Με τη συμπλήρωση 11 χρόνων από τον τραγικό θάνατο του Γιάννου Κρανιδιώτη στις 14 Σεπτεμβρίου 1999, λίγες ημέρες μόνο μετά την επίσκεψή του στο Κρανίδι , καταθέτω ένα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του:
Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν Έλληνας διπλωμάτης και πολιτικός.
Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 25 Σεπτεμβρίου 1947. Ήταν γιος του Κύπριου διπλωμάτη, ποιητή και συγγραφέα Νίκου Κρανιδιώτη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Sussex της Μεγάλης Βρετανίας και του Χάρβαρντ στις ΗΠΑ. Ήταν επίσης επίτιμος διδάκτορας διεθνών σχέσεων του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
Από το 1976 ήταν μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την περίοδο 1981-1984 διετέλεσε σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου για το Κυπριακό. Την περίοδο 1984–1989 ήταν γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών για ευρωπαϊκά θέματα, από το 1988 ως το 1990 ήταν πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και από τις 8 Ιουλίου 1994 υφυπουργός Εξωτερικών. Το 1995 έγινε Ευρωβουλευτής στη θέση του Χρήστου Παπουτσή, ο οποίος ορίστηκε τότε Επίτροπος.
Στις 3 Φεβρουαρίου 1997 ορίστηκε ξανά υφυπουργός Εξωτερικών. Τον Μάρτιο του 1999 το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής, ενώ στις 19 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους ανέλαβε αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, θέση που διατήρησε μέχρι το θάνατό του, στις 14 Σεπτεμβρίου 1999.
Την ημέρα εκείνη ο Γιάννος Κρανιδιώτης μαζί με το γιο του και άλλους υπηρεσιακούς παράγοντες μετέβαινε με το υπηρεσιακό αεροσκάφος Φάλκον της Ελληνικής Κυβέρνησης στο Βουκουρέστι, προκειμένου να συμμετάσχει σε Διαβαλκανική Διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών. Είκοσι λεπτά πριν την προσγείωση, το αεροσκάφος υπέστη σφοδρές αναταράξεις και έχασε απότομα ύψος, πέφτοντας από τα 25.000 στα 5.000 πόδια. Αποτέλεσμα ήταν να βρουν τραγικό θάνατο έξι επιβαίνοντες που εκείνη την ώρα δεν ήταν δεμένοι στις θέσεις τους: ο Γιάννος Κρανιδιώτης, ο γιος του, δύο δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, ένας αστυνομικός της φρουράς του και ο μηχανικός του αεροσκάφους.
Ήταν παντρεμένος με τη διπλωματική υπάλληλο Αικατερίνη Μπούρα και είχε έναν γιο, το Νικόλα, ο οποίος σκοτώθηκε μαζί του στο ίδιο δυστύχημα.
Γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 25 Σεπτεμβρίου 1947. Ήταν γιος του Κύπριου διπλωμάτη, ποιητή και συγγραφέα Νίκου Κρανιδιώτη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Sussex της Μεγάλης Βρετανίας και του Χάρβαρντ στις ΗΠΑ. Ήταν επίσης επίτιμος διδάκτορας διεθνών σχέσεων του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
Από το 1976 ήταν μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την περίοδο 1981-1984 διετέλεσε σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου για το Κυπριακό. Την περίοδο 1984–1989 ήταν γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών για ευρωπαϊκά θέματα, από το 1988 ως το 1990 ήταν πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και από τις 8 Ιουλίου 1994 υφυπουργός Εξωτερικών. Το 1995 έγινε Ευρωβουλευτής στη θέση του Χρήστου Παπουτσή, ο οποίος ορίστηκε τότε Επίτροπος.
Στις 3 Φεβρουαρίου 1997 ορίστηκε ξανά υφυπουργός Εξωτερικών. Τον Μάρτιο του 1999 το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής, ενώ στις 19 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους ανέλαβε αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, θέση που διατήρησε μέχρι το θάνατό του, στις 14 Σεπτεμβρίου 1999.
Την ημέρα εκείνη ο Γιάννος Κρανιδιώτης μαζί με το γιο του και άλλους υπηρεσιακούς παράγοντες μετέβαινε με το υπηρεσιακό αεροσκάφος Φάλκον της Ελληνικής Κυβέρνησης στο Βουκουρέστι, προκειμένου να συμμετάσχει σε Διαβαλκανική Διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών. Είκοσι λεπτά πριν την προσγείωση, το αεροσκάφος υπέστη σφοδρές αναταράξεις και έχασε απότομα ύψος, πέφτοντας από τα 25.000 στα 5.000 πόδια. Αποτέλεσμα ήταν να βρουν τραγικό θάνατο έξι επιβαίνοντες που εκείνη την ώρα δεν ήταν δεμένοι στις θέσεις τους: ο Γιάννος Κρανιδιώτης, ο γιος του, δύο δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, ένας αστυνομικός της φρουράς του και ο μηχανικός του αεροσκάφους.
Ήταν παντρεμένος με τη διπλωματική υπάλληλο Αικατερίνη Μπούρα και είχε έναν γιο, το Νικόλα, ο οποίος σκοτώθηκε μαζί του στο ίδιο δυστύχημα.
Η οικογενειακή του καταγωγή:
ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ό έκ Κρανιδίου Νικόλαος Πουρλέτσης ή Βουρλέτσης ναυτικός και εμπορευόμενος έπεσκέπτετο τήν Κυπρον μέ τά Ιστιοφόρα του, μετά δέ τήν 'Αγγλικήν μεταπολίτευσιν του 1878 έγκατεστάθη μονίμως είς τήν Λευκωσίαν αναγκασθείς νά άλλάξη τό έπίθετόν του, διότι όλοι τόν ώνόμαζαν ό Κρανιδιώτης.
"Εγγονός τούτου ό Νίκος Κρανιδιώτης, υίός του έμπόρου Ιωάννου Ν. Κρανιδιώτου έγεννήθη τήν 25 Νοεμβρίου 1911 εις τήν Κυρήνειαν, 'οπου παρηκολούθησε τά πρώτα μαθήματα και συνεπλήρωσε τάς Γυμνασιακός του σπουδάς είς το Παγκύπριον Γυμνάσιον.
Ακολούθως ενεγράφη είς τήν Φιλοσοφικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετά τήν έξ αυτής άποφοίτησιν παρηκολούθησε μαθήματα Διευθνούς Δικαίου καί διπλωματίας είς τό Πανεπιστήμιον τούΧάρβαρτ είς τάς Ήνωμένας Πολιτείας.
Μετά τήν έπιστροφήν του έξ Αμερικής είργάσθη ώς Καθηγητής καί Γυμνασιάρχης είς διάφορα Γυμνάσια της Κύπρου καί άνεμίχθη ενεργώς εις την Έθνικήν, πολιτικήν, πνευματικήν καί καλλιτεχνικήν κίνησιν συνεργαζόμενος μέ πλείστας εφημερίδας καί περιοδικά καί ίδρύσας τό 1934 τό Φιλολογικόν Περιοδικόν "Κυπριακά Γράμματα", τά όποια έβραβεύθησαν ύπό της Ακαδημίας Άθηνών τό 1946 καί έσυνέχισαν άνελλειπώς τήν εκδοσίν των μέχρι το 1956, οπότε συνελήφθη καί έφυλακίσθη λόγω τής πολιτικής του δραστηριότητος υπό τών Βρεταννικών Άρχών της νήσου.
Τόν Μάϊον 1949 τό Γραφείον Έθναρχίας Κύπρου άνέθεσεν είς αυτόν τήν έκδοσιν καί διεύθυνσιν τού επισήμου πολιτικού οργάνου "ή Ελληνική Κύπρος", της οποίας ή έκδοσις έσυνεχίσθη επίσης μέχρι το 1956.
Έν τω μεταξύ διωρίσθη τόν Σεπτέμβριον 1953 Γενικός Γραμματεύς της Έθναρχίας καί τόν Αύγουστον 1957 επελέγη ώς Σύμβουλος της Έθναρχίας, μετάσχων είς πλείστας αντιπροσωπείας καί Εθνικός άποστολάς καί λαβών μέρος είς τάς Παγκυπρίους Εθνοσυνελεύσεις τών ετών 1954 καί 1955 ώς Γενικός Γραμματεύς αυτών.
Τό 1955 εστάλη ώς Παρατηρητής είς τήν τριμερή Διάσκεψιν του Λονδίνου καί μετά τήν έξορίαν τού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου έξέδωσεν ώς Γραμματεύς της Έθναρχίας μνημειώδες υπόμνημα, διά τού οποίου άπεκρούοντο τά επιχειρήματα τών "Αγγλων καί τόν Ίούνιον 1956 μετέβη είς τό Λονδίνον, άναλαβών τήν άκρως δυσχερή άποστολήν διαφωτίσεως.
Τήν 5 Σ)ιβρίου 1956 συνελήφθη μέ τήν κατηγορίαν συμμετοχής του είς συνωμοσίαν πρός άνατροπήν τού καθεστώτος της Αγγλικής Κατοχής τής νήσου καί ένεκλείσθη είς τάς Φύλακας της Όμορφίτας καΙ τά Κρατητήρια τής Κοκκινοτριμιθιας.
Μετά τήν άπελευθέρωσιν τού Αρχιεπισκόπου αφέθη καί αυτός ελεύθερος καί απεστάλη είς τάς Αθήνας, διά νά συνεχίση τήν Έθνικήν του δράσιν, μετάσχων τής Κυπριακήςαντιπροσωπείας είς τά Ηνωμένα "Εθνη καί τόν Φεβρουάριον 1959 ήγήθη της Κυπριακής αντιπροσωπείας είς τό Άφρικανοασιατικόν Συνέδριον τού Καίρου, επιτυχών τήν παρ' αύτού εκδοσιν ψηφίσματος αύτοδιαθέσεως της Κύπρου.
Μετά τήν άνακήρυξιν της Κύπρου είς Δημοκρατίαν δέν εδέχθη νά άναλάβη τό Ύπουργείον Εξωτερικών- αυτής καί έτοποθετήθη εις τάς Αθήνας ώς Πρέσβυς, έπιδόσας τά διαπιστευτήρια του είς τόν Βασιλέα Παύλον τήν 2.11.60. Έν συνεχεία δέ καί παραλλήλως πρός τήν θέσιν ταύτην διωρίσθη καί Πρέσβυς της Κύπρου είς τήν Γιουγκοσλαδίαν άπό 13.4.63, τήν Ίταλίαν άπό 28.4.54, τήν Βουλγαρίαν από 2.4. 70 καί τήν Ρουμανίαν άπό 10.4.70.
Τόν Σ)6ριον 1961 καί τόν Μάρτιον 1965 μετέσχε της Κυπριακής αντιπροσωπείας είς τάς συνελθούσας είς τό Βελιγράδι διασκέψεις των αδεσμεύτων, τόν Νοέμδριον 1964 καί τόν Όκτώβριον 1966 ήγήθη της Κυπριακής αντιπροσωπείας είς τήν 13 καί 14 Γενικήν Συνέλευσιν της Ούνέσκο είς Παρισίους καί τόν Σεπτέμδριον 1965 είς τό δεύτερον Οικουμενικόν Συμβούλιον τού Βατικανού.
Εξέδωσε διάφορα διηγήματα, ποιήματα καί μελετάς, πολλά των οποίων μετεφράσθησαν είς τήν Άγγλικήν, Γαλλικήν, Ίταλικήν, Βουλγαρικήν, Έδραϊκήν, Σερδικήν, Ούγγρικήν καί Ρουμανικήν.
Είναι μέλος διαφόρων λογοτεχνικών Σωματείων καί έτιμήθη μέ διαφόρους διακρίσεις καί βραβεία. Είναι έγγαμος καί απέκτησε άπό τήν σύζυγόν του Χρύσω, τό γένος Βυζάκα, τά τέκνα Ίωάννην καί Λήδαν, δπως δέ προκύπτει άπό προσωπικήν του πρός ημάς έπιστολήν, ενδιαφέρεται διά τήν Έπαρχίαν 'Ερμιονίδος τήν οποίαν "τόσον άγαπά"
(Από το βιβλίο του Προκοπίου Τσιμάνη, "ΜΝΗΜΕΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ" ,1975)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου