ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ

Στο φύλλο της εφημερίδας "Δημοσιογράφος " της Πέμπτης 3/12/2009 προφανώς ο συντάκτης της εφημερίδας κ. Γιάννης Πιτσάκης καταφέρεται εναντίον μου γιατί "τόλμησα" να απαντήσω μέσα από το ιστολόγιο της παράταξής μας σε πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας του αλλά και σε σχόλια άλλης εφημερίδας της Αργολικής Ανάπτυξης, τα οποία έκρινα ότι ήταν συκοφαντικά εναντίον μου και εναντίον άλλου μέλους της παράταξής μας του κ. Λάμπρου. Ανέλαβε λοιπόν φαίνεται ο κ. Πιτσάκης και μάλιστα με τον παραπλανητικό τίτλο "Σφοδρή επίθεση Καμιζή στον Τύπο" να απαντήσει για λογαριασμό και της άλλης εφημερίδας και του συντάκτη των σχολίων. Δεν θα ήθελα ακολουθώντας το ίδιο ύφος ούτε να υπενθυμίσω ούτε να δώσω μαθήματα δημοκρατίας σε κανέναν. Για ό,τι έχει κάνει ο καθένας στην πολιτική και κοινωνική του διαδρομή έχει κριθεί, αλλά και κάθε φορά κρίνεται. Θα ήθελα μόνο να σημειώσω απλά αυτό που λέγεται, και εγώ τουλάχιστον το έχω υπηρετήσει, ότι στη δημοκρατία "και οι κρίνοντες κρίνονται". Η δύναμη βέβαια του τύπου με τη συμβολή της στη σωστή ενημέρωση είναι πολύ σπουδαία για την δημοκρατία αλλά και οι δημοσιογράφοι δεν έχουν καμμία ιδιότυπη ασυλία στο να κρίνονται και αυτοί για όσα γράφουν και πρεσβεύουν.
Ιδιαίτερα σήμερα που υπάρχει η δυνατότητα της επικοινωνίας και ηλεκτρονικά.
Για να έρθω στο θέμα δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί έπεσε τόση ταραχή επειδή τόλμησα μια φορά να σχολιάσω τα σχόλια, όταν αυτά μάλιστα αφορούν εμένα τον ίδιο αλλά και την παράταξή μας. Δεν θέλω να επανέλθω στα ίδια αλλά όταν έχει δημοσιευθεί μια επιστολή μου και στη θέση του "Αξιότιμη κ. Παπαδημητρίου" τοποθετεί ο δημοσιογράφος το "Έλσα μου" αυτό πώς να το χαρακτηρίσω και πώς να το πάρω, όχι σαν ψέμα, όχι σαν συκοφαντία να το πάρω όπως ακριβώς ισχυρίζεται ο κ Πιτσάκης ότι "απλά ο δημοσιογράφος έχει τη δυνατότητα να δίνει..... προεκτάσεις για λόγους εντυπώσεων και μόνο, κι αυτό το φαινόμενο συνάνταται παγκοσμίως"?
Το άλλο πάλι ότι ο κ. Λάμπρου τα έγραψε πολύ σκληρά για τον κ. Σφυρή στην αποχέτευση και ότι εξ΄ αυτού με το ξεπερασμένο καταγγελτικό του στυλ κινδυνέυει το πολιτικό του μέλλον και στο τέλος που του λέει να ρίξει μια ματιά στο πολιτικό λόγο του άλλου συνεργάτη μου κ. Σίδερη για να καταλάβει τη διαφορά, τί είναι αυτά νουθεσίες, παραινέσεις δεν θυμίζουν λίγο Γκέμπελς?
Το άλλο που έκανε χαρά ο άλλος επειδή η ΔΕΥΑΚ δεν έδωσε έστω και σ' έναν απλό δημότη τα στοιχεία που ζητήθηκαν για να μάθει λίγα πράγματα για τα ζητήματα που τον αφορούν, δεν είναι σκοταδισμός αυτό και φασισμός?
Ολα αυτά λοιπόν να τα θεωρήσουμε δημοσιογραφικές προεκτάσεις για λόγους εντυπώσεων αναγνωρισμένων μάλιστα και παγκοσμίως?
Ποτέ μου δεν φιλοδόξησα εγώ να γίνω δημοσιογράφος αγαπητέ κ. Πιτσάκη (το αγαπητέ το εννοώ για άλλους όμως λόγους) αλλά τέτοια πράγματα για την δημοσιογραφία ειλικρινά μέχρι σήμερα δεν τα γνώριζα, να δούμε και τί άλλο θα μάθω ακόμα. Τέλος αν θέλεις κάνε τον κόπο και "σκάλισε" όλα τα φύλλα της άλλης εφημερίδας της τελευταίας πενταετίας και αν μου βρεις ένα σχόλιό της στο οποίο να μην καταφέρεται εναντίον μου και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις με τρόπο συκοφαντικό και υποτιμητικό, σε καλώ τότε να έρθεις εδώ στο Κρανίδι με το συγκεκριμένο φύλλο στα χέρια σου να σου κάνω το τραπέζι.
Πάντως ο τύπος δεν κινδυνεύει από εμένα από κάποιους δημοσιογράφους κινδυνεύει.