Πραγματοποιήθηκε η πρώτη γιορτή του Λαδιού στο Κρανίδι

Από το γειτονικό ιστολόγιο "Ερμιονίδα μας αρέσει, δεν μας αρέσει"

Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2011

Η ομιλία – τοποθέτηση – του Δημάρχου Ερμιονίδας Δημήτρη Καμιζή στη χθεσινή ημερίδα – γιορτή για το λάδι και την ελιά στο Κρανίδι.

.

Καλημέρα σε όλους σας,

Σας ευχαριστώ κατ’ αρχή που παρευρισκόσαστε σήμερα σ’ αυτόν τον ωραίο χώρο για τη γιορτή και ενημέρωση συνάμα, για το πρώτο προϊόν της περιοχής μας το λάδι. Το φημισμένο από τους παλιούς χρόνους κρανιδιώτικο λάδι, το οποίο δεν ήταν απλά μια φήμη, είχε στηρίγματα και οι γεωπόνοι μας εδώ και οι ειδικοί επιστήμονες και τους ευχαριστώ επίσης για τον κόπο τους.

Αν το πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή είναι η υγείας μας, είναι ασφαλώς και αυτό που μας κρατάει στη ζωή, η διατροφή μας ,το λάδι αποτελεί ένα προϊόν με πολύ μεγάλη αξία. Και θα πρέπει να κάνουμε μια μικρή διευκρίνιση. Άλλη η αξία του προϊόντος και άλλη η τιμή του. Βέβαια στην εποχή μας και τα τελευταία χρόνια, ανατράπηκαν οι πρωτογενείς αξίες της ζωής και υποτιμήθηκαν. Ένα παράδειγμα να σας πω. Σήμερα ένας καφές σε μια καφετέρια κοστίζει όσο δύο κιλά λάδι ή είκοσι κιλά σιτάρι. Και αυτό, γιατί απομακρυνθήκαμε προς χάρη του κέρδους από τις πρωτογενείς αξίες της ζωής και τώρα το πληρώνουμε.  Αυτή η ανατροπή της ζωής είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας. Και το λάδι της Ερμιονίδας πράγματι έχει πολύ μεγάλη αξία. Ανεξάρτητα από την ευτέλεια της τιμής του την οποία οδήγησαν διάφορες και πολλές, άφρονες πολιτικές. Αν θέλετε η γιορτή μας σήμερα παίρνει και ένα χαρακτήρα αντίδρασης απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές που οδήγησαν την κοινωνία και τον άνθρωπο ως εδώ. Είναι δηλαδή και μία ένδειξη ότι πρέπει ένα δείγμα που το δίνουμε εμείς εδώ - εθελοντές όλοι, γιατί και εμείς οι αιρετοί εθελοντές είμαστε δεν είμαστε επαγγελματικά στελέχη της πολιτικής-, δίνουμε ένα στίγμα επιστροφής στη φύση και στα προϊόντα της. Ο άνθρωπος αλλά και τα ζώα από τη μάνα γη παίρνουμε την τροφή μας. Αυτό μας κρατάει ζωντανούς. Πληρώθηκε αυτή η απομάκρυνση, ότι καταστρέψαμε τη γη μας, έναντι προσωρινών κερδών ορισμένων ανθρώπων. Πληρώθηκε και πληρώνεται, ότι καταστρέψαμε και κατασπαταλήσαμε τους φυσικούς μας πόρους, - όπως είναι το νερό για άλλες χρήσεις, πέρα από αυτές, για τις ανάγκες της ζωής. Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι του κόσμου θα έλεγα πια, που όλοι πρέπει να σκεφτούμε και δεν πρέπει να εκχωρήσουμε στους πολιτικούς μας κανένα προνόμιο, ότι αυτοί τα ξέρουν καλύτερα και τα κάνουν καλύτερα. Όλοι πρέπει να σκεφτούμε και να πάρουμε τις ευθύνες στα χέρια μας για το που πάει αυτός ο κόσμος και τι θέλουμε εμείς να εξασφαλίσουμε για εμάς, αλλά κυρίως για τα εγγόνια μας και τις γενιές που έρχονται. Γιατί ο τόπος μας και μετά από τη φυσική μας παρουσία δεν θα ερημωθεί, θα έχει ανθρώπους, αλλά πρέπει να εξασφαλίσουμε για αυτούς τους ανθρώπους του μέλλοντος μια ανθρώπινη ποιότητα για τη ζωή τους. Το λάδι λοιπόν που συμμετείχε από χιλιάδες χρόνια τώρα αλλά και συμμετέχει σ’ αυτή την ποιότητα ζωής, εδώ δε για τον τόπο μας είναι και ευλογημένο αυτό το προϊόν. Γιατί έζησε γενιές και γενιές και συνδέθηκε με τον πολιτισμό της περιοχής. Από το Κρανίδι των παιδικών μου χρόνων θυμάμαι αυτό που λείπει σήμερα και είναι η μυρωδιά της ευωδίας του λαδιού που αναδυόταν από  τα λιοτρίβια μας.. Λείπουν οι διαδικασίες αυτές της προετοιμασίας των ελαιοτριβείων.

Το λάδι δεν συμβάλλει μόνο στην διατήρηση της ποιότητας της ζωής μας, αλλά και στον πολιτισμό μας και στην οικονομία μας. Θα ήθελα να συμπληρώσω εδώ την γνώμη μου, ότι η ποιότητα του κρανιδιώτικου λαδιού οφειλόταν και στα υπόγεια στα οποία το διατηρούσαν και το φύλαγαν, γιατί όπως μας είπαν και οι γεωπόνοι μας δε θέλει φως, θέλει δροσιά και σταθερή θερμοκρασία. Βέβαια η εμπορευματοποίηση των πάντων συνετέλεσε ώστε και οι τιμές να πέφτουν σε σχέση με την αξία και οι παραγωγοί να μειώνονται, αλλά έχουμε και ανταγωνιστές από άλλες χώρες και αυτό έχει βλάψει την τιμή, μαζί με άλλες ολέθριες πολιτικές που ακολουθήθηκαν σ’ αυτό τον τόπο. Και οφείλω να το πω αυτό με την ευκαιρία που μου δίνεται, αν η πατρίδα μας πάσχει αυτή τη στιγμή, είναι γιατί καταστράφηκε με τη φροντίδα κυρίως των πολιτικών  αυτών που ακολούθησαν, αλλά και με τη δική μας ανοχή. Καταστράφηκε ο παραγωγικός μας ιστός, η παραγωγική βάση της χώρας. Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα σήμερα και εκτός από το λάδι περιφρονήθηκαν όλα τα αγαθά της πρωτογενής μας παραγωγής και φθάσαμε ως εδώ, προς χάρη του εφήμερου και πρόσκαιρου κέρδους.

Θα τελειώσω κάνοντας μια αναφορά ιστορική θα έλεγα. Θα σας διαβάσω από ένα βιβλίο το οποίο γράφτηκε στα 1888 από τον ιστορικό και γεωγράφο Αντώνη Μιλιαράκη την αναφορά του για το Κρανίδι και τα προϊόντα του τότε. (Ο δήμαρχος διάβασε το συγκεκριμένο κομμάτι της αναφοράς του συγγραφέως και εμείς παραθέτουμε από το μέρος αυτό τις παραγωγές των κρανιδιωτών εκείνων των χρόνων)

– Η παραγωγή του σίτου ανέρχεται σε 12.000 οκάδες. Της κριθής σε 4.000 οκ. Του σμιγούς σε 3.600 οκ. Των κυάμων εις χιλίας (1000) οκ. Της βρώμης σε 2.800. Του ελαίου εις 450.000 οκ. Έχει δε ο δήμος 84.000 χιλ ελαίας. Συκάς 1000 και αμυγδαλάς 1000. Οίνον παράγει 294.000 οκ. Εκ των λοιπών προϊόντων παράγει ξυλοκέρατα (χαρούπια) Επίσης 10.000 οκ. σταφίδες, ρητίνην ολίγην, βάμβακαν 1500 οκ. βούτηρον κτλ προϊόντα της κτηνοτροφίας προς χρήση. Μέλι μέχρι 7.000 οκ.

Οι αλιείς του Πορτοχελίου εξάγουση κατ’ έτος περί τα δύο χιλιάδας οκάδας ξερών χταποδίων άτινα πωλούνται εις την Ευρώπη. Το κυριότερο εισόδημα των κρανιδιωτών είναι το προερχόμενο εκ ναυτιλίας και της σπογγαλιείας στη συνέχεια, όταν η πρώτη εξέπεσε, έχουσι δε 100-200 σπογγαλιευτικά πλοία (σ.σ. εδώ προφανώς μιλάει ο συγγραφέας σε βάρκες σπογγαλιείας) και σπογγαλιείς πλέον των 700σιων.
Να μη σας κουράσω άλλο με αυτές τις αναφορές αλλά είναι εξόχως ενδιαφέρουσες. Η ιστορία μας, το παρελθόν μας απ’ το οποίο πρέπει να παίρνουμε φόρα (που λέμε) για να συνεχίζουμε στο παρόν και το μέλλον, πρέπει να είναι συνεχώς στην αναζήτηση μας, να ξέρουμε πως έζησαν οι πρόγονοί μας, πως παρήγαγαν τα προϊόντα τους, πως κράτησαν τον τόπο αυτό ελεύθερο, για να είμαστε σήμερα εμείς εδώ και να σπαταλάμε όλα αυτά.

Θα ήθελα να κλείσω την τοποθέτησή μου, ακροθιγώς μιλώντας για το λάδι και την ιερότητα του. Το λάδι και η ελιά είναι ένα ιερό αγαθό. - Ελιά προσέφερε και στην αρχαία θρησκεία η Θεά Αθηνά στην Αθήνα και φύτεψαν οι αρχαίοι Αθηναίοι. Και οι άλλες θρησκείες αλλά ιδιαίτερα η χριστιανική θρησκεία το λάδι και την ελιά συμβολικά τα έχει στην λατρεία της και στα μυστήριά της. Ο Χριστός προσευχήθηκε στο όρος των ελαιών. Βάπτισμα με λάδι. Ευχέλαιο. Χρίσμα. Ενταφιασμός.

Θα ακούσουμε στη συνέχεια ένα τραγούδι σε μουσική σύνθεση του Μαρκόπουλου- «Μάνα καλή το φύλαξες το πιο καλό στην πιο κρυφή και σκοτεινή κασέλα. Λίγο για τα βαπτιστικά, λίγο για τα στερνά – στερνά, λίγο για την αβασκανιά και την κακιά την ώρα…»

Το λάδι δηλαδή σαν προϊόν ασφαλώς ευεργέτησε και ευεργετεί την ανθρώπινη ζωή, αλλά είχε και έχει μια ιερότητα συμβολική και ιδιαίτερα, στη θρησκεία μας. Πρέπει λοιπόν όχι μόνο να το χρησιμοποιούμε αλλά και να το τιμούμε. Πρέπει να συνεχίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση προβάλλοντας τα προϊόντα μας, τις πρωτογενείς αξίες της ζωής, είτε αυτές είναι υλικές, είτε πνευματικές, είτε ιστορικές, είτε που έχουν σχέση με τον πολιτισμό, είτε με τους προγόνους μας. Αυτό θα συνεχιστεί.

Σας ευχαριστώ θερμά όλους.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σ.Σ. Ο δήμαρχος εκφώνησε την ομιλία του από στήθους. Την ώρα που την απομαγνητοφωνούσα και την έγραφα, θυμήθηκα αυτό που είχε πει πριν χρόνια ένα βράδυ μετά την παρουσίαση του βιβλίου για τον Εμμ. Ρέπουλη. Και τότε με είχε εντυπωσιάσει με την ομιλία του. Τον συνεχάρηκα για αυτό το χάρισμα που έχει και αυτός μου είπε, «εγώ ήθελα να σπουδάξω φιλοσοφία... Τελικά σπούδαξα ιατρική»
ΣΤΑΜΑΤΗΣ  ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------