ΚΑΗΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Καημένη Ἑλλάδα!
του Φώτη Κόντογλου
από το βιβλίο του «Ἀσάλευτο Θεμέλιο», Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ 1996

Ὅλα ὑπηρετοῦνε τὰ γοῦστα αὐτῶν τῶν ἀφεντάδων. Μάλιστα τόσο πολὺ ἀγαποῦν αὐτοὶ τὴν Ἑλλάδα, ποὺ εἶναι ἐνθουσιασμένοι πὼς δὲν θὰ ἀφήσουνε τίποτα ἑλληνικὸ ὅπου πατήσουνε.
Καημένη Ἑλλάδα! Τί τέλος σὲ περίμενε! Μὰ δὲν ἔχεις μήτε κάποιον νὰ σὲ κλάψει, γιατὶ τὴν κηδεία σου τὴ γιορτάζουνε σὰν γάμο, μὲ χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια, ποὺ αὐτὰ εὐτυχῶς δὲν εἶναι ἑλληνικά.
Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός.
Οἱ ἀδιάφοροι παιρνοῦν γιὰ φιλελεύθεροι ἄνθρωποι, γιὰ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν γιὰ πιστεύω τὴν καλοπέραση, τὸ εὔκολο κέρδος, τὶς εὐκολίες, τὶς ἀναπαύσεις, κι ἂς μὴν ἀπομείνει τίποτα ποὺ νὰ θυμίζει σὲ ποιὸ μέρος βρισκόμαστε, ἀπὸ ποὺ κρατᾶμε, ποιοὶ ζήσανε πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴν χώρα μας.
Ἡ ξενομανία μας ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλεία, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή, κι ὅποιος ἔχει τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος.
Ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα παζάρι ποὺ πουλιοῦνται ὅλα, σὲ ὅποιον θέλει νὰ τὸ ἀγοράσει.
Καταντήσαμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀπάνω μας τίποτα ἑλληνικό, ἀπὸ τὸ σῶμα μας ἴσαμε τὸ πνεῦμα μας. Τὸ μασκάρεμα ἄρχισε πρῶτα ἀπὸ τὸ πνεῦμα, καὶ ὕστερα ἔφθασε καὶ στὸ σῶμα.
Περισσότερο ἀντιστάθηκε σὲ αὐτὴ τὴν παραμόρφωση ὁ λαὸς καὶ βαστάξε καμπόσο, μὰ στὸ τέλος τὸν πῆρε τὸ ρεῦμα καὶ πάει καὶ αὐτός. Μάλιστα εἶναι χειρότερος ἀπὸ τοὺς γραμματισμένους. Τώρα μαϊμουδίζει τὰ φερσίματα καὶ τὶς κουβέντες ποὺ βλέπει στὸν κινηματογράφο, ἔγινε ἀφιλότιμος καὶ ἀδιάντροπος. Ἐνῷ πρῶτα ξεχώριζε ἀπὸ ἄλλες φυλές, γιατὶ ἦταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα ἔγινε
ἀγνώριστος. Τὰ ὄμορφα χαρακτηριστικά του σβήνουνε μέρα μὲ τὴν μέρα.
Καὶ οἱ λιγοστοὶ ποὺ διατηροῦνε ἀκόμη λίγα σημάδια ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς, παρασέρνονται σὲ αὐτὴ τὴν παραμόρφωση ἀπὸ τοὺς πολλούς, ποὺ εἶναι οἱ ἔξυπνοι, οἱ συγχρονισμένοι, οἱ μοντέρνοι, ἀλλὰ ποὺ εἶναι στ᾿ ἀληθινὰ οἱ ἀναίσθητοι καὶ οἱ ἀποκτηνωμένοι... Οἱ καλοὶ ντρέπονται γιατὶ εἶναι καλοί, συμμαζεμένοι καὶ μὲ ἀνατροφή. Οἱ ἄλλοι τοὺς λένε καθυστερημένους. Συμπαθητικὸς ἄνθρωπος δύσκολα βρίσκεται πιὰ σήμερα στὸν τόπο μας. Ἡ μόδα εἶναι νὰ εἶναι κανεὶς ἀντιπαθητικός, κρύος, ἄνοστος καὶ μάγκας. Μάλιστα ὅπως ὅλα φραγκέψανε, φράγκεψε καὶ ὁ μάγκας.
Οἱ πιὸ ἀγράμματοι ἀνακατώνουνε στὴν κουβέντα τους κάποια ἐγγλέζικα καὶ ἐκεῖ ποὺ δὲν χρειάζονται. Ὅσο γιὰ τοὺς γραμματισμένους, ὅλη ἡ γραμματοσύνη τους εἶναι νὰ μιλᾶνε ἐγγλέζικα καὶ σὲ λίγο καιρὸ δὲν θὰ ὑπάρχει Ἕλληνας νὰ μιλᾶ ἑλληνικά. Ἂς καταργηθεῖ λοιπὸν ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα ὁλότελα, νὰ μὴν κουράζονται τὰ παιδιά μας στὴν ἄσκοπη ἐκμάθευσή της. Κοιτάχτε τὰ παιδιά μας. Παρατηρεῖστε τὶς φυσιογνωμίες τους, τὸ βλέμμα τους, τὶς κουβέντες τους, τὰ ἀστεία τους, τὰ παιχνίδια τους. Ὅλα μυρίζουνε ... Ἑλλάδα, νὰ μὴν ἀβασκαθοῦμε!
Τὸ μόνο ποὺ ἀπόμεινε ἑλληνικὸ εἶναι τὸ «ρέ». Τὸ μασκάρεμα γίνεται γοργὰ καὶ στὸ κορμὶ καὶ στὴν ψυχή. Οἱ λιγοστοὶ ποὺ ἀντιστέκονται ἀκόμη σὲ αὐτὸν τὸν κατακλυσμό, πῶς νὰ μπορέσουνε νὰ βαστάξουνε; Γύρω τους βογγᾶ ἡ μεθυσμένη ἀνθρωποθάλασσα.
Ἔρχεται καινούργιος κόσμος! Τὸ κολοσσαῖο μὲ τὰ οὐρλιάσματά του σκεπάζει τὶς ψαλμῳδίες ποὺ λένε οἱ μάρτυρες, περιμένοντας τὰ θηρία νὰ τοὺς φᾶνε.
Ἀλλὰ ἂν θὰ λείψουν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς, μήπως θὰ ἀπομείνουν τὰ βουνά, οἱ ἀκροθαλασσιές, οἱ θάλασσες, τὰ νησιὰ καὶ τὰ βράχια μὲ τὸν ἑλληνικὸ χαρακτήρα τους; Καθόλου! Τὰ περισσότερα τὰ ἔχουνε ἀγοράσει ἄνθρωποι ποὺ ἤρθανε ἀπὸ τὸν βόρειο Ὠκεανό, ἀπόγονοι τῶν Βικίγκων. Ἐκεῖνα τὰ κακόμοιρα νησιὰ τί συμφορὰ ἔχουνε πάθει!
Ἡ φτώχεια τους στάθηκε ἡ καταστροφή τους. Σήμερα τὰ ρημάξανε ἄλλοι κουρσάροι, πιὸ ἐπικίνδυνοι ποὺ σφάζουνε μὲ τὸ μπαμπάκι. Σκλαβώσανε τὰ νησιὰ μὲ εὐγενικὸ τρόπο, μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη. Τὰ ἄσπρα σπιτάκια τῶν νησιωτῶν, ποὺ ζούσανε σὲ αὐτὰ ἁπλοϊκοὶ καὶ συμμαζεμένοι ἄνθρωποι, θαρρεῖς πὼς γίνανε δημόσια. Κυκλοφοροῦν χιλιάδες φωτογραφίες τῆς Μυκόνου, τῆς Πάρου, τῆς Αἴγινας, τῆς Ὕδρας, καὶ ἀντὶ νὰ βλέπει κανεὶς στοὺς στενοὺς δρόμους τοὺς κάποιους ἀραιοὺς νησιῶτες ψαράδες, ψημένους στὴν θάλασσα καὶ νησιώτισσες μὲ τὰ σεμνά τους ροῦχα, βλέπει νὰ γυρίζουν κάποια πλάσματα μισόγυμνα ἢ ὁλόγυμνα, ξενόφερτα, ἀγκαλιασμένοι θεατρινίστικα καὶ νὰ κάνουνε κάποιες ἄνοστες ἐπιδείξεις «ταμπλῶ βιβᾶν», σὰ νὰ παίζουν στὸν κινηματογράφο. Καὶ ρωτᾶς, κουνώντας τὸ κεφάλι σου: τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν αὐτὰ τὰ δίποδα, μὲ ἐκεῖνα τὰ σπίτια καὶ μὲ τὰ στενοσόκκακα τῶν νησιῶν; Ταιριάζουνε μὲ αὐτά, ὅσο ταιριάζουνε οἱ τουρίστες μὲ τὰ σόρτς μὲ τὸν Παρθενώνα ποὺ μπροστά του φωτογραφίζονται. Ὅμως ἐκεῖ στέκονται ὅσο νὰ φωτογραφηθοῦνε, καὶ δὲν ἔχουνε γιὰ σπίτι τοὺς τὸν ἀρχαῖο ναό, ἐνῷ τοῦτοι στὰ νησιά, κατοικοῦνε μέσα σὲ ἐκεῖνα τὰ ἀταίριαστα σπίτια.
Ὅλα ὑπηρετοῦνε τὰ γοῦστα αὐτῶν τῶν ἀφεντάδων. Μάλιστα τόσο πολὺ ἀγαποῦν αὐτοὶ τὴν Ἑλλάδα, ποὺ εἶναι ἐνθουσιασμένοι πὼς δὲν θὰ ἀφήσουνε τίποτα ἑλληνικὸ ὅπου πατήσουνε.
Καημένη Ἑλλάδα! Τί τέλος σὲ περίμενε! Μὰ δὲν ἔχεις μήτε κάποιον νὰ σὲ κλάψει, γιατὶ τὴν κηδεία σου τὴ γιορτάζουνε σὰν γάμο, μὲ χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια, ποὺ αὐτὰ εὐτυχῶς δὲν εἶναι ἑλληνικά. Ἀκοῦστε τὴν ἑξῆς ἱστορία: ἡ χταπόδα βοσκᾶ στὸν πάτο τῆς θάλασσας, μαζὶ μὲ τὸ χταποδάκι. Ἄξαφνα τὸ καμακίζουνε. Τὸ χταποδάκι φωνάζει: μὲ πιάσανε μάνα! Ἡ μάνα του τοῦ λέγει: μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Ξαναφωνάζει τὸ μικρό: μὲ βγάζουν ἀπὸ τὴν θάλασσα! Πάλι λέγει ἡ μάνα: μὴν φοβᾶσαι παιδί μου. Καὶ πάλι: μὲ σγουρίζουνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου!
Μὲ κόβουνε μὲ τὸ μαχαίρι! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Μὲ βράζουνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Μὲ μασᾶνε μάνα! Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου! Πίνουνε κρασὶ μάνα! Τότε ἐκείνη ἀναστέναξε καὶ φώναξε: Ἄχ, σὲ ἔχασα παιδί μου! Γιατὶ τὸ κρασὶ εἶναι ὁ ἀντίμαχος τοῦ χταποδιοῦ, ἐπειδὴ τὸ λιώνει στὸ στομάχι. Δηλαδὴ ἡ μάνα δὲν φοβήθηκε μήτε τὸ μαχαίρι, μήτε τὴν φωτιά, μήτε τὰ δόντια, ἀλλὰ τὸ κρασί, ποὺ εἶναι πιὸ ἤρεμο καὶ ἀθῷο μπροστὰ στὰ μαχαίρια καὶ τὰ δόντια.
Ἡ Ἑλλάδα σὰν τὸ χταποδάκι πέρασε ἀπὸ φωτιές, δόντια, μαχαίρια, ἀλλὰ πνεῦμα ΔΕΝ παρέδινε. Ὁ Φράγκος δὲν ἔρχεται μὲ μαχαίρια, πιστόλια καὶ φωτιές. Ἦρθε μὲ χάδια καὶ γλυκόλογα. Ἦρθε μὲ δῶρα, μὲ λεφτά, νὰ ἀνακουφίσει τὴν φτώχεια μας, νὰ διασκεδάσει μαζί μας, νὰ χορέψει μαζί μας, νὰ μᾶς εὐκολύνει τὴν ζωὴ μὲ τὰ μηχανήματά του. Ὅπως τὸ χταποδάκι ἔλιωσε στὸ κρασί, ἔτσι καὶ ἡ Ἑλλάδα κοντεύει νὰ χαθεῖ ἀπὸ τὸ γλυκὸ κρασὶ ποὺ τὴν μέθυσε καὶ δὲν ξέρει τί κάνει καὶ ξεγυμνώθηκε καὶ στρήνιασε καὶ ἐκ τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτισεν.

(Ενα καταπληκτικό όσο και επίκαιρο κείμενο του ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ , λογοτέχνη και ζωγράφου, 1895-1965.)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας γνωρίζουμε ότι στα πλαίσια των Προγραμματικών Θεματικών Διαβουλεύσεων, που έχει ξεκινήσει η παράταξή μας, διοργανώνουμε τη Δευτέρα 12 Ιουλίου και ώρα 8.00 μ.μ. την τρίτη κατά σειρά, συζήτηση – διαβούλευση με θέμα : «ΤΟ ΝΕΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ» που θα γίνει στην καφετέρια «ΕΡΩΔΙΟΣ» στην ΕΡΜΙΟΝΗ. Καλούμε όσους ενδιαφέρονται, να προσέλθουν στην παρουσίαση, και να πάρουν μέρος στη συζήτηση που θα ακολουθήσει.

Φιλικά



Δημήτρης Καμιζής

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΩΡΑΙΟΣ

Από το γειτονικό ιστολόγιο: Ερμιονίδα .Μας αρέσει. Δεν μας αρέσει.

Σάββατο, 03 Ιουλίου 2010

Πρόσκληση προς συζήτηση του υποψήφιου Δημάρχου Ερμιονίδας Δ. Καμιζή προς τον Ερμιονίτη Αντιπτέραρχου ε.α. Γ. Φασιλή εν όψει της δημιουργίας του Δημοτικού του Συνδυασμού.

Η συνάντηση εκτός απροόπτου θα γίνει σήμερα.

Σύμφωνα με πληροφορίες από έγκυρη πηγή ο Ερμιονίτης Αντιπτέραρχος ε.α. Γιώργος Φασιλής αποδέχτηκε πρόσκληση προς συζήτηση του υποψήφιου Δημάρχου Ερμιονίδας Δ. Καμιζή προκειμένου να συζητήσουν για την εισχώρηση του κ. Φασιλή στο συνδυασμό του κ. Καμιζή εν όψει των δημοτικών εκλογών του διευρυμένου πλέον Δήμου Ερμιονίδας.
Ο κ. Φασιλής ως γνωστό είναι αντιπρόεδρος του «Ερμιονικού Συνδέσμου» και αυτό κατά τη γνώμη μας εκλαμβάνεται ότι θα στηριχτεί και από μέλη του πιο πάνω Συνδέσμου.
Αυτά προς το παρόν και εάν έχουμε περισσότερες πληροφορίες πάνω στο θέμα, θα σας ενημερώσουμε στη συνέχεια.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Πράγματι η συνάντηση αυτή με τον πτέραρχο ε.α. κο Γιώργο Φασιλή πραγματοποιήθηκε ύστερα από δική μου πρωτοβουλία και πρόσκληση. Και μόνο το γεγονός ότι ο κος Φασιλής ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή μου για να συζητήσουμε θέματα σχετικά με τον νέο Δήμο Ερμιονίδας, το θεωρώ μεγάλη τιμή. Είναι γεγονός ότι αυτό τον καιρό έχω συναντήσεις με ανθρώπους που πιστεύω ότι μπορούν να φανούν χρήσιμοι όχι απλά και μόνο για τη συγκρότηση ενός ψηφοδελτίου νίκης, αλλά κυρίως για να υπηρετήσουμε συνεργαζόμενοι από κοινού, την κοινωνία και τον τόπο μας στα πλαίσια της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης και της συγκρότησης και λειτουργίας του ενιαίου Δήμου Ερμιονίδας. Οι συναντήσεις και οι συζητήσεις αυτές γίνονται υπό το φως της ημέρας και ούτε επιδιώκω την άκαιρη δημοσιοποίησή τους αλλά ούτε και την απόκρυψή τους. Ασφαλώς είναι στη διακριτική βούληση των συνομιλητών μου να τις δημοσιοποιούν ή όχι, αλλά και στην καλοπροαίρετη δημοσιογραφική έρευνα. Η συγκρότηση πάντως ενός ψηφοδελτίου νίκης με πρόσωπα τα οποία αφενός μεν ανταποκρίνονται στη δημοσιοποιημένη ήδη διακήρυξη των αρχών μας, και αφετέρου στη διαθεσιμότητα των προσώπων που θα "εκτεθούν στην κρίση των πολλών", είναι πράγματι δύσκολη υπόθεση διότι η πολιτική έχει δυσφημιστεί αρκετά τον τελευταίο καιρό και όχι άδικα και αναίτια, σε βαθμό που πολλοί σοβαροί άνθρωποι να στέκονται με σκεπτικισμό απέναντι στο ενδεχόμενο να είναι υποψήφιοι Δήμαρχοι, Δημοτικοί σύμβουλοι ή ακόμα και Βουλευτές. Είναι χρέος μας λοιπόν, να κινητοποιήσουμε και να πείσουμε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, και παρά τις υπαρκτές δυσκολίες, να συστρατευθούμε όλοι μαζί προς την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης και της προόδου του τόπου μας. Το εγχείρημα είναι δύσκολο αλλά ο αγώνας ωραίος.

ΝΑΙ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ,ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΚΟΚΟΡΟΜΑΧΙΕΣ...

Από το γειτονικό ιστολόγιο (ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ)

Ερωτήματα...

Υποστήριξα και σε προηγούμενη ανάρτησή μου ότι οι Δημοτικές εκλογές με τους όρους και το τοπίο που θα προκύψει μετά τον Καλλικράτη αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προκύπτουν μεγάλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας. Θα ήταν αφελής όποιος πιστέψει ότι χρειαζόμαστε απλά έναν «εμπνευσμένο αρχηγό» , που πλαισιωμένος από αρκετές πολιτικές μετριότητες, πλην όμως ικανούς ψηφοσυλλέκτες, θα καταφέρει να δώσει λύσεις στα προβλήματα του Δήμου σαν «από μηχανής θεός» . Απαιτείται συνέργεια πολλών ανθρώπων με γνώση των αντικειμένων που θα ασχοληθούν, ώστε να δώσουν πειστικές προτάσεις και απαντήσεις σε ερωτήματα όπως:
1.Πως θα οργανωθούν οι υπηρεσίες του δήμου για μείωση της γραφειοκρατίας και την Ποια εχέγγυα θα δοθούν στους πολίτες για τη συμμετοχή , τη διαφάνεια, τον κοινωνικό έλεγχο και την υποχρέωση αναφοράς και λογοδοσίας της δημοτικής αρχής προς τους δημότες;
2.Ποιος ο ρόλος του Δημοτικού Συμβουλίου και των Δημοτικών Συμβούλων ;
3.Eνίσχυση της διαφάνειας;
4.Τι δυνατότητα «από απόσταση εξυπηρέτησης» θα δοθεί στους δημότες; Ποιες πολιτικές και μέτρα για ίση μεταχείριση των ατόμων με ειδικές ανάγκες και την ασφάλεια των πολιτών;
5.Ποιο το όραμα για την κοινωνία της συνοχής και αλληλεγγύης , για τις ευαίσθητες και ασθενείς κοινωνικές ομάδες, καθώς και την ιατρική και Νοσοκομειακή περίθαλψη των συνδημοτών μας;
6.Ποια μέτρα προτείνονται για την αύξηση της απασχόλησης , όπου ο δήμος μπορεί να παρεμβαίνει, για την προστασία της τρίτης ηλικίας, ειδικά στα χωριά μας, όπου αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων τους;
7.Ποιους αναπτυξιακούς στόχους και προοπτικές μπορούν να θέσουν, ώστε να αποτελούν διαχρονικά οράματα για τις νέες γενιές;
8.Ποια έργα υποδομής έχουν ανάγκη η πόλη και τα χωριά του δήμου μας και πως εντάσσονται αυτά σε αρμονία και με σεβασμό στο περιβάλλον;
9.Ποια η πολιτική τους πρόταση στην διαχείριση των απορριμμάτων;
10.Ποιος θα είναι ο ρόλος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στις συνέργιες με τη δημοτική αρχή;
11. Τι σκέπτονται για την Εκπαίδευση ,τον πολιτισμό, ποιες πολιτικές προτείνονται για τους νέους , τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά αυτής της πόλης;
12.Τι μέτρα μπορούν να παρθούν για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης, αλλά και την κοινωνική ενσωμάτωση των μεταναστών που επιλέγουν την πόλη μας;
13.Πως μπορεί να συνδεθεί ο πολιτισμός και ο αθλητισμός, το φυσικό κάλος, οι αρχαιολογικοί μας χώροι και τα μνημεία μας με την τοπική ανάπτυξη και τον τουρισμό;
14.Πως μπορούν να αξιοποιηθούν οι μετανάστες που έχουμε απανταχού της γής σαν συνδετικοί κρίκοι και γιατί όχι σαν πρωταγωνιστές στην ανάπτυξη του τόπου μας;
15.Πως θα αξιοποιηθεί η πληθώρα των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων που τρέχουν προς όφελος του Δήμου μας και με ποιους ανθρώπους ειδικούς στα θέματα αυτά;
16.Τι μέτρα μπορούν να παρθούν για τους άνεργους αυτής της πόλης;
17.Τι δράσεις επιβάλλονται, ώστε να εμπεδώσουν οι συνδημότες μας , αλλά και οι επισκέπτες της την ιδέα ότι είναι ανάγκη να στηρίζουμε και εμπιστευόμαστε πρώτοι εμείς τις δικές μας επιχειρήσεις, τα δικά μας προϊόντα ,τη δική μας αγορά ;
18. Τι δράσεις επιβάλλονται ώστε η ανακύκλωση, η προστασία του περιβάλλοντος να γίνουν τρόπος ζωής;

Η πολιτική αντιπαράθεση επομένως και οι διαφοροποιήσεις που θα προκύψουν θα πρέπει να αφορούν τις προτάσεις και την αξιοπιστία των υποστηρικτών τους. Θα είναι κρίμα για τον τόπο και τους κατοίκους του, αν αναλωθούμε για μια ακόμα φορά σε φιλολογίες για την «ικανότητα» ή τον πολιτικό «τσαμπουκά» του Α ή του Β φιλόδοξου αρχηγού , που έχει ή δεν έχει το «χρίσμα» ή την υποστήριξη του Γ ή του Δ τοπικού πολιτικού «βαρόνου» μέσα σε ένα περιβάλλον που θα θυμίζει αρένα αντιμαχόμενων οπαδών.
Επομένως οι Δημοτικές εκλογές γίνονται πλέον μια πολύ σοβαρή υπόθεση για τις προοπτικές του Δήμου μας . Είναι ανάγκη οι όποιες πολιτικές ζυμώσεις γίνουν στο διάστημα από τώρα μέχρι τις εκλογές να ξεφύγουν οπωσδήποτε από τις λογικές του παρελθόντος , που εξυπηρετούσαν , είτε τις κομματικές συγκρούσεις και την καταμέτρηση των δυνάμεων των κομμάτων , είτε συγκρούσεις «μεσσιών» και ποικιλόχρωμων πολιτικών βαρόνων , που σηκώνοντας ο καθένας τη δική του σημαία , φιλοδοξούσαν να γίνουν οι «σωτήρες» του τόπου. Οι λύσεις στα προβλήματα των κοινωνιών και τα αναπτυξιακά σχέδια είναι συνήθως αποτελέσματα της δουλειάς και συμμετοχής πολλών ανθρώπων, που εξ αρχής έχουν συμφωνήσει σε ορισμένες βασικές αρχές και έχουν θέσει συγκεκριμένους στόχους , για τους οποίους εργάζονται όλοι, ο καθένας με τις δυνάμεις του. Σ΄αυτό το στάδιο είναι θεμιτές οι διαφορετικές προσεγγίσεις-ανάλογα με τις πολιτικές και κομματικές μας καταβολές- και σ’ αυτή τη βάση έχουν λόγο ύπαρξης οι διαφορετικές παρατάξεις , που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας στις εκλογές. Οι επικεφαλής των παρατάξεων, είναι οι συντονιστές της κοινής προσπάθειας και γι’ αυτή τους την ικανότητα θα πρέπει να αξιολογούνται και να επιλέγονται. Πληρώσαμε πολύ ακριβά στο Δήμο μας και τις πρωτοβουλίες «ανεξάρτητων» πολιτικών σχηματισμών με συμμαχίες ετερόκλητων τοπικών πολιτικών προσώπων , που διεκδίκησαν και κατέλαβαν τη Δημοτική εξουσία. Η απουσία πολιτικού έρματος και σαφών πολιτικών στόχων οδήγησε τα πράγματα στην κατάσταση που γνωρίζουμε και δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την ικανότητα των προσώπων που πρωταγωνιστούν. Είναι τα αναπόφευκτα συμπτώματα μιας «συμμαχίας πολιτών», που ο μοναδικός στόχος και συνεκτική δύναμη ήταν απλά η κατάκτηση της εξουσίας.Γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι αναγκαίες και καλοδεχούμενες οι πρωτοβουλίες όλων όσοι ενδιαφέρονται για τα κοινά -ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους καταβολές- ώστε να οργανωθούν και να προκληθούν συζητήσεις με τους πολίτες. Εκεί, αφού καταγραφούν και ιεραρχηθούν τα προβλήματα του Δήμου σε όλους τους τομείς , να τεθούν στο τραπέζι προτάσεις για τη λύση τους, καθώς και ιδέες για αναπτυξιακά εφικτά προγράμματαΤο μπλόγκ μου είναι ανοιχτό σε συζητήσεις που μπορούν να γίνουν και τα θέματα του Δήμου που μπορούν να αναδειχτούν, ώστε να αποτελέσει ένα μέσο καταγραφής προβλημάτων και ιδεών, καθώς και δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών. Απαραίτητη προϋπόθεση ο σεβασμός της αντίθετης άποψης και η αποφυγή ύβρεων και προσβλητικών αναφορών ή υπονοούμενων για πρόσωπα , που ασχολούνται ήδη ή πρόκειται να ασχοληθούν με τα κοινά. Θα ήταν μάλιστα χρήσιμο να γράφουμε με τα ονόματά μας , ώστε να αναλαμβάνουμε και το κόστος –θετικό ή αρνητικό-της γνώμης μας, αν για την ορθότητα ή το λάθος τους και μόνο θέλουμε να μας μετράνε οι πολίτες.

Αναδημοσιεύω την πάρα πάνω τοποθέτηση από το γειτονικό ιστολόγιο επειδή την θεωρώ σημαντική παρέμβαση στα προεκλογικά δρώμενα και συμβαίνοντα εν όψει των δημοτικών εκλογών του Νοεμβρίου. Πράγματι ο διάλογος και η "αντιπαράθεση" θα πρέπει να είναι πολιτικός, πολιτισμένος και επί της ουσίας. Πρέπει να κυριαρχούν, η επισήμανση των προβλημάτων του νέου Δήμου της Ερμιονίδας, οι προτάσεις για την αντιμετώπιση τους, η χρονική ιεράρχηση και ο προγραμματισμός στόχων και δράσεων και πάνω από όλα όπως ήδη έχουμε διακηρύξει, η διατύπωση ενός υλοποιήσιμου οράματος για την πρόοδο της κοινωνίας και της πατρίδας μας.

Τόσο λοιπόν εγώ προσωπικά, όσο και η παράταξή μας θα ανταποκρινόμαστε θετικά σε κάθε παρόμοια" πρόκληση" καθ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αποφεύγοντας να απαντούμε σε ύβρεις, συκοφαντίες και τεχνικές εντάσεις που αποπροσανατολίζουν το ενδιαφέρον των δημοτών από τα πραγματικά προβλήματα που αφορούν στη ζωή όλων μας και στην πρόοδο του τόπου μας. Αυτή άλλωστε είναι και η μέχρι σήμερα αταλάντευτη και επίμονη στάση μας σε θέματα που σχετίζονται με την πολιτική αντιπαράθεση και τον δημιουργικό διάλογο. Δέν συμμετέχουμε σε "κοκορομαχίες" που στόχο έχουν να καλύψουν με φωνασκίες την κενότητα πράξεων και την έλλειψη επιχειρημάτων.

Τέλος θέλω να επισημάνω στον φίλο και γείτονα του ιστολογίου (ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ) ότι τα λόγια ακόμα και τα γραπτά και οι κάθε λογής δεσμεύσεις, δεν είναι αρκετές και ικανές να διαμορφώνουν από μόνες τους την κρίση και τις επιλογές των πολιτών σε σχέση με τα πρόσωπα στα οποία πρόκειται να εμπιστευθούν την "τύχη "τους. Η εμπειρία όλων μας ας είναι διδακτική πλέον. Πρέπει πάντα να συνυπολογίζεται και να προσμετράται στην κρίση και στην επιλογή, και ο προηγούμενος "βίος" και η "πολιτεία",όποιου θέλει να υπηρετήσει τα κοινά ,στην προσωπική του διαδρομή και στην προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.

Αναμνήσεις μιας ζωής (αφηγηματική αυτοβιογραφία)

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα και διανέμεται από τον ίδιο τον συγγραφέα του Σταμάτη Βλαχοδημήτρη(ΣΤΑΗΣ ΒΛΑΧΑΚΗΣ) με τίτλο "Αναμνήσεις μιας ζωής" Το βιβλίο είναι καλογραμμένο σε απλή και ανεπιτήδευτη γλώσσα, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και παρότι υποτιτλοφορείται σαν αφηγηματική αυτοβιογραφία, καταγράφει και παρέχει πολλά ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία για την Ερμιόνη και την Ερμιονίδα του περασμένου αιώνα. Σίγουρα αξίζει επίσημης παρουσίασης.

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΡΑ

Η παράταξη μας,χαιρετίζει τη πρωτοβουλία της Παρέμβασης Πολιτών Ερμιονίδας και καλεί όλους τους δημότες να πάρουν μέρος στην εθελοντική προσπάθεια για τη συλλογή πλαστικών σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχει ανακοινωθεί. Υπενθυμίζουμε ότι έχουμε δεσμευθεί,ότι,σαν δημοτική αρχή θα συνεργαστούμε με όλες τις εθελοντικές οργανώσεις και όλους τους φορείς εκείνους που μέχρι σήμερα έχουν δείξει έμπρακτο ενδιαφέρον για την επίλυση του μεγάλου προβλήματος της διαχείρισης των απορριμάτων,ώστε οι διαδικασίες διαλογής και ανακύκλωσης των επανακτίσιμων υλικών από τα απορρίμματα να τύχουν άμεσης εφαρμογής στο νεοσύστατο Δήμο Ερμιονίδας.

ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

Το Σάββατο το πρωί στις 19 Ιουνίου παραβρέθηκα στη τελετή εγκαινίων του εξωκλησιού των Αγίων Κυριάκου και Ευσταθίου,στην τοποθεσία Κρέριζες Κρανιδίου. Ήμουν καλεσμένος από τους δημιουργούς και κτήτορες του Ναού, το ζεύγος Πέτρου και Ελένης Μαχαίρα. Ο Πέτρος ήταν συμμαθητής μου από το Δημοτικό σχολείο, τον θυμάμαι από τότε, ήταν ένα πολύ σεμνό και ήσυχο παιδί και έτσι συνέχισε να είναι μέχρι σήμερα.
Η λειτουργία των εγκαινίων με τη παρουσία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Ύδρας Σπετσών και Ερμιονίδας κ. Εφραίμ αλλά και πολλών ιερέων, είχε ξεκινήσει νωρίς το πρωί όπως συνηθίζεται στα εγκαίνια.
Ο Ναός κτισμένος στο υψηλότερο σημείο της τοποθεσίας ,δεσπόζει ολόκληρης της γύρω περιοχής. Είναι αρκετά ευρύχωρος για εξωκκλήσι, φρεσκοαγιογραφημένος, λιτός και απέρρητος. Το γύρω τοπίο εκπληκτικό σε ομορφιά ,μαγευτικό σε θέα. Το μάτι δεν χορταίνει την ομορφιά της γης της Ερμιονίδας, όπου το πράσινο των πεύκων σμίγει μ αυτό το μοναδικό γαλάζιο της θάλασσας του Σαρωνικού. Μακριά στον ορίζοντα οι Σπέτσες η Δοκός και η Ύδρα. Οι αυθεντικές μυρωδιές της ευλογημένης Φύσης ανακατεύονταν με τις ψαλμωδίες των Ιερέων.
ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΟΥ ΚΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ! Αυτοί οι στίχοι του ποιητή, τραγουδισμένοι από την αθάνατη φωνή του Νίκου Ξυλούρη σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου , έρχονταν και ξανάρχονταν στο νου μου συνεχώς.
Ο Πέτρος και η Ελένη αφιέρωσαν το πιο όμορφο κομμάτι της ιδιόκτητης γης τους για το κτίσιμο αυτού του Ναού με δικές τους δαπάνες. Τα πρόσωπα τους έλαμπαν από χαρά και καλοσύνη.
Όπως είπε και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας στην ευχαριστήρια ομιλία του, το ίδιο έκαναν και οι Αρχαίοι μας πρόγονοι που έκτιζαν τους περικαλλείς ναούς τους στις ομορφότερες τοποθεσίες , αλλά το ίδιο έκαναν επίσης και οι Χριστιανοί αργότερα όταν έκτιζαν τα Μοναστήρια που σώζονται σήμερα.
ΕΥΓΕ στους σεμνούς αυτούς συμπατριώτες μας λοιπόν στην Ελένη και στον Πέτρο!
Ευτυχώςστην όμορφη γη της Ερμιονίδας δεν κτίζονται μόνον βίλλες και επαύλεις κτίζονται ακόμα και Ναοί.

Δημήτρης Καμιζής