Από τις πρώτες κοινωνικές πρωτοβουλίες που πήραμε το 1999, διαχειριζόμενοι τα δημοτικά μας πράγματα στο Δήμο Κρανιδίου, ήταν το κάλεσμα και η υποστήριξή μας στη δημιουργία ενός κινήματος εθελοντισμού, με την συμμετοχή κυρίως γυναικών από το Κρανίδι, αλλά και από τα υπόλοιπα δημοτικά διαμερίσματα.
Τέτοιες κινήσεις είχαν υπάρξει και στο παρελθόν, με πρωτοβουλίες κυρίως Συλλόγων και περιβαλλοντικών οργανώσεων, με αντικείμενο της εθελοντικής προσφοράς κυρίως τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος και τη δασοπυρόσβεση. Η Εκκλησία επίσης με την καθοδήγηση κατά καιρούς κάποιων φωτισμένων ιερέων και μέσα από τις Ενοριακές Επιτροπές, είχε αναπτύξει και συνεχίζει ασφαλώς ακόμη φιλανθρωπική δραστηριότητα με εθελόντριες κυρίως γυναίκες. Δε θα πρέπει επίσης να αγνοηθεί και ο ρόλος μεμονωμένων ανθρώπων, που σιωπηρά και μόνοι τους δραστηριοποιούνται εθελοντικά, προσφέροντας έμπρακτα τη βοήθειά τους σε συνανθρώπους μας.
Το Μάιο λοιπόν του 1999 προσκάλεσα ανοικτά τις γυναίκες του Κρανιδίου σε μία συνάντηση στην αυλή της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (στο κτίριο Θούθουλα), όπου συζητήσαμε μαζί θέματα για την εθελοντική προσφορά και δράση και την πρότασή μου για τον καταμερισμό και την εξιδείκευση της εθελοντικής δράσης, όσων το επιθυμούσαν, ακόμη και για την στήριξη λειτουργιών και δραστηριοτήτων του Δήμου Κρανιδίου, όπως αυτές της λειτουργίας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, της δημιουργίας και λειτουργίας Λαογραφικού Κέντρου, της δημιουργίας και λειτουργίας Χορευτικού Τμήματος στα πλαίσια του Πνευματικού Κέντρου Κρανιδίου και της δημιουργίας και λειτουργίας Ομάδας Αλληλεγγύης με σκοπό την παροχή βοήθειας και υποστήριξης σε κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους συνανθρώπους μας.Υποσχέθηκα ότι θα υπάρχει η πλήρης υποστήριξη από την πλευρά του Δήμου Κρανιδίου και πρότεινα η εθελοντική λειτουργία των ομάδων αυτών να έχει αυθόρμητο και αυτόνομο χαρακτήρα, χωρίς Διοικητικά Συμβούλια και παρέμβαση άλλων διοικητικών οργάνων.
Είναι γεγονός ότι η ανταπόκριση σε αυτό το κάλεσμα υπήρξε άμεση, αυθόρμητη, συγκινητική και πάρα πολύ ωφέλιμη για την κοινωνία μας. Τα αποτελέσματα από αυτή την εθελοντική προσφορά και δράση είναι φανερά και σε όλους μας πια γνωστά. Πολλές από τις γυναίκες αυτές συνεχίζουν και σήμερα τη δράση τους, είτε ενταγμένες σε αυτές τις ομάδες, είτε σε άλλα σχήματα. είτε και μεμονωμένα. Το έργο που προσφέρουν δέκα και πλέον χρόνια τώρα, πρωτόγνωρο ίσως για τον τόπο μας με αυτή τη μορφή, είναι μεγάλο, είναι σπουδαίο, είναι ευεργετικό για την κοινωνία μας αλλά και για τις ίδιες, γιατί η εθελοντική προσφορά και δράση δεν ευεργετεί μόνο εκείνον που λαμβάνει και αποδέχεται, αλλά και εκείνον που προσφέρει και δίνει, αρκεί αυτό να έχει σαν κίνητρο την αληθινή αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τον τόπο και όχι την επίδειξη ή την προσδοκία αναγνώρισης.
Καταθέτοντας αυτή την σύντομη αναφορά μου και με την ευκαιρία της πρόσφατης εκλογής μου ως δημάρχου του Δήμου Ερμιονίδας απευθύνω ξανά σήμερα ένα νέο κάλεσμα πρός όλες τις δημότισσες και όλους τούς δημότες του νέου Δήμου μας για εθελοντική συστράτευση σ ένα νέο μαζικό και ισχυρό Εθελοντικό κίνημα με εξειδικευμένες πρωτοβουλίες και δράσεις σε τομείς που έχει ανάγκη η κοινωνία και ο τόπος μας.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ΑΡΧΕΣ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΥ
Οι "Αρχές Εθελοντισμού" αποτελούν τις προτάσεις του Ινστιτούτου Φιλανθρωπίας προς την Ομοσπονδία Εθελοντικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, σε συνέχεια σχετικής ανάθεσης έργου.
1. Ο Εθελοντισμός είναι η αυθόρμητη, ενσυνείδητη και ανιδιοτελής προσφορά της ανθρώπινης ενέργειας για τη θεραπεία της ανάγκης του πλησίον.
2. Ο Εθελοντισμός αποτελεί την ανώτερη εκδήλωση του ατόμου, αφού εκτείνεται πέρα από το ατομικό συμφέρον για να στηρίξει την ολότητα.
3. Ο Εθελοντισμός είναι η ατομική έκφραση της ανώτερης συλλογικής συνείδησης.
4. Ο Εθελοντής συνδυάζει τον έρωτα του ερασιτέχνη, τη συνέπεια του επαγγελματία, την πειθαρχία του στρατιώτη και την ανιδιότελεια του ανώτερου ανθρώπου.
5. Ο Εθελοντής δεν κερδίζει τίποτα, εξοφλεί όμως το χρέος του προς τη Ζωή και γι' αυτό καθίσταται ελεύθερος.
6. Ο Εθελοντισμός είναι η απόδειξη του αληθούς προς τον εαυτό μας ενδιαφέροντος.
7. Ο Εθελοντισμός είναι μία εφαρμογή του νόμου της Ζωής μέσα στην ολότητα.
8. Ο Εθελοντής οφείλει να κατέχει και να συνδυάζει την επιστήμη της αυτογνωσίας και την τέχνη της επικοινωνίας. Η αυτογνωσία του εξασφαλίζει τη δύναμη να προσφέρει, γιατί με αυτή γνωρίζει τα όρια του. Η επικοινωνία του επιτρέπει να ανιχνεύει την πραγματική ανάγκη, γιατί με αυτήν η καρδιά του ανοίγεται και εκτείνεται για να συναντήσει τις άλλες καρδιές.
9. Ο Εθελοντής είναι δωρητής ελπίδας για ζωή και εγγυητής της πίστης προς τον άνθρωπο.
10. Ο Εθελοντής θα συναντήσει και την απόρριψη και την αναγνώριση των θεατών της ζωής. Ας μην βασίζεται εκεί, αλλά ας αντλεί από μέσα του τη γνώση καιτην ικανότητα να βοηθά όπου χρειάζεται, όσο χρειάζεται και όταν χρειάζεται.
11. Ο Εθελοντισμός είναι η φυσική και πηγαία θέληση της προσφοράς του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, που δεν στερεύει παρά μόνο από τις δυστυχίες και από τον εγωισμό.
12 Ο Εθελοντής δεν αυτοπροβάλλεται γιατί δεν αντλεί την έμπνευση και τη δύναμη . του από την κοινή γνώμη. Το ίδιο του το έργο, του παρέχει τη γνώση και την ενέργεια που χρειάζεται για να συνεχίσει.
13. Η αυτοπροβολή και η δόξα είναι οι συμπληγάδες που συντρίβουν τη γνησιότητα του Εθελοντισμού μέσα στον Εθελοντή.
14. Η Ελπίδα και η Πίστη στη Ζωή δεν αγοράζονται, ούτε και πουλιούνται. Χαρίζονται!
15. Ο Εθελοντής μιλά για το έργο του, και όχι για τον εαυτό του, μόνο όσο, όπως και όποτε χρειάζεται για να ξυπνήσει μέσα στους άλλους την ανάμνηση του υπέρτατου καθήκοντος της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων.
16. Ο Ερασιτέχνης ζει με τον έρωτά του, με το αντικείμενο του ενδιαφέροντος του, και με αυτό τον τρόπο ικανοποιεί μια δική του ανάγκη. Ο Επαγγελματίας ζει με την συνέπεια της εργασίας του, χρήσιμης στους άλλους, και με αυτό τον τρόπο ικανοποιεί μια ανάγκη, δική του και των άλλων. Ο Εθελοντής ζει με τον έρωτα και την συνέπεια της προσφοράς του και με αυτό τον τρόπο υπηρετεί και ικανοποιεί μια ανώτερη συλλογική ανάγκη, πέρα από κάθε ατομικό ενδιαφέρον ή συμφέρον.
17. Ο Εθελοντισμός είναι ο έρωτας για τη βοήθεια και τη στήριξη της ανάγκης των · άλλων.
18. Ο Εθελοντισμός είναι ο δείκτης του πολιτισμού μιας κοινωνίας.
19. Ο Εθελοντισμός είναι η κινητοποίηση των δυνάμεων της Ζωής και της συνοχής μιας κοινωνίας, είναι ο δείκτης της υγείας και της ισορροπίας του κοινωνικού σώματος (της ολότητος).
20. Η απογοήτευση και ο ενθουσιασμός είναι οι δύο εχθροί του εθελοντή.
21. Ο Εθελοντισμός θεραπεύει κάθε πραγματική ανάγκη, μεγάλη ή μικρή. Η μεγάλη ανάγκη είναι η μικρή ανάγκη, που μεγάλωσε μέσα στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία.
22. Σαν το γάλα της μάνας, ο Εθελοντισμός ξεπηδάει όπου η ζωή καλεί σε βοήθεια.
23. Ο Εθελοντισμός είναι Δικαίωμα και Καθήκον κάθε ανθρώπου.
24. Η ανωνυμία είναι το όνομα του Εθελοντή, όνομα τρανό που τον κάνει ξακουστό μέσα στο βασίλειο του Θεού.
25. Ο Εθελοντής είναι συνεργάτης της ζωής, γιατί ο πρώτος και μέγας Εθελοντής είναι η ίδια η Ζωή, που χαρίζεται χωρίς όρια και χωρίς διάκριση.
26. Ο Εθελοντής εξισορροπεί την ανάγκη με την ελευθερία, το σεβασμό με τη βοήθεια, τη σιωπή με τη φωνή.
27. Ο Εθελοντής δεν χρεώνει ούτε και υποχρεώνει ποτέ κανέναν.
28. Ο Εθελοντισμός, ως ελεύθερη απόφαση, είναι προσωπική υπόθεση, είναι τρόπος ζωής και ατομική πειθαρχία. Μια συμμαχία, όμως, εθελοντών πολλαπλασιάζει τη δύναμή τους, τόσο, που μπορεί να αλλάξει ακόμα και τη μοίρα των ανθρώπων.
29. Εθελοντισμός σημαίνει: προστρέχω στην ανάγκη της Ζωής για να της δώσω πίσω κάτι από εκείνα που η Ίδια μου έδωσε, ακριβώς γι αυτή την περίπτωση!
30. Ο Εθελοντής δεν προσφέρει από το περίσσευμα, ούτε από το υστέρημα του. Γνωρίζει ότι τίποτε δεν είναι δικό του και, όταν κάτι χρειάζεται, σπεύδει να το βρεί για να το προσφέρει, είτε το έχει είτε δεν το έχει.
31. Είναι άλλο το να προσφέρεις ό,τι έχεις και άλλο το να προσφέρεις ό,τι είσαι. Το πρώτο, κάπου και κάποτε τελειώνει, το δεύτερο είναι πηγή ανεξάντλητη που μπορεί να γεννά, κάθε φορά, ό,τι χρειάζεται για να προσφέρει
