(επικήδεια ομιλία πρός τιμή του ευεργέτη ΚΩΣΤΑ ΔΗΜΟΤΣΗ ή ΕΛΛΗΝΑ)
Κρανίδι, 08/06/2012
Αγαπητέ φίλε, συμπατριώτη και ευεργέτη του τόπου και της κοινωνίας μας.
Αγαπητέ φίλε Κώστα Δημότση ή Έλληνα, όπως σου άρεσε να ονομάζεσαι και να γράφεσαι με το δεύτερό σου επίθετο.
Αν και η τελευταία σου ασθένεια και εσύ ο ίδιος μας είχες προετοιμάσει γι’ αυτό, μας γέμισε θλίψη αλλά και αμηχανία η είδηση του θανάτου σου, μη μπορώντας να πιστέψουμε ότι θα λείψει από το Κρανίδι η μορφή και η περπατησιά σου. Θα λείψει από τους φίλους σου και τους συγγενείς σου η τόσο γνώριμη φωνή σου, το στοχαστικό σου βλέμμα, η ευγένειά σου και η καλοσύνη σου.
Αγαπητέ Κώστα, υπήρξες πάνω απ’ όλα σπουδαίος πατριώτης για το Κρανίδι. Αξιοπρεπής σε όλα σου μέχρι το τέλος. Έντιμος και περήφανος, άξιος υπάλληλος στην Αγροτική Τράπεζα που για χρόνια υπηρέτησες, σκληρός και δωρικός στην όψη αλλά συνάμα τόσο πονετικός και τρυφερός για όσους σε γνώρισαν από κοντά.
Ευτύχησα που σε γνώρισα περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Έλαβα από εσένα την φιλία και την απεριόριστη εκτίμησή σου. Έμαθα μέσα από αυτή τη σχέση μας πολλά περισσότερα για την τοπική ιστορία των ανθρώπων και της κοινωνίας μας.
Ήσουν εξαιρετικός αφηγητής και χρησιμοποιούσες άψογα της Ελληνική μας γλώσσα. Γεγονότα, τα πρόσωπα και ιστορίες τους που μου αφηγήθηκες στις συναντήσεις μας, παραθέτοντας όλες τις απόψεις με το δικό σου αντικειμενικό τρόπο, έχουν χαραχθεί βαθιά μέσα στο μυαλό μου.
Στις συναντήσεις μας με τους άλλους κοινούς μας φίλους, όποτε γίνονταν , ήσουν η πηγή γνώσης για ιστορικά γεγονότα, τοπικά και εθνικά. Ημερομηνίες, πρόσωπα και γεγονότα, με τον τρόπο που τα περιέγραφες, ήταν σαν να συνέβησαν χθες και πολλά από αυτά τα περιέγραφες σαν αυτόπτης μάρτυρας, σκορπίζοντας σε όλους μας την μαγεία της διήγησής σου.
Υπήρξα ευτυχής που σε συνάντησα στο Κέντρο Υγείας Κρανιδίου ένα πρωινό του 2006, όπου με περίμενες από νωρίς να πάω στη δουλεία μου και μου ζήτησες να μου μιλήσεις ιδιαιτέρως. Με την ευθύτητα που σε διέκρινε πάντα μου δήλωσες χωρίς περιστροφές και σε επίσημο τόνο: «Άκουσε γιατρέ, εγώ δε σε ψήφισα γιατί ανήκω αλλού και χάρηκα που δεν βγήκες, γιατί εσύ έχεις ταλέντο για γιατρός και δεν πρεπει να χαραμίζεσαι αλλού. Πες μου λοιπόν σε τι μπορώ να σε βοηθήσω, εδώ στο Κέντρο Υγείας, για το καλό του κοσμάκη;». Μετά από ένα μήνα περίπου το Κέντρο Υγείας Κρανιδίου απέκτησε ένα σύγχρονο ασθενοφόρο και ένα σύγχρονο υπερηχογράφο και αυτά τα δώρα σου βέβαια θα υπάρχουν για πολλά χρόνια ακόμα, εάν έχουν τη φροντίδα της πολιτείας και των αρμοδίων βέβαια. Το ασθενοφόρο που γράφει το όνομά σου σαν δωρητή και το οποίο όποτε το έβλεπες να κυκλοφορεί, αμέσως μετά μου έλεγες «Πάρε μπογιά και σβήσε το όνομά μου», έχει σώσει πολλές ζωές και θα σώσει και άλλες. Το ίδιο και ο υπερηχογράφος που βοήθησε τα τελευταία χρόνια σε εκατοντάδες σωστές διαγνώσεις.
Αγαπητέ Κώστα, όταν ξανάγινα Δήμαρχος και αφού μου δήλωσες την δυσαρέσκειά σου γι’ αυτό επειδή δε σε άκουσα, με κάλεσες στο σπίτι σου και μου κοινοποίησες κάποιες σκέψεις σου και επιθυμίες σου σχετικά με το Δήμο Ερμιονίδας που είχαν σχέση με τη βοήθεια στα νιάτα του τόπου μας αλλά και τη διάσωση της ιστορίας του. Σε αυτή τη συνάντηση τότε όμως, αγαπητέ Κώστα, με αξίωσες της μεγάλης τιμής να μου εμπιστευτείς το σπουδαιότερο για σένα οικογενειακό κειμήλιο, τη φωτογραφία του πατέρα σου.. με τη στρατιωτική του στολή κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και το διαβρωμένο από το χρόνο ξίφος του. Πέρα από την αγάπη σου και τη βαθιά εκτίμησή σου προς το πρόσωπό μου, αυτά υπήρξαν και τα μοναδικά υλικά δώρα που με ευλάβεια έλαβα από σένα και είναι τα πολυτιμότερα τα οποία μπορεί να λάβει άνθρωπος, σαν να τα λαβαίνει από τους γονείς του. Θα τα προσφέρω και θα τα διατηρήσω στην κοινή μνήμη, όσο μου επιτρέψει και μένα ο Θεός.
Μεγάλε και σπουδαίε συμπατριώτη, μεγάλε ευεργέτη του τόπου μας, αγαπητέ φίλε, σε ευχαριστώ για όλα αυτά και σε αποχαιρετώ εκ μέρους όλων μας.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου