκινο αφού είχαν βοηθήσει στην κατασκευή τους, είχαν εργαστεί στο κοσκίνισμα ή είχαν συμμετάσχει στο επίπονο ξεδιάλεγμα του ιζήματος του νεροκόσκινου (Εικ. 1, 2, 3). Το κοσκίνισμα ενός τεράστιου όγκου χώματος είχε σαν αποτέλεσμα τη συλλογή εκατομμυρίων ευρημάτων, κάποια από τα οποία είναι μικροσκοπικά (π.χ. χάντρες, σπόροι, κόκαλα και δόντια τρωκτικών). Ανάμεσα τους και δεκάδες χιλιάδες οστά ψαριών (Εικ. 4). Πάνω από 25 είναι τα είδη ψαριών που αντιπροσωπεύονται στο ιχθυολογικό υλικό. Η προκαταρκτική μελέτη αυτού του υλικού από τον αρχαιολόγο Δρ. Μαρκ Ρόουζ έχει καταλήξει στα εξής συμπεράσματα:

Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας στη σπηλιά ανάγονται περίπου 25.000 χρόνια πριν, σε μια εποχή που οι αρχαιολόγοι ονομάζουν Υστερη Παλαιολιθική. Κανένα ίχνος ψαριού δεν έχει αναγνωριστεί από αυτή την περίοδο, κάτι που σημαίνει είτε ότι το ψάρι δεν αποτελούσε μέρος της διατροφής είτε ότι τα κόκαλα των ψαριών που καταναλώθηκαν δεν διατηρήθηκαν ή-το λιγότερο πιθανό-δεν ανακαλύφθηκαν κατά την ανασκαφή.

Τα πρώτα υπολείμματα ψαριών που βρέθηκαν στη σπηλιά χρονολογούνται στο τέλος της Υστερης Παλαιολιθικής και στην αρχή της Πρώιμης Μεσολιθικής περιόδου (11.000-9.100 χρόνια πριν). Η σπηλιά σ' αυτή την περίοδο, όπως άλλωστε και στην προηγούμενη, χρησιμεύει ως ένας
σταθμός στη διάρκεια των μετακινήσεων ενός πολύ μικρού νομαδικού πληθυσμού που ζει στην Πελοπόννησο από το κυνήγι και τη συλλογή καρπών. Το ποσοστό των οστών ψαριών που ανακαλύφθηκαν είναι χαμηλό (1% του συνολικού βάρους των ζωικών οστών). Τα χέλια, τα κεφαλόπουλα και τα σπαροειδή (Sparidae, κυρίως οι τσιπούρες) κυριαρχούν στο ιχθυολογικό υλικό. Σε μικρότερες ποσότητες εμφανίζονται το μουγκρί, το λαβράκι και ο σκιός. Ολα αυτά τα είδη είναι χαρακτηριστικά των Μεσογειακών λιμνοθαλασσών και παραπέμπουν σε ένα υφάλμυρο περιβάλλον. Η μικρή ποσότητα υπολειμμάτων ψαριών είναι μάλλον ένδειξη της ευκαιριακής εκμετάλλευσης μιας σχετικά κοντινής πηγής. Να σημειώσουμε ότι στην αρχή της περιόδου η ακτή απέχει 3 χλμ. από την σπηλιά, ενώ προς το τέλος της η απόσταση έχει μειωθεί στα 2 χλμ.

Αρχαιολογικά στοιχεία για τα σύνεργα της ψαρικής εκείνης της περιόδου αλλά και για τις εποχές ψαρέματος απουσιάζουν, αλλά μπορούμε να διατυπώσουμε κάποιες υποθέσεις με βάση όσα γνωρίζουμε για το παραδοσιακό ψάρεμα σε λιμνοθάλασσες στις μέρες μας. Πιο συγκεκριμένα ξέρουμε ότι αυτό γίνεται με διάφορες μεθόδους και σύνεργα, όπως απλές παγίδες και καμάκια ή πολύπλοκους καλαμένιους περιβόλους. Ξέρουμε επίσης ότι πολλά λιμνοθαλάσσια είδη ψαρεύονται από την αρχή του φθινοπώρου μέχρι την αρχή του χειμώνα (πχ. χέλι, λαβράκι, τσιπούρα, κάποια είδη κεφαλόπουλων) ενώ άλλα την άνοιξη ή σε όλη τη διάρκεια του χρόνου (μουγκρί και κάποια άλλα είδη κεφαλόπουλων). Είναι πιθανό το ψάρεμα αυτών των ειδών στην μακρινή περίοδο που μας ενδιαφέρει να λάμβανε χώρα τις ίδιες εποχές και με εργαλεία σε γενικές γραμμές παρόμοια με τα παραδοσιακά αν και απλούστερων μορφών.

Στην Υστερη Μεσολιθική περίοδο (9.000-8.000 χρόνια πριν) παρατηρούνται αλλαγές τόσο στα είδη όσο και στη σχετική συχνότητα των ψαριών που αντιπροσωπεύονται στο αρχαιολογικό υλικό. Τώρα τα οστά των ψαριών ανέρχονται περίπου στο 50% του συνολικού βάρους των ζωικών οστών. Κυρίαρχο είδος σ' αυτή την περίοδο είναι ο τόνος. Άλλα καινούργια είδη είναι η σφυρίδα και η σφύρνα. Αυτά τα ψάρια ζουν σε ένα πλήρως θαλάσσιο παρά σε υφάλμυρο περιβάλλον. Τα χέλια απουσιάζουν παντελώς από τα ιχθυολογικά κατάλοιπα, ενώ τα κεφαλόπουλα και τα σπαροειδή (κυρίως σάλπες) εξακολουθούν να εμφανίζονται σε μικρές ποσότητες. Η παρουσία κεφαλόπουλων αποτελεί ίσως μια ένδειξη της συνεχιζόμενης εκμετάλλευσης ενός υφάλμυρου περιβάλλοντος, αν και η αλήθεια είναι ότι αυτό το είδος θα μπορούσε να είχε αλιευτεί και στη θάλασσα. Ας σημειωθεί ότι τώρα η ακτή βρίσκεται 1-2 χλμ. μακριά από την είσοδο της σπηλιάς.

Κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με τον τόνο: Με βάση το μέγεθος των οστών των τόνων που ανακαλύφθηκαν προκύπτει ότι οι περισσότεροι από αυτούς είχαν αλιευτεί στο τρίτο έτος της ζωής τους και ζύγιζαν περίπου 8-15 κιλά. Μερικοί πάντως ήταν πολύ μικρότεροι (2-4 κιλά), ενώ αντίθετα κάποιοι άλλοι έφθαναν μέχρι και τα 200 κιλά.

Η στροφή που παρατηρείται στις αλιευτικές στρατηγικές από την εκμετάλλευση ειδών χαρακτηριστικών ενός λιμνοθαλάσσιου περιβάλλοντος στην εκμετάλλευση ενός συνδυασμού ειδών που συχνάζουν στο βυθό κοντά
στην ακτή και ττελάγιων μεταναστευτικών ειδών προϋποθέτει αλλαγές τόσο στις τεχνικές όσο και στις εποχές ψαρέματος. Οι μέθοδοι που προσιδιάζουν στο περιβάλλον της λιμνοθάλασσας έχουν πια γενικά εγκαταλειφθεί. Τώρα χρησιμοποιούνται δίχτυα και καρτέρια κοντά στην ακτή όπως επίσης και βάρκες. Ενώ τα μικρά ψάρια που συχνάζουν κοντά στην ακτή θα πρέπει να ήταν διαθέσιμα ολόκληρο τον χρόνο, ο τόνος θα πρέπει να ψαρεύονταν στα τέλη της άνοιξης ή στις αρχές του φθινοπώρου. Κάποιοι ερευνητές θεωρούν ότι οι μεγαλύτεροι τόνοι θα πρέπει να πιάνονταν στις ακτές νότια της Εύβοιας και της Ανδρου, σε περιοχές δηλαδή υψηλής θαλάσσιας παραγωγικότητας. Αυτή η υπόθεση όμως αμφισβητείται από τον Δρα. Ρόουζ, ο οποίος υποστηρίζει οτι τέτοιες πλούσιες περιοχές θα πρέπει να υπήρχαν και πολύ πιο κοντά στο Φράγχθι, συγκεκριμένα στο Σαρωνικό Κόλπο και στην ανατολική ακτή της Πελοποννήσου. Άλλωστε, όπως ο ίδιος προσθέτει, οι τόνοι θα μπορούσαν να είχαν πιαστεί και κατά τη διάρκεια των μετακινήσεων τους και επομένως μακριά από τους συνήθεις βοσκότοπους τους. Η υπόθεση ότι το ψάρεμα του τόνου στη Μεσολιθική εποχή γινόταν σχετικά κοντά στη σπηλιά υποστηρίζεται εξάλλου και από το γεγονός ότι τα κατάλοιπα των τόνων στο Φράγχθι περιλαμβάνουν οστά από όλο το σώμα του ψαριού (σπόνδυλοι, κεφάλι, πτερύγια, και ουρά). Δεν είναι απίθανο οι Φραγχθιώτες εκείνης της εποχής να μετέφεραν ολόκληρο το ψάρι από την Εύβοια σε μια απόσταση 200 χλμ.; Αν και η ανακάλυψη σε μεσολιθικά στρώματα της σπηλιάς οψιανού από τη νήσο Μήλο αποδεικνύει ότι αυτοί ήταν σίγουρα ικανοί για μεγάλα θαλάσσια ταξίδια, η παρουσία στο αρχαιολογικό υλικό οστών από ολόκληρο το σώμα των αλιευμένων τόνων μάλλον παραπέμπει σε μια επεξεργασία αυτών των ψαριών στη σπηλιά ή τουλάχιστον κοντά σ' αυτή.

Ο τόνος στο Μεσολιθικό Φράγχθι ίσως αντιπροσωπεύει μια σχετικά σημαντική πηγή τροφής τουλάχιστον σε μια εποχιακή βάση, κάτι που συμβιβάζεται με τον τροφοσυλλεκτικό τρόπο ζωής αυτής της περιόδου που δε δημιουργεί τις πιέσεις χρόνου πού χαρακτηρίζουν οικονομίες που βασίζονται στη γεωργία και κτηνοτροφία.

Η Νεολιθική περίοδος (6.000-3.000 π.Χ.) διακρίνεται από τις προηγούμενες από την εκμετάλλευση εξημερωμένων ζώων (πχ. αιγοπρόβατα) και φυτών (πχ. σιτάρι και κριθάρι). Η κύρια ασχολία στο Φράγχθι και αλλού είναι τώρα η γεωργία και η κτηνοτροφία. Σχετικά μικρή έμφαση δίνεται στο ψάρεμα παρά το γεγονός ότι η ακτή είναι τώρα πολύ πιο κοντά στη σπηλιά (σε απόσταση περίπου 1 χλμ. 5000 χρόνια πριν). Η σύνθεση του ιχθυολογικού υλικού από το Νεολιθικό Φράγχθι είναι διαφορετική από αυτή των προηγούμενων περιόδων. Η πλειονότητα των οστών προέρχονται από σπαροειδή (σάλπες, τσιπούρες, σαργοί, και λιθρίνια). Ένα μεγάλο είδος σαρδέλλας που εμφανίστηκε μόνο σποραδικά παλαιότερα παρουσιάζεται τώρα σε μεγαλύτερους αριθμούς. Η σφυρίδα, το κεφαλόπουλο και η σφύρνα συνεχίζουν σε μικρές αλλά σταθερές ποσότητες. Οι μεγάλοι τόνοι είναι σπάνιοι και τα περισσότερα άτομα που αλιεύτηκαν αυτή την περίοδο δεν θα πρέπει να ξεπερνούσαν τα 1-5 κιλά. Ενδιαφέροντα είναι άλλωστε και κάποια υπολείμματα οξύρρυγχων.

Έτσι κατά μια έννοια το ψάρεμα στη Νεολιθική περίοδο συνεχίζει την τάση της Μεσολιθικής, ενώ κατά μια άλλη είναι πολύ διαφορετικό. Η
εκμετάλλευση και πετροψαρων και μεταναστευτικών ειδών του ανοιχτού
πελάγους είναι μια ένδειξη συνέχειας. Αλλά ο τόνος στη Νεολιθική είναι πολύ λιγότερο συνηθισμένος και μικρότερος από ότι στη Μεσολιθική και
αντιπροσωπεύει μια μικρότερη ηλικιακή ομάδα και μια διαφορετική τεχνική ή περιοχή ψαρέματος. Ίσως όμως η μεγαλύτερη διαφορά έγκειται στον προγραμματισμό του ψαρέματος. Με την εισαγωγή της γεωργίας και της κτηνοτροφίας χρόνος θα μπορούσε να αφιερωθεί στο ψάρεμα μόνο αφού άλλες ανάγκες και απαιτήσεις σχετικές με τις δύο αυτές ασχολίες είχαν ικανοποιηθεί.

Μόνο λίγα κοκάλινα αγκίστρια έχουν διασωθεί από τα σύνεργα της ψαρικής στο Νεολιθικό Φράγχθι (Εικ. 5), αλλά οι αρχαιολόγοι έχουν λόγους να πιστεύουν ότι εκτός από τα αγκίστρια χρησιμοποιούνταν και άλλα εργαλεία που λόγω του οργανικού υλικού τους δεν έχουν διατηρηθεί. Χιλιάδες σπόνδυλοι μήκους 2-3 χιλιοστών μαρτυρούν τη χρήση διχτύων ή παγίδων με τρύπες τόσο μικρές ώστε να μπορούν να πιάσουν ψάρια μήκους 10-12 εκατοστών. Λόγω του μεγέθους τους, τα αγκίστρια που βρέθηκαν δεν ενδείκνυνται για το ψάρεμα μικρών ψαριών και μάλλον χρησιμοποιήθηκαν στο ψάρεμα μεγαλύτερων ειδών, όπως οι τσιπούρες, οι σαργοί και οι σφυρίδες. Εξάλλου αφού οι σφυρίδες είναι μοναχικά ψάρια είναι πιο πιθανό να ψαρεύονταν με αγκίστρι και καλάμι παρά με δίχτυ. Ο τόνος από την άλλη είναι καλύτερος υποψήφιος για ψάρεμα με δίχτυ σε συνδυασμό με τη χρήση πλοιαρίων.

Η μέχρι στιγμής μελέτη των ιχθυολογικών καταλοίπων από το σπήλαιο Φράγχθι μας έχει δώσει πολλές πληροφορίες για τα ψάρια και το ψάρεμα σ' αυτή την προϊστορική θέση. Πολλά ερωτήματα όμως παραμένουν αναπάντητα. Παραδείγματος χάριν, πόσα μέλη της κοινότητας του Φράγχθι ασχολούνταν με το ψάρεμα; Η μήπως ήταν αυτό μια εποχιακή απασχόληση ολόκληρης της κοινότητας; Ποιος κατασκεύαζε τα αγκίστρια, τα δίχτυα, τα καμάκια, τις παγίδες; Ποιος επιδιόρθωνε τα δίχτυα; Ποιος συντηρούσε τις βάρκες; Ποιος επεξεργαζόταν τα ψάρια; Κάποια από αυτά τα ερωτήματα ελπίζουμε ότι θα απαντηθούν με την περαιτέρω συστηματική μελέτη και δημοσίευση του υλικού.

Η ανασκαφή στο σπήλαιο Φράγχθι αποκάλυψε μια μοναδική για τα ελληνικά-και όχι μόνο-δεδομένα ακολουθία ιχθυολογικού υλικού που καλύπτει πάνω από 20.000 χρόνια. Η ανασκαφή στο Φράγχθι είναι άλλωστε μια από τις πρώτες στην ανατολική Μεσόγειο που έδωσαν σημασία στα ιχθυολογικά κατάλοιπα. Η μελέτη του αρχαίου ιχθυολογικού υλικού (η επιστήμη της αρχαιοϊχθυολογίας με άλλα λόγια) είναι ακόμα στα σπάργανα, καθώς σπανίζουν οι ειδικοί με υπόβαθρο στην αρχαιολογία αλλά και με εμπειρική γνώση των ψαριών, των συνηθειών τους, και των αλιευτικών τεχνικών. Ίσως κάποια από τα νέα παιδιά της Κοιλάδας που έχουν αυτή την εμπειρική γνώση θα πρέπει να σκεφτούν την πιθανότητα μιας καριέρας σ' αυτόν τον παραμελημένο αρχαιολογικό κλάδο. Η επιστήμη της αρχαιολογίας θα είχε σίγουρα πολλά να ωφεληθεί από μια τέτοια επιλογή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Jameson, Michael Η., Curtis Runnels, και Tjeerd Η. van Andel. 1994. A Greek Countryside: The Southern Argolid from Prehistory to Present Day. Στάνφορντ.

Rose, Mark. "Fishing in a Changing Environment: Franchthi Cave, Greece, 11,000-5,000 B.P."

Rose, Mark. "Tunny as a Resource in the Prehistoric Aegean".

Rose, Mark. "Early Fishing in the Aegean". Σε A. Jones (ετπμ.), Fish and Archaeology, Οξφόρδη.

Rose, Mark. "Neolithic Fishing in the Aegean. New Evidence from Franchthi Cave". Ανακοίνωση στο 87ο Ετήσιο Συνέδριο του Αμερικάνικου Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, 1985.

Μαρία Λιώση Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας Αννα Στρούλια. Δρ. Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Ιντιάνα.






Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

«Η ανατομία ενός εγκλήματος» στην Ερμιονίδα

Το πάρα κάτω κείμενο που δημοσιοποιώ σήμερα ηλεκτρονικά, είχα δημοσιοποιήσει στον τοπικό τύπο της Αργολίδας τον Μάϊο του 2001, σε συνέχειες. Αυτή η προσωπική προσέγγιση -ανάλυση για τα όσα είχαν συμβεί στην Επαρχία μας τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια, που αποτελεί άλλωστε λίγο - πολύ κοινό τόπο, για όλους όσους βρισκόμαστε σ' αυτή την πλευρά, αυτού που επιγραμματικά συνηθίζεται να ονομάζεται βιώσιμη και αειφόρος ανάπτυξη, υπήρξε η βάση και το πλαίσιο, και εξακολουθεί ασφαλώς να υπάρχει, των σκέψεων, προτάσεων και αποφάσεων μου και σαν δημάρχου τότε και σαν ενεργού πολίτη - δημότη σήμερα .

Επειδή τον τελευταίο καιρό, βοηθούντων και των ηλεκτρονικών μέσων, πάει να αναπτυχθεί έστω και αργά ,ένας γόνιμος και δημιουργικός διάλογος για τα κρίσιμα ζητήματα του τόπου μας, θεώρησα σκόπιμο να επαναφέρω στην επικαιρότητα μια οπτική γωνία από την οποία καθώς πιστεύω βλέπουμε ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι τα πράγματα σήμερα.

Καταλυτικό ρόλο στην έναρξη αλλά και την τροφοδοσία αυτού του διαλόγου σήμερα έχει παίξει και παίζει το κίνημα της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ με τον προσανατολισμό του στα τοπικά προβλήματα και με τις σχετικές του πρωτοβουλίες. Συμβαίνει καμιά φορά οι αγνοημένες ή λησμονημένες άλλοτε φωνές ευαίσθητων και ανιδιοτελών ανθρώπων να ακούγονται πιο καθαρά όταν τα προβλήματα της κοινωνίας μας γίνονται μεγαλύτερα .

Του Δημήτη Καμιζή Δημάρχου Κρανιδίου

«Η ανατομία ενός εγκλήματος» στην Ερμιονίδα

Αυτός θα μπορούσε να ήταν ο δανεικός, αλλά ακριβής τίτλος για να περιλάβει και να περιγράψει κανείς όσα συνέβησαν τις τρεις τελευταίες δεκαετίες στην Ερμιονίδα για τη δήθεν ΑΝΑΠΤΥΞΗ της.
Οι πρώτες και καθοριστικές πράξεις ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του '70, μεσούσης της δικτατορίας των συνταγματαρχών, με την ανέγερση μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων στις πιο όμορφες τοποθεσίες της επαρχίας μας από φίλους και συγγενείς των μελών της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης. Οι αρμόδιοι τότε είπαν ότι αυτό ήταν για το καλό της περιοχής μας και του λαού μας, και ότι τα μεγάλα ξενοδοχεία θα έφερναν σπουδαία τουριστική και οικονομική ανάπτυξη στον τόπο μας και θα τρώγαμε όλοι με «χρυσά κουτάλια». Όλοι σχεδόν οι ιδιοκτήτες και οι μέτοχοι των ξενοδοχείων αυτών ήσαν νέοι επιχειρηματίες που καμία σχέση δεν είχαν με την τουριστική δραστηριότητα και τις αντίστοιχες επιχειρηματικές δράσεις. Είχαν όμως ένα όνειρο: να γίνουν πλούσιοι, εξανεμίζοντας και τα πλουσιοπάροχα-τότε-δάνεια που τους χορηγήθηκαν.
Η στρατιωτική κυβέρνηση παράλληλα υποσχέθηκε στους ξενοδόχους πλήρη υποστήριξη, πέρα από τα δάνεια, με τη δημιουργία αεροδρομίου μέσω του οποίου θα κατέφθαναν οι πελάτες-τουρίστες απ' όλο τον κόσμο στην Ερμιονίδα. Άρχισαν να κάνουν πράξη την υπόσχεση τους αυτή απαλλοτριώνοντας έκταση 1000 περίπου στρεμμάτων εν μέσω αυτών των ξενοδοχείων, στην καρδιά της παράκτιας γης. Αμέσως όμως μετά την απαλλοτρίωση, και αφού προηγούμενα είχαν συμφωνήσει οι άπειροι και αδιάφοροι τότε νέοι ξενοδόχοι διαπίστωσαν ότι η κατασκευή του καινούριου αεροδρομίου σε αυτή τη θέση θα κατέστρεφε τα ξενοδοχεία τους.
Η αρχή του δράματος-εγκλήματος έγινε με την απαίτηση των νέων επιχειρηματιών και των διαδόχων τους να κηρυχθεί ολόκληρη η Ερμιονίδα κεκορεσμένη τουριστικά, ώστε να μην κατασκευαστούν άλλα ξενοδοχεία. Κύριος όμως στόχος ήταν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Αυτό το τελευταίο, που ισοδυναμούσε ουσιαστικά με απαγόρευση δημιουργίας μικρών τουριστικών επιχειρήσεων με ενοικιαζόμενα δωμάτια, είχε ως άμεση συνέπεια τον αποκλεισμό της ντόπιας τουριστικής δραστηριότητας από τους μικρούς και μεγάλους ιδιοκτήτες της παράκτιας γης, η οποία μέχρι τότε χρησιμοποιείτο για γεωργική και κτηνοτροφική εκμετάλλευση, χαμηλής όμως παραγωγικότητας. Αφού λοιπόν αφαιρέθηκε ουσιαστικά η δυνατότητα από τους ντόπιους ιδιοκτήτες γης να μετατραπούν σε επιχειρηματίες μιας νέας δυναμικότερης μορφής ανάπτυξης, της τουριστικής, όλες αυτές οι παραθαλάσσιες εκτάσεις έναν προορισμό είχαν πια να πουληθούν: και μάλιστα σε χαμηλές τιμές, αφού οι ιδιοκτήτες τους δεν είχαν πια τι να τις κάνουν. Αυτό άλλωστε έγινε και γίνεται όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι του σημείου να χρειάζεται να ψάξει πάρα πολύ κανείς, για να βρει ένα μικρό κομμάτι παραθαλάσσιας έκτασης που να ανήκει ακόμα σε Κρανιδιώτες, Κοιλαδιώτες ,Πορτοχελιώτες, Διδυμιώτες ή Ερμιονίτες. Από τα 80 χιλιόμετρα της ακτογραμμής του Δήμου Κρανιδίου μερικές εκατοντάδες μόνον μέτρα βρίσκονται πια σε επαφή με ντόπια ιδιοκτησία. Με αυτόν τον τρόπο σιγά-σιγά, οι από πατέρα και μάνα, οι από παππού και γιαγιά κληρονόμοι της πανάρχαιας και πανέμορφης αυτής γης αποξενώθηκαν από την ιδιοκτησία τους, αλλά και από τη δυνατότητα να τη χρησιμοποιήσουν ως παραγωγική δύναμη και ως μέσο για την τουριστική ανάπτυξη του τόπου και τη δική τους ευημερία. Προσωρινά γέμισαν οι τσέπες και τα βιβλιάρια. Όμως από τους περισσότερους άδειασαν πάρα πολύ γρήγορα σε μη παραγωγικές επενδύσεις προσωρινού χαρακτήρα. Εδώ η ευθύνη του καθένα είναι προσωπική. Τους υποσχέθηκαν ανάπτυξη δική τους αλλά και του τόπου τους, και τώρα κάποιοι, αν δεν είναι φύλακες στις βίλες των νέων ιδιοκτητών, περνούν από μακριά για να μη βλέπουν τον ιδρώτα του πατέρα και του παππού τους σε ξένα χέρια. Οι άνθρωποι αυτοί είτε παρασύρθηκαν, είτε εξαναγκάστηκαν να πουλήσουν τη γη τους, μη έχοντας άλλη επιλογή. Ασφαλώς υπάρχει ηθική αυτουργία γι' αυτό το έγκλημα. Δεν είναι μόνο ηθικοί αυτουργοί τα γενικά και απρόσωπα οικονομικά συμφέροντα, αλλά είναι πρόσωπα με ονόματα που είτε διετέλεσαν σε επιτελικές θέσεις για τη χάραξη πολιτικών ανάπτυξης, είτε δεν αντιστάθηκαν ως όφειλαν σε τέτοιου είδους πολιτικές αποξένωσης των κατοίκων από τον τόπο τους και υποθήκευσαν με αυτή τους τη στάση το μέλλον όλων μας. Για του λόγου το αληθές, σε όλη αυτή την παράκτια γραμμή των 80 χιλιομέτρων με τις πανέμορφες ακρογιαλιές, τις δαντελωτές παραλίες, τη χρυσή αμμουδιά, μέσα στα τριάντα χρόνια «εντατικής τουριστικής ανάπτυξης» κατόρθωσαν να αναπτυχθούν πέντε μικρές ταβέρνες που οι ιδιοκτήτες τους είναι δημότες του Διευρυμένου Δήμου Κρανιδίου. Οι Νόμοι και Διατάξεις για το κεκορεσμένο της τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής μας εξακολουθούν να ισχύουν ακόμα!!!
«Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ» ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ μέρος 2°: ΧΡΗΣΕΙΣ ΓΗΣ - ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
Ο αποκλεισμός της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα του τουρισμού, από τους ντόπιους ιδιοκτήτες γης είχε δραματικές και μοιραίες συνέπειες, τόσο στη χρήση της γης, όσο και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Μικρές και μεγαλύτερες εκτάσεις άρχισαν να αλλάζουν γρήγορα χέρια και χρήσεις. Δημιουργήθηκε ένας φαύλος κύκλος μέσα στον οποίο το πούλημα της γης τροφοδοτούσε και τροφοδοτεί ακόμα το ξεπούλημα της. Όσο η ζήτηση από τους αγοραστές ανέβαινε, και ως φυσικό επακόλουθο ανέβαινε και η αξία της γης, τόσο το χωράφι για τον πατροπαράδοτο ιδιοκτήτη γινόταν βάρος, αφού έπρεπε να πληρώνει στην εφορία αστρονομικά, για τα οικονομικά του μέτρα ποσά, για να μεταβιβάσει το χωράφι του στο γιο του και στην κόρη του. Έτσι έφτασαν τα πράγματα στο σημείο, για να κληρονομήσει κανείς με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από τον πατέρα του, να πρέπει να πουλήσει οπωσδήποτε για να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις απέναντι στην εφορία. Ήταν αδύνατο με το σύνηθες μικρό και μεσαίο αγροτικό, εργατικό, ή άλλο εισόδημα να καλύψει αυτές τις υποχρεώσεις. Έτσι άρκεσαν τριάντα χρόνια ώστε η ωραιότερη παραθαλάσσια γη της Ερμιονίδας, είτε με τεμαχισμό, είτε με συνένωση, να ξεπουληθεί σε μεγάλους οικονομικούς παράγοντες, σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, σε κτηματομεσίτες, ακόμα σε μεσαίους και μικρούς οικονομικά εποίκους της περιοχής. Ανάλογα με πόσο μεγάλο ή μικρό ήταν το βαλάντιο του καθενός στην Ερμιονίδα μπορούσε να αγοράζει κανείς ό,τι ήθελε. Προσφέρθηκε δηλαδή ουσιαστικά η γη μας σε γενικό ξεπούλημα και μάλιστα χωρίς ίχνος αντιστάσεως. Οι συνέπειες υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι δραματικές. Οι νέοι ιδιοκτήτες όρθωσαν, άλλοι πέτρινα τείχη, άλλοι δικτυωτές περιφράξεις, άλλοι κάθε είδους εμπόδια για την προστασία δήθεν της νεοαποκτηθείσας ιδιοκτησίας τους• αλλά ουσιαστικά για τον αποκλεισμό κάθε δυνατότητας πρόσβασης των ντόπιων «ιθαγενών» στις παραλίες και στις θάλασσές μας. Οι περιφράξεις, μέχρι τη δεκαετία του '70, ήταν άγνωστες στην περιοχή μας και η διάβαση ελεύθερη- ήταν αδύνατο για τον ντόπιο ιδιοκτήτη γης να σκεφτεί πως από το χωράφι του δεν περνάει κανείς. Πεζούλια από ξερολιθιά, καμωμένα με τον ιδρώτα του παππού και του προπάππου για να συγκρατούν το χώμα, δέντρα, χαρουπιές, γκοριτσιές, σχοίνα και ριζιμιές πέτρες ήταν τα φυσικά σύνορα στις ιδιοκτησίες των μελών μιας κοινωνίας, που οι ψυχές τους όμως δεν διαχωρίζονταν με συρματοπλέγματα κι ο καθένας μπορούσε να διαβεί μέσα από το χωράφι και την ψυχή του άλλου, του γείτονα. Ας προσπαθήσουμε όμως να δούμε απέναντι σ' αυτές τις βαριές και καταστροφικές συνέπειες που είχε για τον τόπο μας αυτού του είδους η ανάπτυξη, ποιό ήταν το κέρδος. Ποια ήταν η ωφέλεια για μας, ποιά προορίζεται να είναι η ωφέλεια για τα παιδιά μας. Αν το τίμημα που πληρώσαμε και πληρώνουμε βρίσκεται σε κάποια αναλογία και αντιστοιχία με το κέρδος που εισπράξαμε. Σίγουρα στην αρχή της λειτουργίας τους τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα προσέφεραν κάποιες θέσεις απασχόλησης σε εργατικό και υπαλληλικό προσωπικό. Σίγουρα κατά τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας τους υπήρξε ένα ρεύμα πελατών κυρίως από το εξωτερικό, και μέσα από αυτό έγινε γνωστή η περιοχή μας που από τη φύση και το Θεό είχε προικισθεί με εξαιρετικού φυσικού κάλλους τοπία, πεντακάθαρες θάλασσες και πανέμορφες ακρογιαλιές. Αυτό υπήρξε και καλό και κακό. Δημιούργησε μια μικρή πηγή εισοδήματος, άνοιξε όμως τις αρπακτικές ορέξεις και διαθέσεις σε όσους ήρθαν σε επαφή με αυτή την εκπληκτική ομορφιά της γης της Ερμιονίδας. Πολλοί από αυτούς τους πελάτες σκέφτηκαν αυτή τη γη να την κάνουν δική τους, όχι μόνο να αρκεστούν να την επισκέπτονται ως τουρίστες. Τέσσερα-πέντε χρόνια μετά τη λειτουργία τους τα ξενοδοχεία εκείνα που είχαν εξασφαλίσει το «τουριστικό κεκορεσμένο» της περιοχής μπήκαν σε οικονομική κρίση γιατί οι πρώτοι ιδιοκτήτες τους δεν είχαν καμιά όρεξη να αποπληρώσουν τα δάνεια που είχαν επενδύσει αλλού. Τη νύφη την πλήρωσαν οι θέσεις εργασίας και οι εργαζόμενοι σ' αυτά. Τα μισά και πλέον από αυτά τα ξενοδοχεία αλλάζοντας χέρια και τράπεζες, μετά από διαδικασίες κατασχέσεων έκλεισαν το ένα μετά το άλλο. Τα τελευταία δύο τρία χρόνια μόνο διαφαίνεται μία δραστηριοποίηση νέων επενδυτών που στόχο έχει το εκσυγχρονισμό και την επαναλειτουργία τους ενόψει κυρίως της Ολυμπιάδας του 2004. Ασφαλώς αυτός ο εκσυγχρονισμός έχει θετικές συνέπειες, αφού έδωσε και δίνει απασχόληση σε μηχανικούς, εργολάβους και οικοδομικά συνεργεία. Όσον αφορά το προσωπικό που απασχολείται από τα ίδια τα ξενοδοχεία για τη λειτουργία τους, ένα μέρος των εργαζομένων σήμερα είναι οικονομικοί μετανάστες- προσφέρεται όμως απασχόληση και σε ντόπιους. Ωστόσο η οικονομική κίνηση που δημιουργούν οι πελάτες των ξενοδοχείων αυτών στα καταστήματα του Πορτοχελίου, του Κρανιδίου και της Κοιλάδας είναι σχεδόν μηδαμινή, αφού οι πελάτες τους έρχονται και φεύγουν συνήθως σε γκρουπ, χωρίς να βγουν έξω από το ξενοδοχείο ούτε μία ημέρα κατά τη διάρκεια της παραμονής τους. Τους προσφέρονται όλα εντός• ακόμα και ο καφές και το ούζο. Οι τυχόν «εκτός των τειχών» εξορμήσεις των πελατών τους για να επισκεφθούν αξιοθέατα γίνεται εκτός Ερμιονίδας. Οι περισσότεροι από αυτούς τους πελάτες δεν αφήνουν ούτε μία δραχμή έξω από το ξενοδοχείο (Ακολουθεί τρίτο μέρος για την παραθεριστική δεύτερη κατοικία.)
«Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ» ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ μέρος 3°: ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ
Ο τομέας που γνώρισε και γνωρίζει τη δυναμικότερη ανάπτυξη στον τουρισμό είναι εκείνος της δεύτερης παραθεριστικής κατοικίας, σε σημείο μάλιστα τέτοιο ώστε η Ερμιονίδα σήμερα να θεωρείται σαν ένα προάστιο της Αθήνας, ιδιαίτερα για τους επισκέπτες του Σαββατοκύριακου ή και για ολιγοήμερες διακοπές τις αργίες και το καλοκαίρι. Η δεύτερη κατοικία αναπτύχθηκε δυναμικά, είτε μέσα σε οικισμούς όπως ο Αγ. Αιμιλιανός και ο οικισμός της ΔΕΗ, είτε εκτός οικισμών με την εκτός σχεδίου δόμηση. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο, είναι γεγονός ότι αυτή η δραστηριότητα προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει και σήμερα σταθερό εισόδημα σε εκατοντάδες επαγγελματίες στην περιοχή μας, κυρίως σε όσους ασχολούνται με οικοδομικά και συναφή επαγγέλματα, αλλά και σε εκείνους που ασχολούνται με εμπορικές δραστηριότητες. Μηχανικοί, εργολάβοι, πάσης φύσεως οικοδόμοι, ξυλουργοί, ασχολούμενοι με χωματουργικές εργασίες, υδροπωλητές και έμποροι έχουν διαπιστώσει την αύξηση του εισοδήματος τους τα τελευταία είκοσι χρόνια. Κανείς λοιπόν δε μπορεί να παραγνωρίζει το γεγονός ότι η όποια οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή μας, όσον αφορά τον τουριστικό τομέα, βασίζεται πρώτιστα στην ανάπτυξη της δεύτερης κατοικίας από Αθηναίους κυρίως υψηλών και μεσαίων εισοδημάτων, οι οποίοι χρησιμοποιούν την περιοχή μας ως θέρετρο. Ωστόσο, η δόμηση των κατοικιών παραθεριστικού χαρακτήρα πάνω σε γη αγορασμένη και τεμαχισμένη, όπως αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο μας, είχε ασφαλώς και έχει και αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, στη χρήση της γης, στα μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη της περιοχής μας, αλλά και τις δομές και στην ίδια τη συνοχή της τοπικής μας κοινωνίας. Η αλλαγή χρήσεων της γης, η άναρχη αλλά και παράνομη δόμηση, ο αποκλεισμός των ακτών έχουν καλλιεργήσει στους ντόπιους κατοίκους την εντύπωση ότι σε αυτόν τον τόπο πραγματοποιεί ο καθένας το όνειρο του παραβιάζοντας αρχές, κανονισμούς και νόμους, ενώ παράλληλα δημιουργούν ένα καθεστώς ασφυξίας για όσους αισθάνονται ότι περιορίζονται σε έναν κλοιό στην ενδοχώρα που διαρκώς στενεύει. Πέρα όμως από τις επιπτώσεις που έχει για το περιβάλλον η μεγάλη διασπορά κατοικιών και ανθρωπίνων δραστηριοτήτων σε ολόκληρη σχεδόν την έκταση του Δήμου μας και την Ερμιονίδα έχουν προκύψει ήδη αρνητικές συνέπειες και επιπλοκές για την ίδια τη ζωή των ανθρώπων, κυρίως των μονίμων κατοίκων που ζουν στις πόλεις και στα χωριά. Στο Δήμο Κρανιδίου υπάρχουν σήμερα τρεις χιλιάδες περίπου εξοχικές κατοικίες διάσπαρτες εκτός σχεδίου ή μέσα σε παραθεριστικούς οικισμούς σε μία ευρεία έκταση 252 χιλιάδων στρεμμάτων. Ακόμα και οι υπάλληλοι της Στατιστικής Υπηρεσίας και τα συνεργεία της στην πρόσφατη απογραφή δυσκολεύτηκαν πολύ, έστω και να εντοπίσουν αυτές τις κατοικίες στην περιοχή μας. Λογικά και χωρίς μαθηματικούς υπολογισμούς καταλαβαίνει κανείς ότι είναι αδύνατο ο Δήμος Κρανιδίου να παρέχει και να μεταφέρει υπηρεσίες βασικών υποδομών (δρόμους, ύδρευση, αποχέτευση), και άλλες ανταποδοτικού χαρακτήρα (καθαριότητα, φωτισμό κτλ.), ενώ η ζήτηση των υπηρεσιών αυτών κάθε μέρα προβάλλει όλο και περισσότερο αυξημένη και επιτακτική. Ήδη σήμερα ο ντόπιος μόνιμος κάτοικος της πόλης και των χωριών του Δήμου Κρανιδίου, ακόμα και αν διαθέτει εισόδημα συνταξιούχου του ΟΓΑ ή του ΙΚΑ, χρηματοδοτεί έμμεσα τις υπηρεσίες του Δήμου που προσφέρονται στους παραθεριστές της δεύτερης εκτός σχεδίου κατοικίας, αφού το κόστος της μεταφοράς των υπηρεσιών αυτών σε διάσπαρτες σε μεγάλη έκταση κατοικίες είναι πολύ υψηλότερο από το κόστος της μεταφοράς των ίδιων υπηρεσιών μέσα στο Κρανίδι και τα γύρω χωριά. Από την άλλη πλευρά τα δημοτικά τέλη είναι για όλους τα ίδια. Δυστυχώς, θεωρητικά και πρακτικά, δεν επιτρέπεται η διαφοροποίηση των τελών σε κάθε περιοχή για κατοικία, ενώ τα περισσότερα από αυτά είναι ανταποδοτικού χαρακτήρα. Η τυχόν θετική ανταπόκριση του Δήμου και η ικανοποίηση σχετικών αιτημάτων για τη δημιουργία υποδομών και τη μεταφορά υπηρεσιών γενικά όπου χτίζεται σπίτι θα είχε δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος και βαρύτατες συνέπειες στις τοπικές κοινωνίες. Άμεσος κίνδυνος για να συμβεί κάτι τέτοιο διαφαίνεται μπροστά μας σχετικά με την ύδρευση και τα τέλη ύδρευσης, αφού η υπερκατανάλωση νερού το καλοκαίρι για την κάλυψη των αναγκών των εξοχικών κυρίως κατοικιών (κήποι, γκαζόν, πισίνες κτλ ) έστω και αν καλύπτεται με μεταφορά νερού από γεωτρήσεις με βυτία έχει ως συνέπεια την εξάντληση των υπόγειων υδροφορέων και την υφαλμύρωσή τους. Η μεταφορά νερού με υδροφόρα πλοία και η αφαλάτωση του θαλασσινού νερού προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κατάσταση θα έχει υψηλό κόστος και για τους δημότες του Δήμου Κρανιδίου. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι πολύ σύντομα θα υποστούμε τις συνέπειες και θα πληρώσουμε το τίμημα, όχι μόνο της άναρχης δόμησης, αλλά κυρίως της έλλειψης ενός μακρόπνοου σχεδίου ανάπτυξης της περιοχής μας το οποίο, πέρα από το προσωρινό και εφήμερο όφελος θα προέβλεπε και θα εξασφάλιζε όρους βιώσιμης ανάπτυξης και για το μέλλον, και θα προνοούσε για τη λειτουργία μηχανισμών που θα προστάτευαν εμάς τους ντόπιους «ιθαγενείς» και την κοινωνία μας. Ο Δήμος Κρανιδίου, ίσως για πρώτη φορά, το Φεβρουάριο του 1999 υπέβαλε πολύ συγκεκριμένες προτάσεις για μία συνολική βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής μας αλλά και της ευρύτερης Ερμιονίδας μέσα στο πλαίσιο του Σχεδίου Περιφερειακής Ανάπτυξης Πελοποννήσου (Σ.Π.Α.). Παρότι οι προτάσεις αυτές έχουν συζητηθεί σοβαρά στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και παρότι σε αρκετά σημεία έχουν δρομολογηθεί οι διαδικασίες υλοποίησης τους κάποιοι φαίνεται ακόμα είτε να τις αγνοούν, είτε να έχουν διαφορετική άποψη, χωρίς όμως να την εκφράζουν ανοιχτά και επίσημα. Εμείς επιμένουμε και θα εξακολουθήσουμε να επιμένουμε ότι κανένας αναπτυξιακός σχεδιασμός δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς εμάς, την Τοπική Αυτοδιοίκηση Α' Βαθμού, και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη και τη θέληση των Δημοτών μας μέσα από διαδικασίες που μας εκφράζουν όλους. Άλλωστε η όποια ανάπτυξη θα πρέπει να εξασφαλίζει τη διατήρηση σε καλή κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και την προστασία των τοπικών κοινωνιών και των μελών τους. (ακολουθεί άρθρο για τη μελέτη ΠΕΡΠΟ για το Δήμο Κρανιδίου)
«Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ» ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ μέρος 4°: ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΠΟ
Το τελευταίο τρίμηνο εδώ στην Ερμιονίδα μπήκε στην καθημερινή μας ζωή μία λέξη-συντομογραφία, ΠΕΡΠΟ, αφότου αιφνιδιαστικά πληροφορηθήκαμε στις αρχές του Μαρτίου ότι υπήρχε μελέτη γενικών κατευθύνσεων για την ανάπτυξη ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΕΙΔΙΚΑ ΡΥΘΜΙΖΟΜΕΝΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΗΣΗΣ (ΠΕΡΠΟ). Αιφνιδιαστικά λοιπόν πληροφορηθήκαμε, ανεπίσημα πάντοτε, στις 4 Μαρτίου του 2001, ότι επρόκειτο σε λίγες ημέρες να συζητηθεί στη συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου το θέμα αυτό. Την επόμενη ακριβώς ημέρα αντιδράσαμε με φυσικό τρόπο, όπως αντιδρά κανείς σε κάτι άγνωστο, και μέσω του Συμβουλίου της ΤΕΔΚ πετύχαμε την αναβολή συζήτησης του θέματος. Στη συνέχεια με αποφάσεις του Δημοτικού μας Συμβουλίου, επιστολές και παρεμβάσεις μου προς το ΥΠΕΧΩΔΕ πετύχαμε ανανέωση του χρόνου ενημέρωσης μας και υποβολής προτάσεων μέχρι τις 30 Ιουνίου. Στα αιτήματα μας συμπεριλαμβανόταν και η παρουσίαση της μελέτης από τους ίδιους τους μελετητές και υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΕΧΩΔΕ εδώ στο Κρανίδι, πράγμα που έγινε σε ανοιχτή συγκέντρωση στο β' Δημοτικό Σχολείο Κρανιδίου. Επειδή για το θέμα αυτό πολλά λέγονται και γράφονται και ενόψει υποβολής προτάσεων και της λήψης αποφάσεων, θα ήθελα να επαναλάβω για μία ακόμα φορά και να διατυπώσω δημόσια θέσεις που έχω εκφράσει στο πλαίσιο της λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κρανιδίου και σε όσες ανοιχτές διαδικασίες έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Θα παραθέσω επίσης ορισμένα στοιχεία για την ενημέρωση των δημοτών μας σε ό,τι αφορά, τόσο τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, όσο και την ίδια την ουσία του θέματος.
1. Η μελέτη αυτή ανατέθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ στο ιδιωτικό μελετητικό γραφείο Χ. Αραμπατζή-Καρά και Συνεργάτες και η εκπόνηση της ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του 1999. 2. Από την 1η Ιανουαρίου 1999 που ανέλαβε η παρούσα Δημοτική αρχή οι μελετητές δεν ήρθαν σε καμία επαφή και επικοινωνία με το Δήμο Κρανιδίου, ούτε συνεργάστηκαν μαζί μας για την εκπόνηση της μελέτης. Δεν γνωρίζαμε ούτε καν ότι εκπονείται μελέτη που αφορά την Αργολίδα και κυρίως το Δήμο μας με αυτό το περιεχόμενο και σκοπό, αφού ούτε από την προηγούμενη Δημοτική αρχή είχαμε ενημέρωση, ούτε από καμία άλλη αρχή. Ουσιαστικά δηλαδή η μελέτη αυτή εκπονήθηκε χωρίς καμία συνεργασία με το Δήμο Κρανιδίου για την περιοχή του οποίου προτείνει κατευθύνσεις οικιστικής ανάπτυξης και άλλες κρίσιμες παρεμβάσεις.
3. Η μελέτη αυτή παρελήφθη, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο, από τη νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας στις 7/11/2000, χωρίς από τότε να κοινοποιηθεί σε μας και στους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς της περιοχής μας όπως έπρεπε, σύμφωνα με την παράγραφο 3 του υπ. αριθμ. πρ. 28062/3984/26.10.2000 διαβιβαστικού εγγράφου προς τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας, που υπογράφει ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ.
4. Μέχρι σήμερα η Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ έχει κοινοποιήσει στο Δήμο Κρανιδίου δύο έγγραφα της με τα οποία διευκρινίζει ότι η μελέτη ΠΕΡΠΟ δεν προτείνει όρους ούτε έχει σχέση με την εκτός σχεδίου δόμηση.
5. Η παράγραφος 3 του παραπάνω διαβιβαστικού εγγράφου του ΥΠΕΧΩΔΕ ορίζει σαφώς και επί λέξει τα εξής: «Η ενεργοποίηση και η συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και όλου του φάσματος της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, καθώς και των επιστημονικών, επαγγελματικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων για την έγκριση και την υλοποίηση του χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, αποτελεί όρο για μία ουσιαστική συνδιαμόρφωση των χωροταξικών πολιτικών και των προγραμμάτων εφαρμογής». Με δεδομένα τα παραπάνω στοιχεία, την ενημέρωση που έχει γίνει μέχρι σήμερα, τις υπάρχουσες θέσεις και τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου που έχουν ληφθεί τα τελευταία δυόμισι χρόνια για την αναπτυξιακή πολιτική του Δήμου Κρανιδίου οι θέσεις μου για το θέμα αυτό έχουν ως εξής:
1. Η μελέτη αυτή είναι αποσπασματική αφού δεν αποτελεί μέρος μίας μελέτης για την ολοκληρωμένη αειφόρο και βιώσιμη ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Κρανιδίου και δεν έχει λάβει υπόψη της την εκφρασμένη αναπτυξιακή πολιτική του Δήμου Κρανιδίου, όπως αυτή έχει διατυπωθεί επίσημα από το Δήμο Κρανιδίου με το υπ. αριθμ. πρ. 503/19.2.1999 έγγραφο μας προς την Περιφέρεια Πελοποννήσου, στο πλαίσιο της κατάρτισης του Σχεδίου Περιφερειακής Ανάπτυξης της Πελοποννήσου (ΣΠΑ).
2. Η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της δεύτερης παραθεριστικής κατοικίας, ιδιαίτερα όταν υπαγορεύεται από εξωγενή ζήτηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να καθορίσει το συνολικό αναπτυξιακό μοντέλο για την περιοχή μας, αλλά αντίθετα πρέπει να «υπακούσει» σ' αυτό.
3. Η μελέτη αυτή συντάχτηκε μόνο και μόνο για να ανταποκριθεί στις «πιέσεις» της εξωγενούς ζήτησης για δεύτερη παραθεριστική κατοικία.
4. Συντάχθηκε χωρίς να έχει εξαντληθεί ούτε το 50 % των αποθεμάτων γης των σημερινών θεσμοθετημένων υποδοχέων (εγκεκριμένοι υπάρχοντες οικισμοί). Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχει ούτε συμβατότητα προς τις λοιπές χρήσεις γης, αλλά ούτε και φυσική καταλληλότητα.
5. Ενώ είναι γνωστό ότι το νερό στην περιοχή μας αποτελεί είδος σε ανεπάρκεια δεν περιλαμβάνεται στη μελέτη το παραμικρό στοιχείο για το πού βρίσκεται το ισοζύγιο νερού σήμερα.
6. Το μέγεθος των προτεινόμενων οικιστικών αναπτύξεων προβλέπει μέχρι το 2011 διπλασιασμό του συνολικού πληθυσμού της περιοχής μας. Αυτό θα οδηγούσε σε απρόβλεπτης συνέπειας κοινωνικές παραμορφώσεις και επιπτώσεις.
7. Αναφέρεται στη χωρητικότητα των ακτών θεωρώντας τις όλες ελεύθερες, αγνοώντας και αποσιωπώντας το γεγονός ότι στο μεγαλύτερο μέρος της ακτογραμμής των 80 χιλιομέτρων του Δήμου μας οι ακτές είναι αποκλεισμένες ήδη στην πρόσβαση, ενώ δεν προτείνει τίποτα για την απελευθέρωση τους.
8. Προτείνει τέτοιου μεγέθους οικιστική ανάπτυξη και πληθυσμιακή αύξηση, ενώ είναι γνωστή η έλλειψη βασικών υποδομών στην περιοχή μας, το άθλιο οδικό δίκτυο, η απουσία Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ), οι ελλείψεις στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης.
9. Η προτεινόμενη οικιστική ανάπτυξη που επιβαρύνει την ήδη υπάρχουσα διασπορά οικιστικών πυρήνων θα προκαλέσει πολύ υψηλό κόστος στη μεταφορά δημοτικών υπηρεσιών (αποκομιδή απορριμμάτων, δημοτικό φωτισμό, ύδρευση, δημοτικοί δρόμοι), σε σημείο ώστε το κόστος αυτό να είναι δυσβάστακτο για τους μόνιμους κατοίκους και τους δημότες χαμηλών εισοδημάτων.
10. Η πλήρης εξάντληση των φυσικών διαθέσιμων κυρίως του νερού, πέραν του υψηλού κόστους και της αύξησης των τελών ύδρευσης που θα προκύψει αναγκαστικά από τη μεταφορά νερού ή την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού, θα καταστρέψει κυριολεκτικά κάθε δραστηριότητα στον πρωτογενή τομέα(γεωργία-κτηνοτροφία).
11. Οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας το φυσικό κεφάλαιο και το περιβάλλον που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας σε κατάσταση τέτοια ώστε να μπορούν να ζήσουν και οι γενιές που έρχονται. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καλλιεργήσουμε τη ματαιοδοξία που εξαντλεί εδώ και τώρα κάθε όριο και δυνατότητα ανάπτυξης.
Για τους παραπάνω λόγους η μελέτη αυτή σε καμία περίπτωση δεν δίνει τις σωστές κατευθύνσεις για την ανάπτυξη της περιοχής μας και πρέπει στο σύνολο της να απορριφθεί. Ούτε χρειαζόμαστε μία άλλη, διαφορετική μελέτη ΠΕΡΠΟ. Ισχυρή πεποίθηση μου είναι ότι στην περιοχή μας δεν χρειάζεται εκπόνηση μελέτης ΠΕΡΠΟ, αλλά εκπόνηση μελέτης Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΓΠΣ) ή Σχεδίου Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) που θα περιλαμβάνει όλα τα όρια του Δήμου Κρανιδίου, βάσει του νόμου 2508, άρθρο 4 και 5, και του νόμου 2742/1999, άρθρο 9. Τα ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ που αποτελούν το στρατηγικό επίπεδο του πολεοδομικού σχεδιασμού, προσδιορίζουν τις κατευθύνσεις χωρικής οργάνωσης των νέων Δήμων, καθορίζουν τα μεγέθη της οικιστικής ανάπτυξης σε όλη την έκταση του Δήμου, προσδιορίζουν περιοχές ειδικής προστασίας, υποδεικνύουν ζώνες παραγωγικών δραστηριοτήτων και καθορίζουν περιοχές αναπλάσεων, όπου αυτό απαιτείται. Το σημαντικότερο είναι ότι μία τέτοια μελέτη σύμφωνα με το νόμο μπορεί να ανατεθεί από το ίδιο το Δήμο, και όχι από τρίτους που θα σχεδιάζουν χωρίς εμάς για μας. Σημαντική επίσης προϋπόθεση κατά τη γνώμη μου, για το σχεδιασμό μίας ολοκληρωμένης ανάπτυξης είναι ο προγραμματισμός, η εκτέλεση και η ολοκλήρωση των μεγάλων έργων υποδομής. Χωρίς έργα υποδομής δεν μπορεί κανείς ούτε να σχεδιάζει, ούτε να μιλά για ανάπτυξη. Η πολιτεία λοιπόν πρώτιστα οφείλει να ανταποκριθεί σ' αυτές τις υποχρεώσεις της χρηματοδοτώντας τέτοιου είδους έργα. Τέλος, για μία ακόμα φορά επαναλαμβάνω ότι η εφαρμογή των νόμων από τα όργανα που είναι εντεταλμένα γι' αυτό, ώστε να παταχθεί η παράνομη δόμηση, ο αποκλεισμός των ωραιότερων ακτών με μαντρότοιχους και περιφράξεις και να προστατευτεί το φυσικό περιβάλλον, είναι ζήτημα μεγάλης προτεραιότητας για να περισώσουμε τουλάχιστον ό,τι είναι δυνατόν να περισωθεί. Μελέτες, σχέδια και νόμοι χωρίς την εφαρμογή τους είναι απολύτως άχρηστα.