Ένα μικρό αφιέρωμα από το βιβλίο "Το Κρανίδι" του Μακαριστού Μητροπολίτου Παντελεήμoνος Καρανικόλα, με την ευκαιρία του αυριανού εορτασμού της Ζωοδόχου Πηγής
Ή Μοναχή Ίουλιανή Παλαιολογίνα Κομνηνή, νόθος μοναχοκόρη κάποιας εύγενούς, δπως φαίνεται Παλαιολογίνας από τό Μυστρά, μέ προτροπή τού Πατριάρχη τής Κωνσταντινούπολης Ιερεμία τού Α', ήρθε στήν Έρμιονίδα κατά Απρίλη τού 1527 καί έκτισε τό Μοναστήρι τής Ζωοδόχου Πηγής στήν Κορωνίδα, στήν σημερινή Κοιλάδα. Κορωνίδα ώνομαζόταν στήν αρχαιότητα τό νησάκι τής Κοιλάδας καί κατά προέκταση πήρε από τό νησάκι, τήν ονομασία και δλη ή γύρω περιοχή μέσα στήν οποία ήταν κτισμένος στήν αρχαιότητα κατά κάθε πιθανότητα δ Μάσητος ή Μάσης.
Ή Ίουλιανή θαύμασε τίς αρχαιότητες δλης τής Έρμιονίδας, τήν Ερμιόνη, τόν Μάσητα καί τά Βυζαντινά παρεκκλήσια πού σώζονταν ή είχαν γκρεμιστή, καθώς καί τό Μοναστήρι τών Άγιων Αναργύρων πού ήταν εγκαταλειμμένο. Τό Μοναστήρι τών Αγίων 'Αναργύριον ήταν από τό 1340 κτισμένο από τόν Βασιλιά Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνό. Κάπου τότε, στό 1528 ήταν ή εγκαταλειμμένο, ή καί γκρεμισμένο, καί είναι γνωστό ακόμη, δτι δ ίδιος βασιλιάς πού αργότερα έγινε μοναχός μέ τό δνομα Ίωάσαφ έκτισε τήν Εκκλησιά τού Άγ. Ανδρέα στήν πηγή Λουτρακίου πού σώζεται μέχρι σήμερα καί λειτουργείται.
Ή Ίουλιανή είχε γιά ασφάλεια της τούς Χριστιανούς Κουρσάρους από τούς όποιους κατοικιώτανε ή περιοχή. Οί Κουρσάροι αυτοί δπως καί δλοι οί μετέπειτα Κοανιδιώτες Κουρσάροι ή μέ άλλα λόγια Πειρατές, δεν ήσαν στήν κυριολεξία πειρατές, ή ληστές αλλά Άντικουρσάροι καί 'Αντιπειρατές πού κτυπούσαν γενικά τούς Αλγερινούς φοβερούς πειρατές καί τούς Μαλτέζους καίτούς εξόντωναν και κρατούσαν έλεώθερη καί προστατευτικά δλη τήν περιοχή. Στήν εποχή πού έφθασε ή Ίουλιανή Σουλτάνος ήταν στήν Πόλη δ Σουλεϊμάν δ Μεγαλοπρεπής ή Κανουνί (1520— 1560). Ή Ίουλιανή διάλεξε τό μέρος τής Κορωνίδας γιά εγκατάσταση της σέ μια πολύ ρευστή εποχή κατά τήν δποία ήταν βέβαιη ή τελική επικράτηση των Τούρκων στήν Πελοπόννησο, γιατί δ'ΐαφαίνονταν ή αποχώρηση τών Βενετών πού έφυγαν τελικά καί πού έπέρχονταν βαθμιαία ή εξαφάνιση άπό τήν Πελοπόννησο, κάθε Ρωμαϊκού πολιτικού άπομειναριού. Ή Ίουλιανή αυτή Παλαιολογίνα Κομνηνή έγνώριζε Θεολογία καί είχε λάβει τή μοναχική της κουρά στο Μοναστήρι τής "Αγιας Λαύρας στα 1519, στήν Πελοπόννησο.Στήν θεμελίωση τού Μοναστηρίου τής Ζωοδόχου Πηγής Κορωνίδας μίλησε ή Ίουλιανή. Τό επίγραμμα χάθηκε στά 1715 όταν δ στρατός τού Σουλτάνου Αχμέτ τού Τρίτου κατετρόπωσε τελικά τούς Βενετούς στήν Πελοπόννησο. Τό περιεχόμενο δμως σώθηκε καί τό παρέδωσε γραπτό στό 1621 (6 Μαΐου) ό κληρικόςΝικήτας Θ. Μονοχάρτζης, πού τό βρήκε ϊσως άπό τόν Α. Γρεντή ή Μονοχάρτζε, είναι δε τό πάρα κάτω. «Έν ονόματι τού ζώντοςΘεού καί παρουσία όλων τών συγκατοικαύντων μοι Πρεβατζέρων (Προνοητών, Φροντιστών σ. ίδ.) οι όποιοι θά μέ υποστηρίξουν μέ αίμα καί μέ λαμπρά έργα, θέτω λίθον θεμέλιον άπό τούΊερού τούτου τόπου ώς αιώνιον φωτεινήν λαμπάδα τής Χριστιανωσύνης έν ονόματι τής Θεομήτορος 1528. Ίουλιανή Παλαιολογίνα Κομνηνή».
Ή Μοναχή Ίουλιανή Παλαιολογίνα Κομνηνή, νόθος μοναχοκόρη κάποιας εύγενούς, δπως φαίνεται Παλαιολογίνας από τό Μυστρά, μέ προτροπή τού Πατριάρχη τής Κωνσταντινούπολης Ιερεμία τού Α', ήρθε στήν Έρμιονίδα κατά Απρίλη τού 1527 καί έκτισε τό Μοναστήρι τής Ζωοδόχου Πηγής στήν Κορωνίδα, στήν σημερινή Κοιλάδα. Κορωνίδα ώνομαζόταν στήν αρχαιότητα τό νησάκι τής Κοιλάδας καί κατά προέκταση πήρε από τό νησάκι, τήν ονομασία και δλη ή γύρω περιοχή μέσα στήν οποία ήταν κτισμένος στήν αρχαιότητα κατά κάθε πιθανότητα δ Μάσητος ή Μάσης.
Ή Ίουλιανή θαύμασε τίς αρχαιότητες δλης τής Έρμιονίδας, τήν Ερμιόνη, τόν Μάσητα καί τά Βυζαντινά παρεκκλήσια πού σώζονταν ή είχαν γκρεμιστή, καθώς καί τό Μοναστήρι τών Άγιων Αναργύρων πού ήταν εγκαταλειμμένο. Τό Μοναστήρι τών Αγίων 'Αναργύριον ήταν από τό 1340 κτισμένο από τόν Βασιλιά Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνό. Κάπου τότε, στό 1528 ήταν ή εγκαταλειμμένο, ή καί γκρεμισμένο, καί είναι γνωστό ακόμη, δτι δ ίδιος βασιλιάς πού αργότερα έγινε μοναχός μέ τό δνομα Ίωάσαφ έκτισε τήν Εκκλησιά τού Άγ. Ανδρέα στήν πηγή Λουτρακίου πού σώζεται μέχρι σήμερα καί λειτουργείται.
Ή Ίουλιανή είχε γιά ασφάλεια της τούς Χριστιανούς Κουρσάρους από τούς όποιους κατοικιώτανε ή περιοχή. Οί Κουρσάροι αυτοί δπως καί δλοι οί μετέπειτα Κοανιδιώτες Κουρσάροι ή μέ άλλα λόγια Πειρατές, δεν ήσαν στήν κυριολεξία πειρατές, ή ληστές αλλά Άντικουρσάροι καί 'Αντιπειρατές πού κτυπούσαν γενικά τούς Αλγερινούς φοβερούς πειρατές καί τούς Μαλτέζους καίτούς εξόντωναν και κρατούσαν έλεώθερη καί προστατευτικά δλη τήν περιοχή. Στήν εποχή πού έφθασε ή Ίουλιανή Σουλτάνος ήταν στήν Πόλη δ Σουλεϊμάν δ Μεγαλοπρεπής ή Κανουνί (1520— 1560). Ή Ίουλιανή διάλεξε τό μέρος τής Κορωνίδας γιά εγκατάσταση της σέ μια πολύ ρευστή εποχή κατά τήν δποία ήταν βέβαιη ή τελική επικράτηση των Τούρκων στήν Πελοπόννησο, γιατί δ'ΐαφαίνονταν ή αποχώρηση τών Βενετών πού έφυγαν τελικά καί πού έπέρχονταν βαθμιαία ή εξαφάνιση άπό τήν Πελοπόννησο, κάθε Ρωμαϊκού πολιτικού άπομειναριού. Ή Ίουλιανή αυτή Παλαιολογίνα Κομνηνή έγνώριζε Θεολογία καί είχε λάβει τή μοναχική της κουρά στο Μοναστήρι τής "Αγιας Λαύρας στα 1519, στήν Πελοπόννησο.Στήν θεμελίωση τού Μοναστηρίου τής Ζωοδόχου Πηγής Κορωνίδας μίλησε ή Ίουλιανή. Τό επίγραμμα χάθηκε στά 1715 όταν δ στρατός τού Σουλτάνου Αχμέτ τού Τρίτου κατετρόπωσε τελικά τούς Βενετούς στήν Πελοπόννησο. Τό περιεχόμενο δμως σώθηκε καί τό παρέδωσε γραπτό στό 1621 (6 Μαΐου) ό κληρικόςΝικήτας Θ. Μονοχάρτζης, πού τό βρήκε ϊσως άπό τόν Α. Γρεντή ή Μονοχάρτζε, είναι δε τό πάρα κάτω. «Έν ονόματι τού ζώντοςΘεού καί παρουσία όλων τών συγκατοικαύντων μοι Πρεβατζέρων (Προνοητών, Φροντιστών σ. ίδ.) οι όποιοι θά μέ υποστηρίξουν μέ αίμα καί μέ λαμπρά έργα, θέτω λίθον θεμέλιον άπό τούΊερού τούτου τόπου ώς αιώνιον φωτεινήν λαμπάδα τής Χριστιανωσύνης έν ονόματι τής Θεομήτορος 1528. Ίουλιανή Παλαιολογίνα Κομνηνή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου